Reisverhaal «Fr17-02»

Frankrijk eind 2017 | Frankrijk | 0 Reacties 14 November 2017 - Laatste Aanpassing 16 November 2017

Fr17-02

04/11 Mooi open weer. Prachtig weer voor een wandeling langs l’Etang du Blizon. We vinden dit zelf een van de mooiere waterplassen en er zitten meestal ook heel wat reigersoorten, eenden en futen. Van de 9 soorten reigers die hier voorkomen zagen we toch al 5 soorten. Als je bedenkt dat de andere soorten nóg schuwer zijn en vooral ’s nachts jagen, is dat niet slecht. Kraanvogels, die nu wel duidelijk op trek zijn naar het zuiden, hebben we al alle dagen gezien of gehoord. Van zoogdieren is het nogal stilletjes, waarschijnlijk heeft dat te maken met het jachtseizoen, hoe zou je zelf zijn… We zagen tijdens onze wandelingen vandaag toch nogal wat sporen van deze indrukwekkende dieren.
Voor vandaag hadden we ook een etentje voorzien in La Gabrière. Een gerecht waarbij snoek wordt opgediend trok ons al langer aan. Na de lunch gingen we op het buitenterras nog lekker genieten van het mooie, uitzonderlijk warme weer. Een meevaller was dat we daar wifi konden ontvangen en we eindelijk de blog konden bijwerken.
Later op de middag ging het dan weer richting camping Les Millots in Rosnay waar we, na een laatste rondwandeling, onszelf en Mwenzi klaarmaakten voor een volgend deel van de reis. Gereden: 27km.

05/11 Vannacht regende het pijpenstelen maar vanmorgen hadden we weer een mooi blauwe hemel. We rijden vandaag weg uit La Brenne maar volgen nog even de ‘Route du Vale de Creuse’ die even oost van La Brenne loopt. Pittoreske dorpjes volgen mekaar op. Argenton-sur-Creuse en Gargilesse-Dampierre. In Gargilesse gaan we wat wandelen en een koffietje drinken op een zonnig terras, niet ver van het huis van de bekende Franse schrijfster Aurore Dupin, alias Georges Sand (1804-1876). In een straatje, onder een plastieken zeil, vonden we een oude Citoën Traction Avant, als belegging ?Verder gaat het via Eguzon-Chantôme en Crozant. De route is prachtig en de herfstkleuren geven het landschap een extra tint. Met een stukje autoweg komen we in Nieul waar we onthaald worden met een stortbui die kan tellen, hagelbollen blijven langs de weg liggen. Hier zullen we op de ‘Aire Municipal’ overnachten. Een laatste wandeling brengt ons tot bij het kasteel van Nieul en een rondgang van het aanpalend meer. Morgen rijden we naar Oradour-sur-Glane, waar op 10 juni 1944 een zoveelste zwarte pagina uit de geschiedenis van WOII plaatsvond. Gereden: 159km

06/11 Bewolkt maar droog met af en toe zon.
Je denkt al wat te weten over wreedheden die mensen mekaar kunnen aandoen, in het bijzonder in oorlogstijd. Als kinderen van ouders die WOII aan den lijve moesten ervaren en opgegroeid in een na-oorlogse wereld werd je toch nog heel vaak, weliswaar onrechtstreeks, geconfronteerd met die oorlog, het werd ook een deel van je geschiedenis. Vandaag zochten we zelf nogmaals de confrontatie op met WOII en wat sommige ‘mensen’ mekaar aandoen in naam van het eigen gelijk. Ook nu weer, na ons bezoek aan Oradour-sur-Glane, weten we dat we nooit genoeg zullen stilstaan bij alle onrecht en wreedheden in de wereld.
In de namiddag van 10 juni 1944, vier dagen na de geallieerde landing in Normandië, omsingelt een SS-divisie van ongeveer 200 man het stadje Oradour-sur-Glane en drijft vervolgens alle inwoners, met inbegrip van alle schoolkinderen, ook die van buiten het stadje, samen op het dorpsplein. Er is die dag ook tabaksbedeling en er zijn dus veel mannen uit het omliggende platteland aanwezig. Ook een aantal vluchtelingen die in het dorpje verblijven delen het lot van de inwoners. Daarna worden de mannen gescheiden van de vrouwen en kinderen. De mannen worden over vijf verschillende gebouwn in het stadje opgesloten, vrouwen en kinderen worden opgesloten in de kerk. Vervolgens wordt het startschot gegeven voor de executies van de vijf groepen mannen. De slachtoffers worden met hout bedekt en in brand gestoken. Even later wordt de kerk onder vuur genomen en in brand gestoken. Op drie uur tijd komen zo 642 mensen om het leven waaronder 193 kinderen waarvan het jongste kind amper 8 dagen oud was.
Dezelfde dag nog steken de SS-ers de 328 gebouwen van het stadje in brand.
De ruïnes van het stadje bestaan nog steeds en werden op initiatief van Generaal De Gaulle intact gehouden. Ze zijn, samen met het “Centre de la Mémoire”, een plek van bezinning geworden.
We deden er praktisch een hele dag over om het Centre de la Mémoire en de ruïnes te bezoeken en zijn nog steeds diep onder de indruk. Het mag ook niet tè snel bezinken. 

Oradour-sur-Glane, voor ons is het duidelijk een ten onrechte en tè snel vergeten tragedie.

In de jaren vijftig werd vlakbij een nieuw dorp gebouwd, daar bevindt zich nu ook een ‘Aire Municipale’ waar we de nacht zullen doorbrengen. Gereden: 19km.

07/11 Het heeft flink gevroren vannacht, alles zag mooi wit vanmorgen en er was weer een puur blauwe hemel. Onze weg loopt vandaag via Limoges, de hoofdstad van de Limousine, waar we even de benen strekken. De stad bevalt ons echter niet erg en al gauw rijden we zuid-oostwaarts verder, terug het platteland in. Via Eymoutiers, la Courtine en Ussel rijden we tot Bort-les-Orgues op de grens met de Auvergne, waar we ook zullen overnachten. Een omleiding in la Courtine maakte dat we een hele omweg moesten maken. Wegenwerken in het centrum en slechts één bordje met de vermelding “Diviation” maakte dat we kilometers omreden. Nog maar goed dat we een goed GPS-systeem hebben waar we op dat moment blind op kunnen vertrouwen. Anders ook wel een prachtig parcours vandaag. Heuvelachtig landschap en kilometers bossen met vooral Beuk. Die stonden in de zon allemaal te glanzen of ze van goud waren. De weilanden eronder lagen bedekt met uitdijende bruine bladerdekens. We kruisten vandaag het ‘Parc de Millevaches en Limousin’ Een prachtige streek, vooral nu in de herfst. Morgen rijden we het ‘Parc des Volcans d’Auvergne’ binnen. Vanuit Ussel meenden we de ‘Puy de Sancy’ onder een laagje sneeuw te zien liggen. Met z’n 1885m hoogte lijkt dat wel mogelijk. Die hoogtes mijden we dus best. Gereden: 193km.

08/11 We hoeven geen grote hoogtes meer te mijden, vanmorgen werden we wakker in een sneeuwlandschap - gelukkig lagen we lekker warm binnen. Bort-les-Orgues ligt op slechts 430m hoogte en toch viel de sneeuw hier vlotjes uit de lucht. Gelukkig waren de temperaturen (nog net) positief. We wachtten tot 10u. om in het Tourist Info (TI) via wifi een duidelijker zicht te krijgen op de weg-omstandigheden en de weersverwachting. Na alles te hebben overwogen besluiten we om het ‘Parc des Volcans d’Auvergne’ niet door te reizen omdat er nog meer sneeuw verwacht wordt en we op nog grotere hoogtes zullen komen. We rijden meteen zuidwaarts om via Mauriac, met lunch in Aurillac naar Figeac tot Rodez te reizen waar we zullen overnachten op de ‘Aire Municipale’. Onderweg rijden we in de vier seizoenen met nogal wat sneeuw, regen, maar ook de zon komt er af en toe door. De wolken variëren van wit over grijs tot bangelijk donker. Het resulteert tot ongelofelijke kleurentaferelen die we maar al te graag op beeld zouden hebben willen vastleggen maar door het drukke verkeer is het niet mogelijk om op de gewenste plekken, of er nog maar enigszins in de omgeving van, veilig te stoppen. Maar dat weten we al langer; de mooiste plaatjes zitten tussen onze oren. Gereden: 211km.

09/11 Vanmorgen geen sneeuw, wel bar koude wind. Vanuit het drukke Rodez oostwaarts naar de autoroute, een stukje noorddelijk en dan weer oost richting Mende. Onderweg zagen we op de hoogst gelegen bergen/heuvels weer verse sneeuw liggen. In Mende even de benen gestrekt en geluncht. Vanuit Mende namen we oostelijk de kortste weg naar Villefort. Dat bleek de ‘Route du Val d’ Alliers’. Een mooie weg met opmerkelijk veel weidse landschappen en aangezien ie een hele tijd boven de 1000m-1200m hoogte loopt was er ook heel wat sneeuw te bespeuren - en die lag er dubbel zo dik als in Bort-les-Orgues twee dagen geleden. In één van de weides zagen we een Vos lopen, redelijk ver weg maar op die witte bodem viel die natuurlijk snel op. Toen we Mwenzi aan de kant zetten om aandachtiger te kunnen kijken maakte de Vos zich snel uit de voeten en dook het struikgewas in. Vanuit Villefort is het niet ver meer tot Les Vans in de Ardèche. Daar weten we al jaren een overnachtingsplek en die zoeken we op voor de komende nacht. Gereden: 235km.

10/11 Mooi open hemel, in de namiddag bewolking. Vanmorgen rond 7u. naar Barjac gereden want het is daar markt en we willen een plaatsje om te parkeren, niet evident als je meer dan 6m50 lang bent, zeker niet in Frankrijk waar we de indruk hebben dat de parkeerstroken korter en korter worden. Misschien omdat hier zoveel kleine autootjes rijden ?
De markt is een stuk kleiner dan in het toeristisch seizoen, geen kraampjes meer met toeristen-prullaria. Het was gezellig kuieren tussen al die kwaliteitsvolle producten. Omdat we d’r altijd zo van genieten zijn we nadien naar Ruoms gereden om daar de markt af te lopen. We kochten er o.a. honing van een imker en lekkere lamskoteletjes voor de lunch. We bezochter ook nog de ‘Vignerons Ardechois Neovinum’ omdat we op zoek waren naar een wijn die we in Canada hadden gevonden, of beter in St Pierre-Miquelon, de Franse enclave nabij Newfoundland. Het was een Viognier met op het etiket een verwijzing naar de wijngaarden van de Ardèche. Recht in de roos ! De wijn komt inderdaad van deze coöperatieve. Het is een wat zoete witte wijn “Vendange d’octobre” en we vinden het een echt lekkere dessert-wijn.
In Salavas, nabij Vallon-Pont-d’Arc, zochten we een plaatsje op één van de weinige campings die nog open zijn, we lunchen hier en we zullen hier ook overnachten. Gereden: 67km.

11/11 Mooi open weer en tot 19ºC. Vanmorgen de tijd genomen en naar Vallon-Pont-d’Arc gereden waar we wat gewandeld hebben. Dit zeer toeristische stadje laten we steeds links liggen maar omdat het toerisme nu zo goed als stilligt is het er wel te doen en kunnen we rustig door de straatjes kuieren. Nadien rijden we tot Ruoms waar we, tijdens de wandeling, de herdenkingsstoet voor 11 november zien passeren. We lunchen er op de parking waar een grote groep mensen een toespraak van de burgemeester aanhoort bij het monument dat de slachtoffers van WOI, inwoners van Ruoms, herdenkt. Vandaar gaat het naar Les Vans waar de markt al opgebroken is en het stadje leegloopt. Ook hier is het nu rustig wandelen in het oude stadsgedeelte. Vanavond gaan we overnachten op een parking in het centrum van Joyeuse. Gereden: 59km.

12/11 Bewolkt met wat zonnige periodes maar toch nog 19ºC gehaald. Vanmorgen maakten we een wandeling in het hoger gelegen gedeelte van het stadje. Daar zijn een aantal heel mooie steegjes die blijven verrassen. Op een parking die een mooi uitzicht geeft over de omgeving ontmoetten we een oudere inwoonster. We noemen haar Pauline, ze is 92 en geboren en getogen in Joyeuse. Ze woont even verder in het ouderlijk huis dat nog opgetrokken is uit ruwe steenblokken. Ze “houdt van haar stenen(huis)”, “le beton, c’est rien pour moi…” Ze verteld enthousiast over haar stadje, haar huis, de mensen, haar familie alsof we de beste vrienden zijn. Mooi is dat en we bedanken haar voor het prettige gesprek als ze voortgaat, want straks, “a dix heures, on vient me chercher…”.
Als we op weg zijn naar Largentière passeren we een grote supermarkt met wat andere commerciële gebouwen met onder andere een wasserette. Het is zondag maar de reclame op de ramen zeggen “7/7” en dus wagen we onze kans. Er is geen kat te bespeuren (ook letterlijk niet) en de machines zijn zo goed als nieuw. Zondag wordt dus gedeeltelijk wasdag. Nadien lunchen we in Largentiere en maken ook hier een wandeling door de eeuwenoude straten. Het valt ons op dat er heel veel leegstand is, veel winkeltjes staan leeg, bakkers, beenhouwers. Ook nogal wat huizen staan te koop.
We rijden nog even naar het nabijgelegen Montreal en vinden ook dit dorpje terug zoals we het al jaren kennen. Vanop de parking van de begraafplaats maken we nog wat opnames van dit mooie decor en keren terug naar Largentière waar we overnachten. Gereden: 21km.
13/11 Veel regen de afgelopen nacht, overdag af en toe zonnig maar veel koude wind. We bezoeken vanmorgen ‘Les Halles et La Cave’ een handel in streekproducten aan de ingang van het stadje. Als we in Largentière zijn moeten we daar toch altijd eens binnenstappen en wat van die lekkere spullen kopen. In Largentière staat, buiten het kasteel ook nog een oud gerechtshof dat torenhoog boven de stad uitsteekt. Echt imposant en daardoor lijkt het niet echt bij het stadje te horen. Onder het gebouw zijn heel oude gevangeniscellen ondergebracht die we beslist eens moeten bezoeken (ongedwongen dan wel…) maar daar is het vandaag toch niet echt het weer voor.
We rijden vervolgens zuidwaarts en maken een stop in Beaulieu bij het Domaine Chazalis. Een wijnproducent waar we al enige jaren fan van zijn. Wie in de buurt is moet hier zeker even langs en enkele wijnen proeven, gegarandeerd verkocht !
Van Beaulieu verder zuidwaarts naar St. Ambroix, een stadje met nog heel wat middeleeuwse straatjes en huizen. We hebben de Ardèche verlaten en zitten nu in het departement Gard. Morgen is het markt in St. Ambroix en die willen we nog eens meemaken, vooral voor de imker met de heel lekker honing. Vorige jaar is het marktplein helemaal omgebouwd maar naar men zegt is de markt nu in de kleine straatjes omheen de hoofdstraat. Er is ook heel moeilijk parkeermogelijkheid te vinden en daarom zoeken we nu al een plaatse uit voor morgen. We willen Mwenzi ook wel een beetje op een plek waar nogal wat ‘passage’ is. Dat geeft ons ook de gelegenheid om in de namiddag het oude stadsgedeelte nog eens te bezoeken, hier te overnachten en morgen de markt te bezoeken. Gereden: 56km.