Reisverhaal «Ir18-02»

Ierland 2018 - Schotland 2018 | Ierland | 1 Reacties 02 April 2018 - Laatste Aanpassing 11 April 2018

Ir18-02

03/04 De hele voormiddag regen, soms met bakken en onderweg viel het op dat vele rivieren buiten hun oevers traden en dat velden in valleien al flink onder water stonden. ’s Middags klaarde het wel wat op en kregen we zelfs de zon te zien. Dat deed ons wel goed. We vertrokken pal zuidwaarts richting ‘Lismore’. De R688 doorkruist de ‘Knockmealdown Moutntains’ en is een echte aanrader. Wijzelf zagen niet veel van het landschap, regen en mist hielden het verborgen, maar bij open weer moet het een prachtige route zijn. Kort voor Lismore, vanop de brug over de ‘Blackwater’-rivier heb je een een mooi zicht op het Lismore kasteel. Het kasteel is echter niet toegankelijk, enkel de tuinen. In ‘Midleton’ bezochten we wéér een whiskey distilleerderij. Eigenlijk een vervolg op de ‘Old Jameson Distillery’ in Dublin omdat hier de Jameson wordt gemaakt sinds 1971. Niet alleen Jameson want ook Powers, Redbreast, Green Spot, Yellow Spot,, Method & Madness en uiteraard Midleton whiskeys worden er sinds 1975 in de volledig nieuwe distilleerderij op het aangrenzend terrein, geproduceerd. De gebouwen van de oude Midleton fabriek werden in hun volle glorie gerestaureerd en ook hier, meer nog dan in Kilbeggan, krijg je een mooi zicht op de machinerie die gebruikt werd in de 19de eeuw.
‘Cobh’ is een stad op het ‘Great Island’, één van de drie eilanden in ‘Cork Harbour’. Van hieruit vertrokken tussen 1848 en 1950, 2,5 miljoen van de 6 (!) miljoen mensen die van Ierland naar Canada, Amerika, Australië en andere delen van de wereld reisden, hopend op een beter leven. Oorzaken waren onder andere, hongersnood (mislukte aardappeloogsten), burgeroorlog (strijd om onafhankelijkheid) en economische moeilijkheden. Als je weet dat de huidige bevolking 4,8 miljoen inwoners is…
In Cobh staat ook een mooi standbeeld voor de 15-jarige Annie Moore en haar twee jongere broertjes, Anthony en Philip. Annie was de allereerste immigrante die de ‘Ellis Island’- controles in New York doorkwam en zo de VS binnenkwam. Het was eind 1891. Een tweede beeld van haar staat op Ellis Island National Monument. Annie Moore staat nog steeds symbool voor de vele miljoenen immigranten die de tocht maakten op zoek naar “The American Dream”.
Cobh, (Koov uitgesproken), was ook de laatste halte van de Titanic voor die z’n noodlottige reis aanvatte in 1912. In het stadje wordt die herinnering nog zeer levendig gehouden in allerlei musea en winkeletalages. Zelfs gisteren, in Cahir, zagen we aan de gevel van wat ooit een bureau van “The White Star Line” was geweest een plaket hangen met de namen van personen die dáár hun ticket hadden gekocht en ofwel de ramp hadden overleefd, ofwel waren omgekomen. De namen van de mensen die vanuit Cobh vertrokken zijn uiteraard terug te vinden in het oude, nog bestaande, bureau van dezelfde maatschappij in Cobh.
Een andere belangrijke scheepsramp gebeurde hier niet zo ver vandaan. Op 5 mei 1915 werd de ‘Lusitania’, een passagiersschip, door een Duitse U-boot getorpedeerd. 1196 mensen lieten het leven, slechts 764 konden gered worden en werden naar Cobh overgebracht.
We overnachten op de goed aangelegde camperplaats in Cobh aan het water, met uitzicht op de marinebasis. Een goede camperplek die in vele steden navolging verdient. Gereden: 83km.

04/04 Flinke buien vannacht maar rond 9u klaart het op en we krijgen heus mooi weer (met af en toe een buitje).
Vandaag herdenking van de moord op Martin Luther King, 50 jaar geleden. Een aangeraden terugblik van Björn Soenens is te zien en horen op volgende link:
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2018/03/07/martin-luther-king--de-man--de-moord--en-de-erfenis/
Na een kort bezoekje aan Cork hebben we een kleine artisanale visrokerij bezocht. Frank Hederman runt het ‘Belvelly Smokehouse’ en hij nam ons mee in zijn ateliers waar de verse Zalm (zowel gekweekte als wilde) en Makreel wordt gekuist en vervolgens in rookkamers wordt opgehangen. Ze doen zowel koude roking als warme roking. Het koude roken duurt uiteraard langer. Wat ons wel verbaasde is dat de wilde Zalm nog afkomstig is van visserij on de omgeving (County Cork). Uiteraard wilden we die graag proeven…
In de namiddag reden we verder naar ‘Kinsale', een vissershaventje ten zuiden van Cork waar in de zomer nogal wat toerisme rondzwermt maar waar het nu nog vrij rustig is. Kuierend langs de smalle straatjes vielen vooral de levendig geschilderde huisjes op. In de haven lagen ook heel wat zeilbootjes en andere plezierbootjes te dobberen. Blijkt dat dit het vertrekpunt is van bekende zeilwedstrijden. Maar het stadje is vooral bekend om z’n ‘International Festival of Fine Food’ dat jaarlijks in oktober wordt georganiseerd. Afgezien van de lekkere gerookte zalm zijn we dus wat te vroeg… We overnachten op een parking even buiten de stad. Gereden: 81km.

05/04 Het blijft droog tot 17u, soms zon maar met een felle koude wind. Vanuit Kinsale rijden we noordwaarts tot ‘Inishannon’ waar we de N71 westwaarts nemen. Deze weg is iets “luxueuzer” dan de kleine (letterlijk), smalle wegeltjes waarop menig chauffeur veel te snel rijdt. We hebben de indruk dat er ook veel chauffeurs zijn die de breedte van hun vehikel niet goed genoeg kennen, gecombineerd met een zware rechtervoet is dat geen gezond rijgedrag. De baantjes hier zijn ook geflankeerd met bomen en struiken en die hangen constant over de wegrand. Soms moeten we uitwijken voor tè dikke takken die tè ver over de wegrand steken en Mwenzi dreigen te schuren. ’t Is wat het is. We rijden tot ‘Skibbereen’ en vragen daar in een info-center de weg naar de ‘Woodcock Smokery’ http://www.woodcocksmokery.com/. Deze rokerij is gespecialiseerd in het roken van wilde Zalm en Sally Barnes, de eigenares, is bijzonder fanatiek over de kwaliteiten van wilde Zalm. We moeten echter eerst naar ‘Castletownshend’ rijden om daar in een restaurantje opnieuw de weg te vragen. Uiteindelijk vinden we langs een zeer smalle weg door de velden de rokerij, niets aangegeven, geen bordje, geen wegwijzer, alsof ze niet gevonden wíl worden. We hebben een gezellige babbel met Sally die ons breeduit vertelt over haar passie en nadat ze voor ons een gerookte zalm afweegt krijgen we nog wat gerookte Makreel en Tonijn als toemaatjes. Dank U Sally, op het succes van de Woodcock Smokery ! De rokerij ligt niet ver van een hoog uitkijkpunt en we maken er een wandelingetje naar. Bovenaan de berg ligt het ‘Knockdrum Stone Fort’, een dikke, ronde stenen muur met een doormeter van 29m daterend uit het IJzertijdperk en nu een nationaal monument. Van hieruit hebben we een prachtig uitzicht op de kust en de omgeving maar we worden als het ware uit onze schoenen geblazen. Het is ook onredelijk koud.
In Castletownshend duiken we binnen bij “Mary-Anne Bar and Restaurant” waar we een lekkere warme lunch gebruiken, de ‘Seafood Showder’ is een echte aanrader, heerlijk !
Terug via Skibbereen rijden we weer noordwaarts via ‘Bantry’ tot ‘Glengarriff’ waar we westwaarts afslaan op de R572. We rijden tot Adrigole Harbour en vinden er een rustige Hungry Hill Lodge & Camping waar we willen overnachten. Vanavond op het menu: gerookte Tonijn. Gereden: 169km.

06/04 De hele nacht regen maar vandaag overdag schijnt de zon regelmatig en krijgen we even regelmatig een flinke bui. We verkennen vandaag het ‘Beara’ schiereiland, doen een rondrit en keren via de Healy Pass terug. Deze werd tijdens de hongersnood in 1847 aangelegd om de bevolking gemakkelijker van voedsel te kunnen voorzien. De naam werd pas toegekend in 1931 bij de modernisering van de weg. Op de top van de pas, die over de Caha Mountains loopt, komen twee county’s samen, Kerry en Cork. Via een afdaling zonder tegenliggers tegen te komen, rijden we terug naar de camping in Adrigole, waar we de wasmachines en de douches nog eens aan het werk gaan zetten. Gereden: 122km.

07/04 Vandaag een mooie dag met nogal wat zon maar ook af en toe een stevige bui. De temperaturen stijgen ook wat, we hadden vanmorgen al 10ºC !
Omdat de droogkast op de camping helemaal niet deed van er van verwacht werd, moesten we gisterenavond nog heel wat wasgoed half-nat binnen ophangen. Mwenzi zelf leek nu wel een droogkast…Handdoeken, ondergoed end. hingen overal omhoog om te genieten van de verwarming. Gelukkig was vanmorgen alles droog en konden we het dashboard, zetels en ander meubilair vrijmaken 😅.
We rijden via Glengarriff noordwaarts over de prachtige Caha Pass waar we niet echt van de landschappen kunnen genieten omwille van de lage bewolking en de regen. We houden wel even halt aan ‘Molly Gallivans Cottage’. Begin 1800 werd Molly Gallivans weduwe. Met zeven kleine kinderen aan haar rokken moest ze alle zeilen bijzetten om de minieme inkomsten van haar klein boerderijtje in de bergen aan te vullen. Ze opende een “Sibheen”, een illegale pub en verkocht er haar zelfgebrouwen “Poitín” (whiskey) die plaatselijk bekend stond als ‘Molly’s Mountain Dew’.
In 1840 werd een nieuwe weg aangelegd, de Caha Pass, en het kleine huisje van Molly werd een welkome tussenstop. Omdat ze ook een getalenteerde breister was zette ze een kleine handel in wollen kledingstukken op die tot op de dag van vandaag daar aan passanten worden gesleten.
Via ‘Kenmare’ gaat het verder noordwaarts naar het Killarney National Park. Hier klaart het stilaan op en kunnen we ten volle genieten van de prachtige vergezichten over ‘Upper Lake’ en ‘Lough Leary’, het grote meer waaraan de stad ‘Killarney’ gelegen is. Dit is een zeer toeristisch oord met vele chique sterrenhotels, massa’s B&B’s en ook enkele gezellige winkelstraten in het centrum. Het is zaterdag en vrij druk en dat geeft al een goed idee hoe het hier is in de vakantieperiode. In een ‘Seafood restaurantje’ genieten we tijdens de lunch van een lekkere Seafood Showder, altijd lekker. Na wat boodschappen in het nabijgelegen warenhuis rijden we naar de westkant van het Nationaal Park en vinden een stille plek aan een kerk waar net een huwelijksplechtigheid afgelopen is. We willen in deze omgeving het weekend uitzitten om daarna onze reis verder te zetten via een vrij toeristisch bekend pad, ‘The Ring of Kerry’. Gereden: 93km.

08/04 Zelfde weer als gisteren… in het winkeltje van Molly Gallivans verkopen ze een T-shirt met een treffend opschrift - we plaatsen het beeld wel bij de foto’s.
Gisteren-avond, op de parking aan de kerk van Beaufort werden we volledig ingesloten door tientallen auto’s. Een 200-tal mensen hadden blijkbaar een bijeenkomst gepland en omdat ze al na een half-uurtje al weer weg zouden rijden hadden ze zich zo nonchalant geparkeerd. De rest van de nacht was het er heel rustig.
Vandaag wordt een dag van rust, lezen en een wandeling. We rijden naar de ‘Gap of Dunloe’ een vallei waar een smal wegeltje zuid-noord doorloopt. We willen de weg morgen, als het minder druk is, afrijden en het landschap daar bewonderen maar gaan toch al enkele kilometers op verkenning en maken al wat foto’s. Als we terug aan de parking komen zien we een info-bord dat we bij het binnenrijden niet hadden opgemerkt - zó onder de indruk van het landschap.
Omdat de weg zo smal is en door een beschermd gebied loopt mogen we de weg eigenlijk niet in. Je mag er enkel in als je inwoner bent, naar een logement moet (moeilijk als je met een camper rijdt) of als je er beroepsmatig moet zijn. Waarschijnlijk een nieuwe verordening want dit verbod is in geen enkele gids te vinden. Spijtig, héél spijtig want tijdens onze korte verkenning zagen we veelbelovende fotografie mogelijkheden.
Dan maar uitgebreid gaan lunchen in ‘Kate Kearney’s Cottage’, we hebben morgen trouwens toch een verjaardag te vieren en een dagje eerder kan geen kwaad. Kate was een plaatselijke schoonheid die hier rond 1850 een illegale pub runde (alweer eentje)…
De streek is ook een drukbezocht wandelgebied en er komen vandaag de hele dag wandelaars en fietsers toe. We overnachten op de parking tegenover Kate Kearney’s Cottage. Gereden: 10km.

09/04 Eerst zonnig, in de late namiddag regen. Vandaag, na een ontbijt in ‘The Coffee Pot’ rijden we naar Sneem via Killarney en Kenmare. Daarmee zitten we nu op de ‘Ring of Kerry’, een ‘looproad’ rondom het ’Iveragh-schiereiland’. Sneem is één van de meer pittoreske kleine stadjes langsheen de route en omdat we voor de camperplaats 10€ moeten gaan betalen in de nabijgelegen pub (Murphy’s), gaan we daar met de plaatselijke wifi ook wat mailverkeer ophalen. Dank voor de verjaardags-mailtjes trouwens. We doen nog een mooie wandeling in de omgeving en halen bij de beenhouwer enkele ‘Spring Lamb’-koteletjes, vacuum laten verpakken en ze zien er prachtig uit, de smaak zullen we later moeten beoordelen. Gereden: 71km.

10/04 Zonnig, het blijft droog maar met zware bewolking. Gisteren diner in het “Blue Bull” restaurant. Heerlijk gegeten. In Derrynane proberen we tot bij ‘Derrynane House’ te komen maar de weg is er te smal. Dat lukt niet en Mwenzi ergens (veel) verder stallen riskeren we niet. Dan maar een wandeling gemaakt op de verder gelegen stranden. Ook in Waterville maken we een wandeling en zien er een bronzen beeld van niemand minder dan Charlie Chaplin. De acteur was regelmatig op bezoek in het stadje en dat wil men geweten hebben. In Ballinskelligs bezoeken we het ‘McCarthy’s Castle’, een 16de eeuws defensie-structuur, lokaal bekend als ‘Ballinskelligs Castle’ en bedoeld om de baai te beschermen tegen piraten en ander gespuis. Een eind verderop rijden we richting ‘Bolus Head’ waar we langs de weg een memorial vinden ter ere van een Amerikaans neergestort vliegtuig. Op 24 februari 1944 stortte in de omgeving van ‘Skellig Island’ een Liberator-toestel 63939 neer waarbij 11 inzittenden omkwamen.
We zullen op deze parking overnachten en hopen dat het vannacht helder wordt. We zitten dan ook in het ‘Kerry International Dark-Sky Reserve’. Omdat er hier heel weinig “licht-verontreiniging” is, kan je hier op heldere nachten heel duidelijk de sterrenhemel zien. Misschien roept komende nacht de herinnering weer op aan Namibische-woestijn-nachten… Gereden: 63km.

11/04 Bewolkt maar droog. Het was een heel rustige en donkere nacht op Bolus Head. Donker en dus geen sterrenhemel, een andere keer misschien ? We trekken voort richting Portmagee, maar eerst nemen we een stop ter hoogte van ‘Ballynahow’ waar een bordje ons uitnodigt om “de mooiste kliffen van Ierland” te komen bekijken. We stallen Mwenzi op een privé parking en kunnen dan, voor 4€ de man de wandeling naar de top van de kliffen maken. De zichten zijn inderdaad mooi, vooral omdat het droog is en de zon er af en toe door komt.

In Portmagee komen we via een brug op ‘Valentia Island’ aan. We willen daar de ‘Tetrapod Trackway’ zien. Het is een set pootafdrukken van één van de eerste soorten gewervelde dieren die, een tijdje geleden, het waterbiotoop inruilden voor het land. De afdrukken zijn ongeveer 385 miljoen jaar geleden gemaakt op modder langsheen een rivierbedding. Nu, uiteraard versteend, ligt een stukje van het traject, dat het dier aflegde, open langsheen de kust. Het is voor het ogenblik een unieke set afdrukken van dergelijke ouderdom en al zeker de enige van zijn soort. We vragen ons af hoelang deze afdrukken in de rotsige bodem nog te zien zullen zijn want ze staan constant bloot aan de zeegolven die zonder onderbreken op de kust beuken. Toch wel indrukwekkend, 385 miljoen jaar geleden !
Op een jaartje zien we niet…
Het was de bedoeling om in ‘Knightstown’ de ferry te nemen, terug naar het vasteland (op het Ierse eiland…) maar de ferry is momenteel buiten gebruik en zal pas binnen twee weken terug in dienst kunnen. Dan maar terug naar de brug en naar Portmagee. Vandaar naar ‘Cahersiveen’ waar we wat boodschappen doen en ons inschrijven bij ‘Mannix Point Campground’. Het is er zo goed als leeg dus we kunnen gaan staan waar we willen. We kiezen een plaatsje met Mwenzi’s neus naar ‘Doulus Bay’ gericht, een prachtig uitzicht. Mwenzi krijgt vanmiddag een inwendige poetsbeurt en we willen de wifi gebruiken om de blog nog eens door te sturen. Gereden: 50km.