Reisverhaal «Frankrijk 2016»

Frankrijk - Cévennes | Frankrijk | 0 Reacties 30 Mei 2016 - Laatste Aanpassing 11 Augustus 2016

Frankrijk en de Cévennes, de Causses

Frankrijk en de Cévennes
Onze reis naar Frankrijk gaat eerst over Echzell in Duitsland, waar we de dertigste verjaardag gingen meevieren van de “La Strada reisemobiel” fabriek waar Mwenzi gemaakt werd. De niet zo grote fabricagehallen werden omgeven door méér dan 75 andere enthousiaste La Strada-camper eigenaars van Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk, Frankrijk, Engeland, Nederland en België. Een grote feesttent was voorzien om iedereen onderdak te geven tijdens de gezamenlijke diners en andere festiviteiten. We konden ook een kijkje nemen in de productiehal waar de chassis van Fiat en Mercedes volledig omgebouwd werden tot volwaardige La Strada campers.
Van Echzell ging het over Freiburg naar Frankrijk waar we overnachtten in Nuits-St-Georges. Vandaar zuidelijk via Lyon en Valence naar Privas, Aubenas, Joyeuse richting Maison Neuve waar we op de plaatselijke camping onze vrienden van vorig jaar ontmoetten. Het was een gezellig weerzien en we beloofden op onze terugweg nogmaals langs te komen. Tot hiertoe hadden we ook nog geen problemen gehad om brandstof te tanken gezien de stakingen in Frankrijk, daar hadden we in Duitsland een beetje voor gevreesd, net als ons Franse vrienden trouwens die de situatie ook niet goed konden inschatten.
Na twee nachten op de camping werd het tijd om verder te trekken. Via Alès, Anduze, Ganges en Gignac via Béziers richting Carcassonne waar we in een klein gezellig dorpje familie bezochten die er een huisje aan het inrichten zijn. Het is steeds een genoegen om hen te ontmoeten en ook zover van huis is dat niet anders. We mochten Mwenzi op de tuin rijden en hadden een leuke en gezellige tijd samen.
Onze volgende bestemming was noordelijker, via Olargues, Bédarieux naar Le Caylar waar we inkopen deden en de zwartwater-tank ledigden. We brachten enkele dagen door in de omgeving van Lapanouse-de-Cernon waar we op een aantal weiden prachtige bloemenvelden konden bewonderen en fotograferen. De endemische soorten die we er vorig jaar in Mei aantroffen waren ofwel al terug verdwenen of al erg uitgebloeid maar andere soorten hadden nu de bovenhand zoals Bokkenorchis (Himantoglossum hircinum), Pyramide-orchis (Anacamptis pyramidalis) en Poppenorchis (Aceras anthropophorum). Andere orchideeën-soorten (in totaal 16) waren in kleinere aantallen aanwezig maar ook de Alpiene aster bloeide overvloedig. We hadden er een leuke ontmoeting met een Engels echtpaar die de plek al jaren en jaarlijks bezoekt en kregen een toffe tip om het Vrouwenschoentje (Cypripédium calcéolus) te gaan opzoeken in de vallei van de Tarn. Deze orchidee staat hoog op onze verlanglijst want die hebben we nog nooit gezien.
In Ste-Eulalie-de-Cernon bezochten we een restaurantje waar we lekker aten maar toch wat teleurgesteld waren omdat de eigenaars de zaak van het gezellige dorpspleintje naar de hoofdbaan hadden verplaatst. Minder gezellig en een niet zo fraaie omgeving als vorig jaar.
Op een camping net onder l’Hospitalet-du-Larzac deden we “grote kuis” zowel Mwenzi als wijzelf ondergingen een grondige poetsbeurt.
Na een bezoekje aan de bakker en een warenhuisje in La Cavalerie deden we nog een wandeling in het gezellige, ommuurde stadje en dronken een heerlijke koffie in de plaatselijke créperie.
Onze zoektocht naar de landbouwer die ons vorig jaar toestemming gaf om op z’n prachtige weiland te gaan staan leverde geen resultaat. We zijn dan maar zo op dezelfde plek gaan staan in de hoop hem te treffen. Vanmorgen kwam een broer van de man de wei opgereden en nadat we ons verhaal deden gaf ie ons de toestemming om te blijven.
Vanmorgen zijn we dan zeer vroeg opgestaan om de zonsopgang te kunnen fotograferen maar de mist had andere plannen. We hebben ons dan maar bezig gehouden met het fotograferen van bedauwde vlindertjes en orchideeën, waaronder een voor ons nieuwe soort, de Paarse aspergeorchis (Limodorum abortivum), een knoert van een orchidee die hier 60 cm hoog stond.
De nachtcamera, die we bij een zoelplas opstelden, filmde twee nachten na elkaar een groep Everzwijnen, ook een crèche met een tiental jonge biggen, begeleid door vier zeugen. Een rijk gebied !
Morgen vertrekken we om via la Cavalerie, een lekkere croissant en koffie, noordwaarts te rijden, op zoek naar ons eerste Vrouwenschoentje.
We vonden vele planten en konden, dankzij vroeg opstaan, de nodige tijd besteden aan het fotograferen vanaf een smal pad. Het mag een wonder heten dat er op deze plek nog planten staan want het pad langswaar ze voorkomen wordt druk bewandeld. Jonge Vrouwenschoentjes orchideeën hebben 6 tot 10 jaar nodig om voor het eerst een bloem te vormen en is in die periode erg onopvallend. De plant heeft zeer specifieke eisen omtrent ondergrond en omgeving, licht, schaduw en de aanwezigheid van een specifieke schimmel. De plant kan dan wel meer dan 100 jaren oud worden. Een strenge bescherming is dan ook noodzakelijk (zoals we ter plekke moesten vaststellen). Inbreuken op de beschermingsmaatregelen worden bestraft met 1 jaar cel en 15000€ boete … niet niks.
Tot onze verbazing vonden we ook enkele Aymonin’s orchissen (Ophrys aymoninii) waarvan we lazen dat ze endemisch zijn voor de Causses in de Cévennes, zuidelijker van de Tarn. Zijn ze aan een zuidelijke opmars bezig ?
We hadden nog een leuke ervaring om tot de plek te komen waar de orchideeën staan. Vermits de weg niet toegankelijk was voor voertuigen van méér dan 6 meter dachten we aan het huren van een fiets. Via een lieve dame die tickets verkocht voor kanotochten hadden we contact met een jong Engels koppel die mountainbikes verhuren. Geoff bracht ons twee E-mountainbike's, fietstassen, helmen, handschoenen, laders, kabel-sloten, enfin, alles wat we nodig hadden en in prima staat. Een aanrader als je in de buurt van Prades, St Enimie bent en een fiets wil huren, Mellow Vélos is een aanrader. Aanvankelijk hadden we onze bedenkingen bij dit avontuur maar uiteindelijk beklommen we twee keer de helling aan La Malène, Een hoogteverschil van ongeveer 500m over een afstand van 5km via 10 haarspeldbochten … reken maar uit ! Het was nodig dat het een E-bike was, als we even stilhielden moesten we de fiets tegen een muur of rots steunen of hij zou met berijder en al terug bergaf gerold zijn. Achteraf bekeken leek me de weg toch wel met Mwenzi te doen, mits rekening werd gehouden met de binnenkant van enkele van de haarspeldbochten… die hadden soms een serieus hoogteverschil waarop een onoplettende chauffeur de wagen zou kunnen vastrijden. We hadden ook kunnen omrijden maar het fiets-avontuur was zeer de moeite.
In Florac hebben we Mwenzi -en onszelf gekuist en een dag rust gegund. Verder oostelijk vonden we langs de weg een grasveld met prachtige Grote gele gentiaan (Gentiana lutea). Deze plant komt pas tot bloei na 10 jaar, kan tot 1m50 hoog worden en kan 40 à 60 jaar oud worden. Toch wel bijzondere gegevens. Na deze korte fotostop ging het verder richting Ardéche, waar we een aantal leuke plekjes en marktjes bezochten. We vonden er uiteraard nog verschillende soorten orchideeën maar vooral de Bokkenorchis stond overal in bloei.
Na een laatste keer onze vrienden in Maison Neuve te hebben bezocht ontdekten we nog een leuk restaurantje in Bessas, halfweg tussen Beaulieu en Barjac, Les Granges … een aanrader.
Een bezoek aan de markt in Barjac was de afsluiter voor deze reis voordat we ’s middags huiswaarts trokken met een tussenstop in Nuit St. Georges, onze traditionele slaapplek. Het is de laatste keer dat we een reis binnen een bepaald tijdsbestek moeten afsluiten.
We hebben van deze reis genoten, van de mensen die we ontmoet hebben, de lekkere Franse keuken, de gezellige dorpjes en vooral de rijke en gevarieerde natuur en prachtige landschappen.
Thuis gaan we verder werken aan het grotere avontuur.