Reisverhaal «Can 6»

Canada & Noord Amerika | Canada | 0 Reacties 12 Juli 2017 - Laatste Aanpassing 20 Juli 2017

Can 6

12/07. Zonnig met wat bewolking en tot 28ºC. Gisterenavond nog even tijd gevonden om Mwenzi’s luchtfilter nog eens na te zien. Nogal wat stoffige wegen kunnen die wel snel vervuilen. Maar ook de herinnering aan vorige keer, toen ie vol zat met isolatiemateriaal, maakte dat we daar nog wel eens werk van wilden maken. Toen we de filterdoos hadden geopend en de filter hadden weggenomen zagen we beneden op de bodem… een muis. Steendood, nog niet lang want nog goed intact. Spijtig voor het diertje maar het weze zo. Die is via de luchtinlaat de filterdoos ingekomen en er niet meer uitgeraakt. Hopelijk is dat de muis die we eergisteren in de cabine zagen wegflitsen… alhoewel die toch wel groter leek. Wordt mogelijk, hopelijk niet, vervolgd.
Vorige tekst was nog maar net ‘droog’ toen we wat zacht geroezemoes hoorden in één van de schuiven van het keukenblok. Na inspectie vonden we de zak met ‘Snickers’ aangevreten ! Er zijn er dus meer… Dan maar in de schuif een muizenval plaatsen en hopen dat we de diertjes daarmee wegkrijgen.
Vanmorgen hadden we prijs. Een muis zat in de val geklemd. Ja, we hadden de gewone dodelijke vallen moeten kopen omdat life-traps gewoon niet te vinden waren, tenzij voor Eekhoorns maar die vonden we toch wel te groot. Dode muis dus. We troosten ons met de gedachte dat ze allicht van ver weg afkomstig is en dat we niet de oorzaak willen zijn van de introductie van een streekvreemde soort…🤔 Hopelijk hebben we nu de laatste blinde passagier kunnen verwijderen.
Vanmorgen zijn we via de kustweg naar de Confederatiebrug gereden die New Brunswick verbindt met Prins Edward Island (PEI), het doel van de ritten van afgelopen week. Deze bestemming hadden we gepland om die aan te doen als we terug richting Halifax zouden reizen. En nu is het dus zover. Na de 13km lange brug over de “Straat van Northhumberland” zijn we het VC binnengewipt om wat meer info te hebben. Daar vroegen en kregen we ook insiders-info over een goed restaurantje waar we de plaatselijke mosselsoort konden gaan proeven. Dat was toch wel één van de dingen waar we echt naar uitkeken. De tip was een schot in de roos. In “The Lobster Barn” in “Victoria by the Sea” aten we een portie heerlijke mosseltjes. Niet groot maar heerlijk van smaak. Al meteen een geslaagde eerste kennismaking met het eiland. Uiteraard is er op dit eiland de visserij, en dan vooral de kreeftenvangst, oester- en mosselkweek, St.Jacobsvruchten en de zogenoemde Snow-Crab maar ook de landbouw is een belangrijk deel van de economie. Vooral de aardappelkweek is goed vertegenwoordigd. Naar het schijnt zouden het ook heel lekkere aardappeltjes zijn. Dat zoeken we nog wel uit. Feit is dat de aarde hier een heel specifieke kleur heeft, bijna rood.
We wilden eigenlijk in het “Prins Edward National Park” een plek hebben om te overnachten maar daar was alles volzet. We konden wel reserveren van vrijdag tot zondag in een andere camping van het park maar tot dan moeten we onze toevlucht nemen tot de “Sunset Camping”. We zijn nog even de omgeving gaan verkennen en hebben alvast wat Snow-Crab gekocht voor vanavond.
Vanavond worden de muizenvallen weer opgesteld. Gereden: 227km.

13/07. Zonnig en tot 28ºC. Soms was er ook totaal geen wind, terwijl we toch aan de kust zitten. Dat gaf de muggen natuurlijk weer gelegenheid om ons ter treiteren. In de zon blijven was de meest efficiënte remedie want muggen-repellent spuiten is niet altijd een optie, vooral niet als er een hoge concentratie DEET in zit. Fotografen weten ook waarom…
Vandaag deden we een rondrit in het noord-westelijke deel van het middelste gedeelte van het eiland. Mooie kustlandschappen, pittoreske haventjes en mooie huisjes, het was er allemaal. Wat er nog meer in de haventjes was: kleine gezellige restaurantjes waar de lekkerbek zich kan laten verwennen door alle lekkernijen die deze kust te bieden heeft. Langs de wegkant aan een boerderij vonden we ook een stalletje waar wat groenten verkocht werden. Een kilo plaatselijke aardappeltjes en een halve kilo erwtjes waren de onze na een kleinigheid in het spaarpotje te hebben achtergelaten. ’s Avonds hebben we, bij de zelfbereide kreeft, wat aardappeltjes gegeten en die waren heerlijk…de kreeft ook trouwens. Gereden: 107km.

14-15/07. Zonnig met wat bewolking en gemiddeld 25-27ºC. De afgelopen twee dagen hebben we de noordkust en de hoofdstad “Charlottetown” bezocht.
Prins Edward Island (PEI) noemt zich de geboorteplaats van de Confederatie. In 1864 kwamen gedelegeerden van de Britse Maritieme Koloniën -Nova Scotia, New Brunswick en Prins Edward Island- samen om te trachten een unie te stichten. Men was onder andere nogal benauwd geraakt van de macht van het grote land ten zuiden en de daar woedende burgeroorlog. Een betere samenwerking en een grotere, gezamenlijke, militaire macht drong zich op. Al gauw kwamen ook gedelegeerden van de staten van de toenmalige Provincie Canada -Ontario en Quebec- met gelijkaardige voorstellen om een groot geheel te vormen. De conferentie, die een week duurde, vond plaats in de ‘Colonial Building’ in Charlottetown in PEI. De gesprekken waren succesvol en hebben uiteindelijk geleid tot “The British North American Act” die op 1 juli 1867 werden onderschreven. Die datum werd later de Nationale Feestdag van Canada. Stichtende leden waren Nova Scotia, New Brunswick, Ontario en Quebec. De provincies PEI, Manitoba, Saskatchewan, Alberta, British Columbia zijn later toegetreden. De zogenoemde ‘Territories' zijn nog later gecreëerd. Het ontstaan van het grote Canada in een notendop.
Het was mooi weer vandaag in Charlottetown en we genoten van de gezellige straatjes in het havengedeelte en de oude binnenstad. Je vindt hier veel meer terrasjes van eet- en drinkgelegenheden dan in de VS en dat was een veel plezantere en gezellige ervaring. Ook in het plaatselijke parkje verzamelden heel wat mensen rond een kleine kiosk waar een muziekband speelde. Gereden: 149 km en 65km.

16-17/07. Het blijft zonnig met opvallend weinig wind, temperaturen tot 30ºC. Dat maakt ook dat we ’s avonds toch wel dat beetje wind opzoeken om wat verlossing van de muggen te zoeken. Ook Dazen terroriseren ons zelfs overdag. Sommige avonden wordt er verwoed achter muggen aangezeten want die houden zich overdag, vooral als we rijden, schuil in de donkere hoekjes van Mwenzi om dan ’s avonds massaal tevoorschijn te komen. Het gedeelte van PEI dat we nu aandoen lijkt minder toeristisch dan het centrale deel. Er zijn alleszins minder of geen typisch toeristische bezienswaardigheden. Er zijn wél heel wat pittoreske plaatsjes, haventjes en baaien. Van 16 op 17 juli hebben we op het einde van een kleine zandweg overnacht. De weg gaf uit op het strand en het was er uiteraard zeer rustig. Niet ver ervandaan was “ Savage Harbour”, enkele huizen en een klein vissershaventje waar de kreeftenfuiken netjes gestapeld liggen te wachten op het volgend visseizoen dat half Augustus terug begint en tot half Oktober duurt. De eerste vangstperiode (voor Kreeft) was van Mei tot eind Juni. De meeste gevangen dieren worden dan in enorme bassins gehouden tot het hoogseizoen. Uiteraard wordt er nog wel op andere dieren gevist en die hebben allen hun specifieke vangstdata. Vanavond overnachten we in Georgetown aan de oostkust van PEI. Het is zo goed als windstil en het water in de grote “Brudenell River” kabbelt enkel als er een bootje voorbij is gevaren. Dat wordt weer muggenjacht vanavond, want door het warme weer moeten we zoveel mogelijk schaduw opzoeken en luchten. Gereden: 108km en 76km.

18/07. Zonnig tot bewolkt, windstil en zwoel, tot 32ºC. In Orwell bezochten we vandaag het historische dorpje “Orwell Corner”. Het dorpje werd in 1950 volledig verlaten en later prachtig gerestaureerd terug opengesteld in 1973. Je krijgt er een idee van het leven in een kleine gemeenschap op het einde van de 19de eeuw. Het werd begin 1800 bevolkt door Ieren, Amerikaanse loyalisten en Schotten uit de Highlands. Alle gebouwen zijn interessant om te bezoeken maar enkele zijn echt uitschieters. Zo is er het schooltje dat nog volledig ingericht is. Ook het winkelgebouw, het zogenaamde “Clarke house” en het postkantoortje in een van de kamers, zijn prachtig heringericht en uitgerust. Je waant je direct terug in de tijd. De gekostumeerde gidsen dragen daar natuurlijk ook toe bij.
De Presbyteriaanse kerk uit 1861 werd gerestaureerd zoals ze was in 1930, met inbegrip van de vloerverwarming !
Bij al die prachtige en interessante zaken vergeten we al gauw dat het leven in die tijd echt niet makkelijk was. Het kleine museum dat als ingang dient, verschaft hierin een goed inzicht door de getuigenissen van de mensen die hier toen echt leefden.
In “Murray Harbour” vonden we een plek bij het water om te overnachten. Gereden: 93km.

19/07. Bewolkt maar in Nova Scotia zonnig en tot 30ºC. Vanuit Murray Harbour vanmorgen naar de ferry in “Wood Islands”(PE). We steken daar over naar de provincie Nova Scotia. De boot van 9u30 werd de onze. Maar we waren niet alleen, opvallend veel andere voertuigen. Zowel personenwagens, aanhangwagens, campers als vrachtwagens. Vooral vrachtwagens met houttransport en dat heeft vermoedelijk te maken met de grote houtverwerkingsfabriek in de omgeving van “Pictou". De wind gaf nog steeds geen partij en dus was het een rustige 75 minuten durende oversteek. De landingsplaats was “Caribou” en van daar ging het naar Pictou waar we in september al waren maar waar er toen al heel veel gesloten was. Het museum o.a. waar de pioniersboot “Hector” toen gerestaureerd werd. Die restauratie is nu blijkbaar voltooid en je kan, na een bezoek aan het museum ook de boot terug bezoeken.
Vanuit Pictou zijn we richting Halifax gereden en hebben meteen een campingplaats gereserveerd voor onze laatste dagen hier en om een rustige plek te hebben om Mwenzi verscheep-klaar te maken. Dat doen we nu al omdat we morgen bij de verscheper meer info willen inwinnen in verband met de boorddocumenten van Mwenzi, rijbewijs en douanepapieren. Allemaal documenten die nodig zijn voor de verscheping maar die we, door de diefstal in maart, niet meer bezitten. We hebben nog wel een aantal fotokopieën maar we willen zekerheid of dat voldoende is. Neen, de cirkel van onze reis is zeker nog niet rond hier in Halifax. We zijn hier enkel voor het papieren probleem. Als dit opgelost is gaan we verder met onze trip. Gereden: 334km …en 22km gevaren.

20/07. Zonnig met wat bewolking, zwoel en rond 35ºC. Ongemakkelijk weer, al sinds vanmorgen. Maar we hadden ander ongemakkelijke zaken op te lossen. Op het kantoor van de verscheper was men heel meelevend en we kregen direct iemand die alle documenten kon nakijken. Na een klein half uurtje wisten we dat alles in verband met Mwenzi’s verscheping, in orde zal komen. Goed nieuws dus, want dat betekend ook dat we onze verdere reisplannen al vanaf vandaag kunnen voortzetten. Toen we enkele maanden geleden beslisten om op veilig te spelen en op voorrand in Halifax te gaan informeren over onze missende paperassen, opende zich de mogelijkheid om de resterende tijd te besteden aan een reisdoel dat tot hiertoe onbereikbaar had geleken. We hebben door de diefstal makkelijk twee weken van onze reis moeten inboeten en daarom zetten we nu alles op alles om die ene bestemming toch nog toe te voegen… no matter what ! Daar begonnen we vandaag al aan. Maar eerst gaan we nog wat boodschappen doen en een plek zoeken waar we wifi hebben zodat we de blog nog kunnen doorsturen. Gereden: 412km.