Reisverhaal «CD-3 - New Brunswick»

Canada & Noord Amerika | Canada | 2 Reacties 21 September 2016 - Laatste Aanpassing 02 Januari 2019

20/09 Mistig, droog, 18°C. De toegangspoort van Hopewell Rocks opent pas om 9u. dus hadden we ruim de tijd om rustig te ontbijten. Toegangstickets gekocht en meteen naar de noordzijde gegaan vanwaar we de trappen tot beneden konden nemen. Het is lage tij (9u30- 13u01) en dus ligt de de oceaanbodem open. De plek is bekend om z’n enorm verschil in lage en hoge getij en als het lage tij is kan je enkele uren “op de bodem van de oceaan lopen” zoals ze hier zeggen. Het mooie ervan is dat je tussen de rotsen kan wandelen die van het strand afstaan. De foto’s zullen wel meer duidelijkheid geven. Enkele namen van deze rotformaties zijn; The Flowerpots, The Bear, Lovers Rock etc. The Flowerpots spreken meer tot de verbeelding omdat het inderdaad net potten lijken waarop bovenaan enkele dennen uitsteken. We hebben het hele strand afgewandeld, nogal slijkerig op sommige plekken en enkele opnames gemaakt. Niet echt veel want het mistige weer maakte dat de rotsformaties bij gebrek aan licht niet loskwamen van de achtergrond en de contrasten heel groot waren, niet leuk om dit in deze omstandigheden te fotograferen. We zijn ook bij opkomende tij teruggekeerd en nog enkele opnames gemaakt (15u). Maar intussen zijn we ook gaan wandelen in de bossen rondom en vonden daar een Barred Owl (Gestreepte bosuil) die daar aan het jagen was. Toen we hem (haar) voor het eerst zagen hadden we natuurlijk geen telelens bij maar een (lange) spurt naar de camper en terug was onvermijdelijk. Ook weer een prachtige ervaring - het fotograferen van de Barred Owl natuurlijk…
Van Hopewell Rocks naar Cape Enrage gereden. Daar moesten we voor een bezoek aan de site en de vuurtoren weer toegang betalen maar daar hebben we voor bedankt. Teveel is Trop - en dat laatste verstaan ze perfect want alles is hier tweetalig. Dan maar teruggedraaid. Ver moesten we niet rijden want op de heenweg hadden we een prachtige plek gezien aan de oceaan. Na een uurtje stak er felle mist op en hoorden we de misthoorn van de nabijgelegen vuurtoren. Wat gewandeld en gegeten en zoals meestal rond 21u den bak in. Gereden: 47km.

21/09 Mistig, droog, 20-22°C. Vannacht felle wind en regen gehad. Toen we Alma binnenreden kwam de zon er een beetje door maar de mistbanken vanuit de zee haalden het overwicht. Het stadje staat bekend om z’n kreeftenvisserij maar we vinden alle homaria gesloten tot half oktober. Vandaag is het wasdag en gaan we naar een camping in het Fundy National Park.
We krijgen van de vriendelijke dame van het VC een plaatsje toegewezen vlakbij het gebouwtje met wasmachine en droogkast. Ook Mwenzi krijgt een -inwendige- poetsbeurt. In het VC hebben we tevens de blog bijgewerkt en online gezet en de mails gelezen. Intussen is de zon volop aanwezig. We slapen vannacht op de camping. Gereden: 24km.
Bij deze willen we nog even een overzichtje geven van de dieren die we de afgelopen dagen al hebben mogen zien en soms ook hebben kunnen fotograferen zonder er al te veel tijd aan te besteden. De natuurfotografie komt bij deze reis op de tweede plaats omdat we vooral reizen. We vernoemen alles in de plaatselijke benamingen. Verschillende zangvogels, teveel en te omslachtig om op te noemen, maar ook Common Loon, Great Cormorant, Great Blue Heron, Canada Goose, Mallard, Common Goldeneye, Piping Plover, Bald Eagle, Spruce Grouse, Mourning Dove, Barred Owl, Belted Kingfisher, Northern Flicker, Pileated Woodpecker, Blue Jay, Gray Jay, American Crow - Red Squirrel, Eastern Grey Squirrel, White Tailed Deer, Porcupine (+), Raccoon (+), nog geen Beren of Elanden. En inderdaad is ook hier in Canada, waar veel wegen door grote bossen lopen, het Porcupine, net zoals bij ons de Egel, het meeste te zien als wegslachtoffer. De Raccoon is nòg z’n typisch wegslachtoffer omwille van z’n nachtelijke leven.

22/09 Zonnig, 20°C, nogal wat wind. Noordwaarts gereden, het NP uit richting Sussex en zuidwaarts naar St. Martins. Daar het VC bezocht en twee oude overkapte houten bruggen. Het mooie extraatje daarbij was dat beide bruggen vanuit één standpunt beiden in beeld konden gebracht worden. Het was ook schitterend weer om dan te doen. Verder de Fundy Coastal Drive gereden. Deze zeer aangeprezen toeristische route eiste echter nogal wat van Mwenzi en de chauffeur zodat de fun er wat vanaf was. Spijtig genoeg kon niet gestopt worden aan de plekken die er volgens ons wel toe doen. We hielden het voor gezien - véél te kunstmatig. Via St.Martins tot Saint John gereden en wat boodschappen gedaan. Zeer drukke stad en een probleem om Mwenzi ergens te parkeren en wat te gaan verkennen. Beslist om Saint John te laten voor wat het is en westwaarts gereden tot Chance Harbour waar we aan het einde van een “Cul de Sac" een klein strandje vonden waar we konden overnachten. Gereden: 270km.

23/09 Regen, af en toe felle buien, 18°C. Via Dipper Harbour en Little Lepreau tot Pennfield waar we een Blueberry farm bezochten, nou ja, het aanhorende winkeltje want het seizoen is uit. Alle blueberry’s worden nu ingevroren. Naar verluid zijn ze na ontvriezen nog perfect eetbaar maar men gebruikt ze dan vooral als ingrediënt. We kochten een potje jam en een “Wild Blueberry Pie”. Onze weg voortgezet naar Back Bay. Ook daar was een Blueberry vestiging met nog meer info. Dan naar Blacks Harbour gereden en aan het VC een hele tijd Wifi benuttigd voor onze blog en mailverkeer. We staan nu aan de kade van Kelly’s Cove in Beaver Harbour waar we de nacht zullen doorbrengen. Er kwam zonet een visser uit z’n auto gestapt, iemand die na z’n uren wat komt ontspannen met een vislijntje, een leefnet en wat gerief in een soort naaidoosje… We gingen de man bij onze avondwandeling even opzoeken en vonden hem op het einde van de kade vissen. Toen we vroegen ‘of ze bijten’ haalde hij meteen z’n leefnet uit het water en we zagen die welgevuld met Makreel… hij was pas 45minuten aan het vissen… Later op de avond zagen we de man, die z’n auto naast Mwenzi had geparkeerd, naarstig op zoek naar iets. We zagen hem teruggaan met een lege zip-bag. Blijkbaar was ie op zoek naar een extra recipient. Een uur later kwam de man weer terug met z’n gevulde leefnet en een Zip-bag vol Makreel. Een vriesvak vol. Gereden: 133km.

24/09 Zon, ook afgelopen nacht heldere hemel, 4°C !, overdag mooi &18°C maar met koude noordenwind. Vanmorgen naar St.Andrews gereden, mooie wandelingen gemaakt en ook genoten van de soms prachtige huizen die het, toch wel mondaine, stadje rijk is. Een pluspunt is ook dat je nergens hoeft te betalen voor een parkeerplek. We bezochten ook het Huntsman Fundy Discovery Aquarium. Daar leerden we o.a. dat Kreeft in een ver verleden werd aanzien als minderwaardig voedsel. Het was het "voedsel voor het plebs", gevangenen kregen het te eten en het werd zelfs gebruikt om velden te bemesten. Dat het nu algemeen aanzien wordt als een lekkernij is heel merkwaardig.

We hadden al besloten om pas maandag de USA via Maine binnen te rijden en we zullen hier dus nog een dag & een nacht meer doorbrengen. Zonet fotografeerden we nog enkele Witstaart herten die gemoedelijk in een tuin aan het foerageren waren. Na wat internet verkeer aan het plaatselijke VC zoeken we een rustige plek op om te overnachten. Morgen gaan we verder het stadje verkennen en zakken mogelijk al verder af naar St.Stephen, richting USA. Gereden: 98km.

25/09  Volop zon, 2,5C - 10C koude noorderwind. Nog een wandeling gemaakt in St.Andrews en getracht Witstaartherten voor de lens te krijgen. Verder gereden naar St.Stephens waar we morgen de grens zullen oversteken. Dit is dus het laatste bericht vanuit New Brunswick en Canada. Gereden: 45km