Reisverhaal «Wh21»

Westhoek 2021 - Wh21 | België | 1 Reacties 15 Juni 2021 - Laatste Aanpassing 19 Juni 2021

De Westhoek, België

WH_2021

Inleiding
Het werd dringend tijd om de wortels aan onze voeten weg te snijden. Sinds we in 2019, in november thuis kwamen is Mwenzi -en wijzelf dus ook- niet meer weg geweest. Covid-19 natuurlijk. Niet alleen moesten we onze reis naar het Balticum uitstellen, we zijn dan ook nog eens heel voorzichtig in zelf-quarantaine gegaan. Al die tijd hadden we slechts via Face-time of via mail of telefoon contact met vrienden en familie. Heel soms was dat vanop minstens 1,5m afstand - meestal met buren. Intriest is het. Was het te voorzichtig, we denken het niet, door die besmettingsvrees bleven we tot hiertoe wel gespaard van besmettingsellende.
Begin september 2020 zijn we een dagje naar de Ardennen afgezakt om een frisse wandeling te maken. Maar de sfeer was er niet om langer te blijven en dus bleef het bij die ene dag en één overnachting in Nismes.
Thuis hebben we gelukkig een mooie tuin -waar ook nogal wat werk aan is- en het is bij mooi weer altijd een zegening om op ons terrasje bij de vijver te verblijven. Intussen hebben we zelfs een groententuin aangelegd waar we uiteraard ook veel plezier en job aan hebben. Het blijft echter een quarantaine-gevoel hebben. Reken maar uit; reizigers als we zijn, zitten we al thuis sinds eind 2019 !
Dus moesten we er toch eens uit. Uiteraard hebben we ook gewacht tot onze vaccinaties maar we wilden absoluut nog voor de vakantiemaanden weg. Een klein doel voor een korte tijd. Iets om er eens “terug in te komen”. Bij de voorbereidingen, het klaarmaken van Mwenzi, merkten we al dat er lacunes waren opgetreden in onze routines. Maar al snel leer je bij en komt er terug structuur.
We besluiten om een klein voorbereidend reisje naar de Westhoek te maken, waar we later nog naar teug willen komen, vooral door de indrukwekkende 1914-1918 oorlogsgeschiedenis van dit landsdeel. De Flanders Fields.

Dinsdag 15 juni 2021
De reis naar Ieper liep gesmeerd, Mwenzi al snel weer in topvorm en ons moreel daarmee natuurlijk evenredig. Weer op de baan, terug op weg. Zaaaaalig.
Een eerste halte gemaakt in Zonnebeke waar we het Tyne Cot Cemetery bezochten. In het bezoekerscentrum waren werken aan de gang en dus ging we recht naar het hart van de begraafplaats. Het is de grootste Commonwealth begraafplaats ter wereld. Er liggen bijna 12000 soldaten begraven, Schotten, Engelsen, New Zeelanders, Australiërs, Canadezen, Indiërs, allen commonwealth burgers die hun leven gaven. Allen stille getuigen van de onmenselijke slag bij Passendaele in 1917 die 100 dagen duurde en waarbij meer dan 500.000 doden, gewonden en vermisten vielen. Het valt meteen op dat er veel grafstenen staan waarop geen naam vermeld staat, enkel de koele tekst “A Soldier Of The Great War ”. Zovelen die onbekend begraven werden, waar geen naam op gekleefd kon worden, het lijkt onrealistisch. We leren ook dat er in heel het oorlogsgebied nog ontelbare soldaten begraven liggen op de plaats waar ze stierven, onbekend, ongeweten… vermist.
We hadden vandaag ook nog graag het Memorial Passendaele Museum maar door allerlei omwegen en gesloten wegen vonden we de plek niet… da’s voor later.
Vanuit de camperplaats aan de Zillebekevijver ging het met de fiets naar Ieper waar we kennis maakten met een -voor ons- eerste terrasbezoek sinds lang en een fris drankje waarbij we de info van de toerismedienst konden doornemen. Even vóór 20u namen we plaats aan de Menenpoort waar de “Last Post” werd geblazen. Toch nog steeds een kippenvelmoment.
Het deed ons ook weer terugdenken aan twee van onze grootvaders die in WOI gevochten hebben. Van één van hen, opa Jules, die we spijtig genoeg nooit zelf gekend hebben, weten we dat ie een “Vuurkruiser” was. Een vermelding in het grote “Vuurkruisersboek” en een Vuurkruisersmedaille vielen hem na afloop van de Grote Oorlog te beurt, EN, hij had het overleefd. Beiden trouwens.

Woensdag 16 juni 2021
Vanmorgen met de fiets naar de Grote Markt in Ieper en de Lakenhalle waar we, via een reservatie bij de dienst toerisme toegang kregen tot de Flanders Fields Museum. Het geeft een boeiend beeld van wat er zich in deze streek tijdens WOI afgespeeld heeft.
Na de middag reizen we verder naar Diksmuide waar we de IJzertoren en het plaatselijke “Museum aan de IJzer“ bezoeken. Met de lift tot boven en een tentoonstelling in afdalende lijn. Soms letterlijk want al waren de exposities boeiend, het was er zo warm dat het zuurstofgehalte in de ruimtes te beperkt was om aandachtig alles op te nemen. We lazen oa. dat het Sluismeester Cogge was die in oktober 1914 aan de Belgische legeroversten voorstelde om de sluizen in Nieuwpoort open te zetten om zo het hele gebied van de IJzervlakte blank te zetten. De aanvals- of bewegingsoorlog van de Duitsers ‘verzandde’ in een stellingenoorlog -een loopgrachtenoorlog.
Omdat het zo warm was besluiten we om vanavond al door te rijden naar Nieuwpoort waar we op wat frissere zeelucht hopen. Onderweg zien we ook weer talrijke monumenten en begraafplaatsen van oorlogsslachtoffers.

Donderdag 17 juni 2021
Er was regen voorspeld voor vannacht maar het duurde tot klokslag 07u. voor de hemelsluizen werden opengezet. Een flink onweer met donder en bliksem, dus moesten we nog even wachten om te kunnen vertrekken.
Rond 9u30 met de fiets naar het “Westfront Nieuwpoort” gereden, een museum onder het standbeeld van Koning Albert. Hier kregen we ruime informatie over het openzetten van de sluizen aan de “Ganzenpoot”. Het hier vlakbij gelegen sluizencomplex wordt zo genoemd omdat het de vorm heeft van een ganzenpoot, zoveel verschillende kanalen en vaarten komen er samen. Wat we gisteren lazen over sluismeester Cogge was misschien wat ongenuanceerd want er kwamen uiteraard, zoals dat meestal het geval is, meer mensen aan te pas om die tactische zet te plannen en uit te voeren. Het bleek in elk geval een geniale zet. Een gigantische oppervlakte kwam onder water te staan. De Duitse opmars werd tot staan gebracht. Dat moet gepikt hebben bij de Duitse oversten want zij waren van plan om in november is Parijs aan te komen. Natuurlijk waren de Fransen blij, die konden hun geluk niet op en kregen zo meer tijd om samen met de Britten een goede verdedigingsgordel op te zetten. Als dank voor wat België had gedaan schonk Frankrijk een sabel aan Koning Albert… Het moet gezegd dat deze koning de eigen troepen regelmatig een hart onder de riem stak door hen geregeld te bezoeken.
Een kort bezoek aan het centrum van Nieuwpoort en de fietstocht terug maakte de dag compleet… en het regende nog steeds niet !

Vrijdag 18 juni 2021
Vandaag rijden we noordwaarts via de kust. De dag staat in het teken van een vriendenbezoek waar we al heel lang naar uitkeken, niet wetend of het nog zou kunnen. Want onze vrienden staan op het punt om hun reis in Zuid-Amerika te hervatten nadat ze omwille van Covid-19 hier kwamen “vast te zitten”. Manga, hun camper, staat nog steeds te wachten in Peru waar ze hem moesten achterlaten. Dat wordt vast een emotioneel weerzien. Maar ook wij zullen blij zijn hen nog even te kunnen zien voor ze hun reis kunnen verder zetten. Je kan ze volgen op https://www.herlindemarc.com
Het werd een dag om te herinneren -er zijn er velen, maar deze blijft toch zeker bestaan.
We vertrokken vanmorgen vanuit Nieuwpoort om zo noord-oostwaarts de kust volgend ons doel te bereiken, ons afspraakmoment en plek. om 14u. Onderweg even halt gehouden in Den Haan. Op het oude, nog steeds charmante, tramstationnetje stond ook nog de Franstalige benaming “Coq sur Mer”, heel authentiek. In Wenduine vonden we een gemakkelijk parkeerplekje voor Mwenzi -niet altijd evident- en konden we een korte wandeling maken op de dijk. Daar staan trouwens enkele prachtige bronzen beelden van spelende kinderen. Echt mooi.
Onze vrienden hadden ons al de straat zien inkomen en samen zijn we richting dijk gewandeld omdat het daar toch wel wat frisser was dan de zwoele lucht die overal elders hing. Na een flinke wandeling keerden we terug om op een terrasje nog wat meer bij te praten. We deelden levens- en reiservaringen, onze plannen en bezorgdheden.
Maar toen kwam een langdurige regenbui de orde verstoren. Het was eigenlijk geen regenbui maar de vergelijking met een tropische storm is hier niet ongepast. Op korte tijd stroomde het water van de dijk over de rand het strand en de strandbar binnen. We konden niet blijven zitten want het water overspoelde zelfs de |kunststoffen zetels niettegenstaande we onder een grote parasols van 4m bij 4m stonden. Op naburige terrasjes zagen we letterlijk de kleinere parasols de lucht ingaan terwijl we, zelf rechtstaand, aan de eigen parasols van vastklampten. Slechts na bijna een uur konden we, na de ergste buien en windstoten, de strandbar verlaten en terugkeren naar de parking waar we Mwenzi hadden achtergelaten. Onze vrienden vergezelden ons en na ons afscheid reden we naar een parking in Westkapelle waar we eerder al een overnachting hadden gemaakt.

Zaterdag 19 juni 2021
Nog even naar Zeebrugge om wat verse langoustines en kreukeltjes en dan huiswaarts.