Reisverhaal «Fr-Sp-Po23-01»

Najaar 2023-Frankrijk-Spanje-Portugal | Frankrijk | 0 Reacties 24 September 2023 - Laatste Aanpassing 05 Oktober 2023

Fr-Sp-Po23-01

Proloog van eind augustus 2023
De vakantiemaanden zijn bijna voorbij en wij beginnen stilaan met de voorbereidingen voor onze volgende trip. Die gaat “weer” naar het zuiden, Frankrijk, Spanje en Portugal.
Er was in de afgelopen tijd dat we thuis waren nog best wat te doen, niet alleen de huiselijke taken maar ook de tuin eiste aandacht. Hagen snoeien, boomtakken snoeien bijsnijden, verhakselen, gras maaien, planten vervangen/verplanten, kleine herstellingen doen, afijn het was leuk om veel buiten te zijn en van het weer te genieten als het niet te nat of te heet was.
Ook Mwenzi kreeg een kleine update van de gasinstallatie en een goede poetsbeurt, zowel extern als intern.
We kijken uit naar onze volgende bestemmingen. Eigenlijk niet zozeer de bestemming op zich, wel de reis op zich. Uiteraard hebben we weer een paar punten op papier staan die we graag willen aandoen maar hoe we daar geraken is een beetje een speling van het lot en de ingesteldheid.
Het is, zoals onze blog-volgers al wel hebben vastgesteld, niet de eerste keer dat we deze landen bereizen. Het staat boven elke twijfel vast dat er in alle drie deze landen altijd wel wat nieuw te zien en te ervaren is. En dat hopen we zo gauw mogelijk te ervaren. Gaat er iemand mee ?

Woensdag 13 september 2023 km.stand bij vertrek: 120.179
De rit naar Kaysersberg begon om 7u45 maar pas rond 11u15 als we de grens met Luxemburg overstaken. Nogal wat files waren de oorzaak. Niet alleen de gebruikelijke ring rond Antwerpen maar ook elders waren er serieuze vertragingen, meestal door wegenwerken -al was er soms van “werken” niet veel te merken… Rond 15u waren we in Kaysersberg.
We overnachten op de camperplaats van Kaysersberg waar we ook vorig jaar het stadje verkenden. Ook vanmiddag keerden we terug naar het winkeltje van kunstenares Isabelle Paul-Levrard en het atelier van kunstschilder Louis Vendramin.
Gereden: 512 km km.stand: 120.691

Donderdag 14/09
Vanmorgen zijn we Kaysersberg ingetrokken. Op een uiteinde van de lange hoofdstraat staat het “Centre Schweitzer”. Albert Schweitzer werd in 1875 geboren in Kaysersberg en werd bekend als filosoof, theoloog en arts. Hij staat vooral bekend voor zijn universalistische notie van vrede. Zo streed hij o.a. tegen atoomwapens, verdedigde alle levende wezens, hij werd ook de eerste humanitaire dokter en trachtte te leven volgens z’n eigen waarden. Hij won daarbij ook de Nobel Prijs voor de Vrede in 1952. Hij stierf in 1965. Het museum is een aanrader en ook op de benedenverdieping hing een tentoonstelling van de Turkse fotograaf Ugûr Gallenkus met beelden uit z’n boek “Parallel Universes of Children”. Uit respect voor het copyright namen we voor de blog geen opnames van z’n werk maar we vonden het indrukwekkend. Op z’n website kan je eventueel ook wat beelden zien. Op https://ugurgallenkus.com/collections/editorial-ar... vonden we een zeer sprekend voorbeeld van z’n werk.
We nemen siesta en gaan straks nog een wandeling maken.
In Kaysersberg namen we maar een beperkt aantal opnames voor de blog omdat we vorig jaar al zoveel beelden maakten van Kaysersberg, Ribeauvillé, Riquewihr en Eguisheim. En die staan nog steeds op de blog…
Gereden: 0 km km.stand: 120.691

Vrijdag 15/09
Vandaag wordt een “verplaatsingsdag” maar we lunchen wel op reservatie in Friesen. De streek is bekend voor een bepaald gerecht, “Carpe Frité” ofte gefrituurde Karper. Op een internetlijst van aanbieders vonden we een geschikt adres in Friesen waar “Restaurant La Carpe” gespecialiseerd is in een bereiding die ze “Triade de Carpe” noemen en waarbij karperstukjes worden gefrituurd met toevoeging van griesmeel, maanzaad of sesamzaad. We hadden eerder al Karper gegeten in La Brenne en hier smaakte het ook weer lekker. Toch wel een aparte smaak die Karper. Deze zoetwatervis hebben we nog nooit in een viswinkel bij ons gezien, toch is het hier een specialiteit die dikwijls wordt opgediend.
Na de middag rijden we tot in Dole waar we de camperplaats opzoeken -eigenlijk een grote parking waar ook gewone personenwagens parkeren. Het is er warm en we zoeken de schaduw op. Een wandeling naar het Toerismebureau doen we liefst in de schaduw.
Gereden: 240km km.stand: 120.931

Zaterdag 16/09
Vanmorgen rond 6u. begon het te regenen. Dat koelde wel wat af en het stof werd neergeslagen. Maar het is niet zo gezellig om in te wandelen en dus kozen we ervoor om eerst wat boodschappen te doen in de grote commerciële zone van de stad. Nadien was het nog bewolkt maar droog en dus konden we Dole intrekken. Ons doel was het museum-geboortehuis van Louis Pasteur, de man die miljoenen levens gered heeft, zowel menselijke als andere dierenlevens. Hij was tot op 20-jarige leeftijd ook een begenadigd schilder. Het huis is gelegen in de “Quartier Petit Venice” waar de leerlooiers werkten in de nabijheid van het water. Louis werd er op 27 december 1822 geboren als zoon van een leerlooier en zou hier een aantal jaren geleefd hebben. Hij was niet erg geïnteresseerd in de leerlooierij en besloot om te gaan studeren. Dit was ook niet onmiddellijk een groot succes maar het was wel het begin van een zeer belangrijke wetenschappelijke carrière. In 1849 leert hij, als professor aan de universiteit van Straatsburg, zijn toekomstige vrouw en morele steun, Marie Laurent kennen. Louis Pasteur heeft vooral baanbrekend werk verricht in het onderzoek naar gisting, miltvuur bij schapen en cholera bij kippen wat leidde tot de eerste inentingen. Dit leidde verder tot onderzoek naar hondsdolheid. Ook daarvoor ontwikkeld hij en succesvolle behandeling.
Op 28 september 1895 overlijdt hij. In 1886 wordt er door de Académie des Sciences een onderwijs- en behandelingsinstelling opgericht voor hondsdolheid. Dat is het begin van het nu wereldberoemde Institut Pasteur dat in 1888 werd geopend. In de kelders ervan huist ook de grafkelder van de wetenschapper.
De zon komt weer stilaan tevoorschijn en we hebben een fijne lunch aan de oever van het “Canal des Tanneurs”. Met een fijne wandeling sluiten we Dole af en zoeken Mwenzi terug op voor een tweede overnachting hier.
Gereden: 9km km.stand: 120.941

Zondag 17/09
We rijden zuidwaarts via Louhans naar Saint-Cyr-sur-Menthon waar we bezoek brengen aan het “Domaine des Saveurs - Les Planons”. Het wordt een culinair openluchtmuseum genoemd maar daar hebben we niet veel van gemerkt. De “Ferme Des Planons” echter is een uitzonderlijk goed bewaarde boerderij uit 1794 in Bresse-architectuur en werd al in 1938 geklasseerd als een Frans Historisch Monument. Spijtig voor de fotografen was wel dat een hoofdgebouw volledig in de stijgers stond (vandaar slechts 1 foto doorheen de tralies op de hoek van het gebouw). Binnenin het bezoekerscentrum was ook een permanente tentoonstelling maar die vonden we te chaotisch en te donker (slecht uitgelicht). Ook de info-bordjes bij de tentoongestelde stukken stonden soms zo onbereikbaar dat ze onleesbaar waren… Ons bezoek duurde dus niet zo lang als we verwacht hadden.
We rijden verder zuidwaarts tot Villars-les-Dombes waar we een parking opzoeken en ons in de schaduw planten want het is terug heel warm/laf weer sinds vanmiddag. De parking behoort aan een vogelreservaat dat we morgen pas zullen bezoeken, het is zondag en hier is heel veel volk. De hele omgeving is bezaaid met meren en waterplassen die blijkbaar heel wat watervogels aantrekken. Als je het op de kaart bekijkt lijkt het op La Brenne met al z’n waterpartijen (zuid-west van Chateauroux). Het gebied lag niet op onze planning maar we willen hier toch een kijkje nemen.
Gereden: 160km km.stand: 120.101

Maandag 18/09
Vannacht was er een serieus onweer en het regende ook bijna constant. Ook de rest van de dag voorspelt weinig goeds. We beslissen om vandaag een camping op te zoeken en de regendag uit te zitten, een douche te nemen en te wachten op morgen. We zouden graag het vogelpark gaan verkennen en dat willen we “droog” doen. Na wat boodschappen zetten we ons op camping Le Large.
Gereden: 6km km.stand: 120.107

Dinsdag 19/09
Mooi weer vandaag en ideaal om het grote “Parc Des Oiseaux” van Villars-les-Dombes te bezoeken. Groot genoeg om er een flink deel van de dag door te brengen. Hoewel we niet hoog oplopen met gevangen gezette vogels of andere dieren willen we dit “Parc” wel bezoeken, uit pure nieuwsgierigheid. We waren best onder de indruk van de grote openlucht vogelvolières waar bv Afrikaanse soorten werden gehouden. Even verder wandelden we door een open landschap waar andere, grotere Afrikaanse vogelsoorten zaten en waar Blauwe reigers mee kwamen eten van het vers aangebrachte voeder. Die wisten perfect wanneer hun gevangen soortgenoten eten kregen en kwamen met meerdere aangevlogen. De Afrikaanse soorten zoals Goliatreigers, Kraanvogels, Zadelbekooievaars end. zaten dan wel in open lucht maar konden het luchtruim niet in, het vliegen was hun onmogelijk gemaakt. Zonde toch ! Maar we zagen uiteraard ook veel eenden die het gebied spontaan bezoeken (ook al voor het voedsel dat ze er dagelijks krijgen…) maar ook nogal wat nachtreigers zoals de Kwak zagen we in vrij groot aantal in struiken zitten waar ze vrijelijk in of uit vlogen aan een vijver waar ook grote Witte pelikanen zaten - die dan weer niet konden vliegen…
Met een bezoek aan de panoramische toren en een uitzicht vanaf 24 meter hoogte sloten we ons bezoek af met het te verwachten besluit… spijtig dat zoveel schoonheid in gevangenschap zit…
Gereden: 4km km.stand: 121.111

Woensdag 20/09
Van de parking aan het vogelreservaat van Villars-les-Dombes gaat het naar de parking “Des Dombes” in Pérouges. Een middeleeuws dorpje dat op de lijst staat van “Les Plus Beaux Villages de France”. Volgens de legende zou het stadje gesticht zijn door mensen afkomstig van Perugia, Italië. Later zouden de Romeinen er een toren bouwen om signalen te kunnen geven naar een Romeinse nederzetting. Op een hoogte gebouwd en met uitzicht over de rivier Ain werd het een strategisch punt dat in de 12de eeuw (!) verder werd uitgebouwd met versterkingen. Na de aanleg van een spoorweg en de industriële revolutie in de 19de eeuw begon het stadje leeg te lopen en bij aanvang van de 20ste eeuw was het stadje grotendeels verlaten en dreigde te vervallen. In 1911 werd, onder voorzitterschap van ene Edouard Herriot, het “Comité pour la Défence et Préservation de la Vielle Pérouges” gesticht waardoor het stadje op de lijst van beschermde monumenten kwam. De restauratie van het stadje gaat nog steeds door. Binnen de vestingmuren wonen nu een 80-tal mensen.
Wij hadden al redelijk wat “mooie stadjes” bezichtigd in Frankrijk maar Pérouges overtrof toch onze verwachtingen. Alleen al de ouderdom van sommige gebouwen is hallucinant te noemen.
Zo is er o.a.”Le Grenier du Selle” waar zout werd bewaard. In die tijd werd het veelal gebruikt voor het bewaren van voedsel. Sinds de 15de eeuw moest er een tax op betaald worden aan de leenheer, later, na de Franse Revolutie, aan de staat en dat tot 1945 !
Afijn, hier zit meer dan genoeg geschiedenis. Die wordt trouwens nog meer belicht in het plaatselijke museum langswaar je ook een toren kan beklimmen waarop je een mooi uitzicht hebt over het stadje en de omgeving. De toeristische dienst heeft, voor 0,20€, een zeer goede folder met detailkaart en goede uitleg over verschillende gebouwen en plekjes in het stadje… een aanrader. Een Nederlandstalige/Vlaamse versie is in de maak. Een plaatselijke specialiteit is de “Galette de Pérouges”, een lekker snoepje…
We overnachten op een parking in de lager gelegen omgeving.
Gereden: 22km km.stand: 121.133

Donderdag 21/09
In Hauterives maken we kennis met de postman Ferdinand Cheval (1836-1924). Op een dag in April 1879 struikelt de postman (dan 43 jaar oud) op z’n ronde over een steen die er heel ongewoon uitzag en hem herinnerde aan een lang voorbije droom van een onvoorstelbaar mooi sprookjeskasteel. Deze “eerste steen” krijgt een specifieke plaats op z’n “Palais”
Als postman moest hij dagelijks een 43 km lange postronde te voet afleggen doorheen de velden, over beken en heuvels van de Drôme. Het was tijdens deze tochten dat z’n droom vaste vorm kreeg.
De daaropvolgende 33 jaar werkte hij aan z’n eigen paleis, zoals dat nergens op aarde een gelijke heeft. Hij begon op de plaats waar hij z’n groententuin had maar al snel moest hij nog een aanpalend stuk grond aankopen om verder te kunnen bouwen.
Hij bouwde ook z’n eigen huis vlakbij z’n Paleis, al even ongewoon van uitvoering.
Op 76-jarige leeftijd voltooide Cheval z’n bouwwerken maar werkte daarna nog 8 jaar aan z’n eigen, eveneens ongewone, tombe op het kerkhof van Hauterives. Daar werd hij in 1924 ook begraven op 88-jarige leeftijd.
In 1969 werd “Het Paleis” tot historisch monument verklaard. Het is werkelijk indrukwekkend !!!
In de namiddag rijden we naar Saint-Bonnet-Le-Froid in het departement Haut-Loire. Het ligt op 1124m hoogte in de bossen van de Vivarais. Tijdnes een korte verkenning door het dorpje bezoeken we al even kort de speciaalzaken waarvoor we naar hier zijn gekomen. Look, Kastanjes, Okkernoten en vooral paddenstoelen zoals Eekhoorntjesbrood, Kastanjeboleet, Cantharellen en andere zijn hier in groten getale verkrijgbaar. Ook verse want het seizoen is bezig en we zien mooie vruchten in bakken in de etalage staan. Morgen gaan we op (nog langere) verkenning…
Het dorpje heeft, niet ver van het centrum, een camperplaats waar we kunnen overnachten.
Gereden: 173km km.stand: 121.306

Vrijdag 22/09
Vanmorgen gaan ontbijten in de bakkerij van het dorp, “Boulangerie Marcon”. Het lijkt wel of het hele dorp bestierd wordt door Marcon’s want verder in de straat is er wijnhandel Marcon, net als de “Auberge et Bistro Coulemelle” (van Marcon) met ernaast de “Bistro Le Pïs” (van Marcon) en boven op de heuvel is er het 3-sterrenrestaurant Marcon met als topchefs Régis en Jacques Marcon…het zou ons niet verbazen als de burgemeester ook… juist ja.
Lekker brood bij de bakker !
In de wijnhandel is er een groot aanbod aan wijnen en andere dranken maar onze boodschappentas ging pas open in “La Maison de L’ail”. Niet zozeer voor de verschillende soorten look die er zijn maar vooral voor de vele producten op basis van champignons -wilde paddenstoelen eigenlijk. In gedroogde vorm, opgelegde vorm, als broodsmeer, “cépenade” in plaats van tapenade (van olijven) enz. enz. Ook de verse paddenstoelen zoals Eekhoorntjesbrood, Kastanjeboleet zijn er nu vers te koop, net als die joekels van kastanjes. Verder waren er allerlei gelei’s, confituren van allerlei vruchten, groenten en combinaties ervan. Dat winkeltje was voor ons echt een eldorado en we trokken dan ook goed geladen naar onze “camion(ette)”…
De gebuur van “La Maison de L’ail” is een kaaswinkel’tje’ met een uitgebreide keuze aan, niet alleen koeienkaas maar vooral schapen- en geitenkaas waarvan we liefhebbers zijn. We mochten van de mevrouw verschillende kazen proeven maar moesten ons toch wel wat beperken qua keuze… moeilijke keuzes soms… 😜😋
Resultaat; we hadden een heerlijk avondmaal met een lekkere baguette, cépenade á l’ail, heerlijke paté de campagne van bij de Boucherie en een sublieme geitenkaas, vergezeld van een fijne Beaujolais van Laura Lardy. Meer moet kan dat niet zijn.
Gereden: 0km km.stand: 121.306

Zaterdag 23/09

Vannacht een tweede koude nacht op rij, Saint-Bonnet-Le-Froid doen z’n naam eer aan.
Donderdagnamiddag, toen we hier aankwamen hadden we al meteen gereserveerd bij de Bistro Coulemelle, dat was pas vrij voor ons twee op zaterdag en dus gaan we daar vandaag lunchen. De rest van de dag werd besteed aan wandelen, slenteren, genieten van de omgeving en siësta…
La Coulemelle staat voor Grote parasolzwam. Een vrij imposante paddenstoel die we in het (verre) verleden al eens plukten en thuis klaarmaakten. Het zou de lievelingszwam zijn van chef Regis Marcon. Die was zelf aanwezig in het restaurant toen we er aankwamen. Resume: we hebben gegeten maar als we nog niet wisten dat de eigenaar een 3-sterren chef is hadden we dat niet geloofd… m.a.w. het was niet echt goed. Meer nog, toen een garçon ons dessert bracht en twee glazen met één hand neerzette waarbij hij de glazen bovenaan tussen de vingers vasthield was het genot voor het dessert al over. Toen we daar later onze opmerking over maakten aan de dame aan de receptie bevestigde die ons dat daarover zou gepraat worden met het personeel. Da’s wel het minste dachten we. Neen, La Coulemelle is voor ons geen optie meer.
Wat blijft is de interessante omgeving. Vanmorgen bleek onze nieuwe camper-buur een champignon liefhebber te zijn die vandaag de bossen zal intrekken om zijn lievelingsvruchten te zoeken. Benieuwd wat de buit zal zijn als ie straks terugkomt.
Gereden: 0km km.stand: 121.306

Zondag 24/09
Onze buur had een vrij goede “vangst” gedaan maar, zoals vissers niet willen thuiskomen met te weinig vis, zijn ze er in het winkeltje nog wat kilo’s gaan bijkopen… á 24€/kg.
Onze reis zet zich verder naar het zuiden. Even voorbij St.André-en-Vivarais komen we in het de Ardèche. Via departementale wegeltjes rijden we langs Devesset waar de weg serieus begint te slingeren. Via St. Agrève gaat het zuidwaarts naar St. Martin-de-Valamas en Le Chavlard, waar we in het Parc Naturel Régional des Monts d’Ardèche komen. Verschillende Col’s passeren de revue zoals de Col de Mézilhac (1140m). In Aubenas doen we wat boodschappen en rijden daar de D104 op met als eindbestemming de camping van Maison Neuve, een gehucht van Chandolas, gelegen aan de Chassezac rivier. Een plek die we al vele jaren kennen en er ook vrienden hebben gemaakt die we een verrassingsbezoekje willen brengen, hopelijk zijn ze er nog wel.
Gereden: 141km km.stand: 121.447