Reisverhaal «Fr-Sp-Po23-05»

Najaar 2023-Frankrijk-Spanje-Portugal | Frankrijk | 0 Reacties 24 November 2023 - Laatste Aanpassing 14 September 2024

Fr-Sp-Po23-05

Zondag 12/11
Flinke regenbuien vannacht, de Dordogne moet weer wat hoger zijn gekomen.
Vanmorgen bezochten we Beynac, een klein dorpje met helemaal bovenaan de berg een groot kasteel. Het weer is niet van aard om de lange wandeling naar boven aan te vatten en we zijn ook niet zeker of het kasteel wel te bezichtigen is omdat er al zoveel gesloten is. Ook hier in Beynac waar we Mwenzi toch stallen op een plek waar het voor campers niet toegestaan is. Maar zoals gezegd, het seizoen is over en de parking is zo goed als verlaten, dus waarom niet ?
We doen wel een wandeling doorheen het dorpje en maken ook wat opnamen van de Dordogne die hier en daar flink buiten z’n oevers is getreden en hele velden onder water zet.
Volgende bestemming is Sarlat-la-Canéda, een grotere stad, bekend om z’n prachtige middeleeuwse centrum. De lucht trekt wel wat open maar de regenjas gaat toch mee. We parkeren Mwenzi op een kleine parking nabij het centrum en lopen direct tussen prachtige oude gebouwen, het is om van te snoepen. Uiteraard staat het er vol van de toeristische winkeltje die vooral de plaatselijke specialiteiten promoten, noten en notenolie, foie gras, truffels, en tal van vleesproducten van ganzen of eenden. We eten een pannenkoek met koffie op het mooie Place de la Liberté. Nabij het standbeeld van “Les Trois Oies” op het plein met dezelfde naam staat het huis “Manoir de Gisson” waarvan we net lazen dat het vandaag de laatste dag is geopend. Daar maken we snel gebruik van om het te bezoeken. Het huis dateert van de 13de eeuw en uit twee verschillende gebouwen bestaat die samengebracht zijn door een zeskantige trappentoren. In de trappengang staat een schitterend houten -notenhout- sculptuur van een man op een stoeltje. Het is een soort talisman die het huis beschermde. Als je je hand op z’n hoofd legt brengt het je voorspoed…
Het huis werd bewoond door een Consul. De rijke hogere klasse dus en er is heel veel bewaard gebleven van oa het meubilair dat allemaal gemaakt is uit… notenhout. Schitterende stukken allemaal. Wat ons vooral met verstomming sloeg was het rariteiten cabinet dat ondergebracht is in de kelders. We hadden geen camera bij (het weer) maar met de iPhone mochten en konden we wat beelden maken. Hopelijk komen die een beetje over en tonen ze ook hoe interessant het bezoek was.
We zullen overnachten op nog een andere parking, die iets vlakker is.
Gereden: 23km km.stand: 125.957

Maandag 13/11
Vanmorgen vroeg naar de parkeerplaats van gisterenmiddag gereden dicht bij het centrum (parking du plantier). Het is er schots en scheef maar zo vroeg vonden we plaats en het is maar om geparkeerd te staan. Op het nabijgelegen “Jardin Public du Plantier” staan trouwens een aantal indrukwekkende bomen. Twee Atlas ceders (Cedrus atlantica) en twee nog mooiere Kustmammoetbomen (Sequoia sempervirens) die de grootste boomsoort ter wereld is en tot 120m hoog komen -iets wat hier niet zal kunnen. De Engelse benaming is “Coast Redwood” en komt op zich enkel voor in Californië. Imposante planten die respect opwekken, alle vier trouwens.
Maar Sarlat-la-Canéda heeft nog meer te bieden, zoals we gisteren al schreven, zodat we toch nog eens wilden terugkeren. Maar gisteren was het zondag en was dus veel gesloten, vandaag was het maandag… en dus was er nog steeds veel gesloten… èn het feit dat het nu buiten seizoen is… 🥴
Het blijft echter een mooie binnenstad met z’n geel-beige huizen, gesteente uit de rotsen en bodem van de streek.
Na de middag verhuizen we naar een camperplaats in Saint-Geniès, even noordelijk waar we onze watertank bijvullen en overnachten. Het mooie dorpje bezoeken zit er vandaag niet meer in want het regent alweer volop.
Gereden: 39km km.stand: 125.996

Dinsdag 14/11
Vandaag bezoeken we de grotten van Lascaux, of liever dé grot van Lascaux, of nóg beter, de replica van dé grot van Lascaux… Het is inderdaad zo dat de authentieke grot afgesloten werd omdat het vochtigheidsgehalte en vooral de CO² van de bezoekers in vroegere tijden leidde tot schimmelvorming en dat was uiteraard niet gezond voor de tekeningen die daar al duizenden jaren geen last van hadden. Dus werd er een replica gemaakt waar veel geld en vooral beton aan te pas kwam. Het resultaat is wel indrukwekkend. Wij moesten onze camper achterlaten op een parking die ver van het hoofdgebouw verwijderd lag, personenauto’s konden vlakbij parkeren. Als je weet dat campers vooral gebruikt/bewoond worden door oudere mensen lijkt het ons wel vreemd die weg te steken, ver weg van de toegang. Maar soit…
Het is naar verluid een Internationaal Centrum waar rondleidingen gegeven worden in het Frans, Spaans en Engels…
We maakten de rondgang met een Engels-sprekende gids die wel erg gepassioneerd was. En het was ook de moeite, in de beginne hadden we de indruk dat we in de echte grot waren -er mocht zelfs niet gefotografeerd worden- maar een aantal zaken maakten duidelijk dat dat niét het geval was. Zo was er o.a. op verschillen plaatsen in de rotsige omgeving van de tekeningen ingewerkte verlichting aangebracht waarvan de leidingen niet zichtbaar waren… Wel, als dit dan een replica is… chapeau ! Prachtig ! En dan de tekeningen… indrukwekkend. Geboeid door geschiedenis hadden we natuurlijk al van Lascaux gelezen en beelden gezien, maar hier, in deze omgeving die tekeningen zien zoals ze in de grot bestaan… Fenomenaal ! en een voorrecht om het te kunnen zien.
De beelden die we konden maken ontstonden in “L’Atelier” waar verschillen panelen met schilderingen werden opgehangen. Wie Lascaux IV bezoekt zal alleszins ook onder de indruk komen van het monumentale gebouw, gebouwen.
Na het bezoek moeten we traditioneel nog even doorheen “het winkeltje” waar een interessant boek over de grotten staat uitgestald met prachtige tekeningen. Het is echter enkel in het “International” Frans uitgegeven… Spijtig toch.
Nog even dit: de grot werd ontdekt op 12 september 1940 door -de hond van- vier jongens die in de buurt wandelden.
En dus is het ons een klein raadsel waarom er in de ontvangsthal een foto hangt (beeld Fr-Sp-Po23-5-29…) waarop de vier ontdekkers van de grot staan afgebeeld en waarop die vier “Inventeurs” worden genoemd ?… of is onze kennis van de Franse taal tóch gebrekkig ?
In Montignac-Lascaux vonden we een goede camperplaats nabij het centrum waar we zullen overnachten in de dagelijkse regenbuien.
Gereden: 20km km.stand: 126.016

Woensdag 15/11
Het wordt vandaag een mooie, droge dag met redelijk wat zon. Vandaag nemen we vakantie, we slenteren langs de kleine markt waar plaatselijke producenten hun lekkernijen aan de man/vrouw brengen en verkennen het dorpje Montignac. Er wonen blijkbaar nogal wat Engelsen. De rivier de Vésère is net als de Dordogne buiten haar oevers getreden en we zien een aantal terrasjes van restaurants veroverd door de rivier. D’r is ook niet veel meer open nu, na “het seizoen”.
We lunchen in Bar Les Arcades voor 12€/dagschotel, Baskische kip met rijst en sla. Daarna terug naar Mwenzi en werken aan de blog. We genieten later nog van een avondwandeling.
Gereden: 0km km.stand: 126.016

Donderdag 16/11
Het regende weer vannacht en ook vanmorgen en dus betreuren we onze beslissing van gisteren niet om stilaan de terugreis aan te vatten. Als we Montignac-Lascaux buitenrijden zien we vanop de brug dat de rivier niet meer zo hoog staat als gisteren. Eén terras is al niet meer overstroomd. De droge dag van gisteren werpt al vruchten af. Hopelijk stopt het rond 10u met regenen zoals de weerberichten voorspellen.
We rijden langs enkele kleinere wegen naar Périgueux waar we nog wat boodschappen doen. Dan gaat het verder richting Angoulême. Kort ervoor ligt het kleine dorpje Dirac waar we halt houden en zullen overnachten op een kleine camperplaats. We zitten nu in de Charente. Onderweg reden we weliswaar in droog weer maar hevige wind deed ons terugdenken aan die nacht toen storm Bernard ons verraste met z’n woeste kracht. Ook zagen we veel weilanden onder water staan en zagen we veel beken die buiten hun oevers stroomden, net als de rivieren de L’Isle, Dronne en de eerder vermeldde Dordogne en Vésère.
Gereden: 144km km.stand: 126.160

Vrijdag 17/11
Vanmorgen leek veelbelovend, mooi open, zon, dus maakten we een korte wandeling door het kleine centrum van Dirac waar we om de hoek een kruidenierswinkel en een bakkerij vonden.
Maar het duurde niet lang nadat we op de baan waren of er viel weer regen, buien en soms met bakken. Het duurde tot nabij Poitier waar de lucht opentrok en we zelfs in zonnig weer terechtkwamen. Na Angoulême waren we de snelweg opgereden tot kort voorbij Tours waar we de N10 nemen richting Chartres. Maar we vonden een mooie overnachtingsplaats op een parking -annex- camperplaats in Bonneval. Dit stadje noemt zich ook graag “La Petite Venise de Beauce”.
Het is gelegen in het departement “Eure-et-Loir” waarbij we letten op het verschil van “Loir” en “Loire” die twee verschillende rivieren zijn. Beauce is de benaming van de regio. De Loir en de zijrivier de Ozanne stromen doorheen het stadje - vandaar de verwijzing naar Venetië. We maken een wandeling door het stadje en langs de “Bonnevalse Rijen” die duidelijk hoger staan dan gewenst.
De benedictijner abdij Saint-Florentin werd in 837 gesticht en maakt nog steeds deel uit van de architectonische rijkdom, evenwel na een bewogen geschiedenis. Aan de voet ervan zullen we een nachtje rusten na de langere rit van vandaag.
Gereden: 333km km.stand: 126.493

Zaterdag 18/11
Vandaag zou het markt zijn in Bonneval maar de regen vinden we iets te hevig om daar naartoe te gaan. Dus vertrekken we maar, nog even een foto van de gevel van de abdij en dan door het centrum waar we de markt zien staan… 2… TWEE kraampjes… Goed dat we niet door die regen zijn gegaan. We rijden richting Chartres om via Dreux naar Evreux te rijden. Omdat we Rouen willen mijden rijden we onder Rouen door naar Bourg-Achard waar we “Mwenzi-lunchen”. Vandaar gaar het weer noordwaarts over de Pont de Brotonne naar Yvetot waar we de camperplaats opzoeken voor de overnachting. Het is nu bijna 15u. en het regent nog steeds. Onderweg zagen we vele velden met jonge gewassen in het slijk staan. De grond is zó nat dat het water er blijft op staan.
We lezen ook over de wateroverlast en overstromingen in de grote omgeving van het “Nauw van Calais” en ruime omtrek en natuurlijk ook van in België.
Gereden: 210km km.stand: 126.703

Zondag 19/11
Vanmorgen was er flink wat wind maar het was droog… fijn en goed om te rijden. Maar het mocht niet duren, op de middag was er nog steeds die felle wind maar regende het ook, soms flink hard.
We reden tot Bonningues-les-Calais op een parking nabij sportzalen -en velden. Het lijkt er erg rustig -niettegenstaande het weer- en dus kunnen we hier overnachten. Morgen rest nog een korte rit tot ons rustpunt in Middelkerke.
Gereden: 223km km.stand: 126.926

Maandag 20/11 - Donderdag 23/11
Na de stormvlagen en winden van gisterenavond hadden een rustige nacht. Het begon echter terug fel te regenen eenmaal we vertrokken waren en dat duurde tot we in Middelkerke aankwamen waar we de camperplaats opzochten en wilden douchen. Morgen gaan we bij vrienden op bezoek. Daar kijken we al heel lang naar uit en het zal ongetwijfeld gezellig en boeiend zijn.
Gereden: 98km km.stand: 127.026

Donderdag 23/11
Het was weer heel fijn de afgelopen dagen maar we moeten verder. Vandaag gaan we op bezoek bij familie in Blankenberge. Daar zijn geen verdere specificaties bij vereist, buiten het gezellige samenzijn, de babbel en een gezellige en goede tafel.
Gereden: 38km km.stand: 127.064

Vrijdag 24/11
We hadden het graag wat langer aan de kust verbleven maar het hondenweer was er toch echt weer te veel aan. In de gietende regen zijn we vanochtend van de camperplaats vertrokken om via Zeebrugge de expresweg op te zoeken die ons naar Kapellen zou leiden. Na nog gauw enkele boodschappen om het weekend door te komen stond de thuispoort open.
Gereden: 135km km.stand: 127.199

Totaal afgelegde afstand: 7.020 km
Epiloog
Het blijft boeien, reizen. Na de zoveelste keer doorheen Frankrijk te zijn gereden moeten we vaststellen dat er nog altijd heel veel te zien is, keer op keer. En ook keer op keer zijn we verrast door de grote culinaire rijkdom die het land bevat. Ook dat allemaal ervaren is voor ons een mooi -en meestal lekker- onderdeel van onze reizen.
Dat is deze reis echter wat tegengevallen in Spanje en vooral Portugal. Vooral in Portugal hadden we de indruk dat de restaurant -en taverne houders wat “toerisme-beu” waren en dat toeristen “slechts op doorreis zijn” en toch geen tweede keer zullen aanschuiven. Dat was in Spanje iets minder het geval maar toch. Gelukkig hebben beide landen ook die rijkdom aan culinaire producten die er worden gemaakt.
In alle drie de landen blijft de constante dat er nog veel natuur te zien en te ervaren is, echte ruwe natuur en een vrij rijke fauna en flora. Maar we zien ook daar, ook al vanwege de klimaatveranderingen, een neergang. Er wordt in bepaalde streken nog veel bos gekapt en veel grond wordt omgezet tot akkers. In beide landen zijn de velden met olijf -amandel -fruit -wijn en andere gewassen meestal enorm groot. Een hele streek wordt soms gedomineerd door een monocultuur op gigantische oppervlakten wat een nefaste verarming van de natuur met zich meebrengt.
Wat onze reis ook wat parten heeft gespeeld is natuurlijk het weer. Een standvastig weerpatroon is al een tijdje onbestaande maar deze keer vast het echt wel heel wisselvallig, instabiel en een keer ook bangelijk.
We hopen dat onze blog-lezers daar minder last van hebben gehad en hopen hen terug te vinden op onze volgende trip naar Lapland in 2024.