Reisverhaal «Po18-01»

Portugal | Portugal | 3 Reacties 13 September 2018 - Laatste Aanpassing 18 September 2018

Po18-01       

“Als het de bedoeling was dat we op één plaats bleven, hadden we wortels, geen voeten” Citaat van Rachel Wolchin, Amerikaans auteur & singer-songwriter.

We beginnen nog maar eens met dit citaat omdat we het zo treffend vinden.

Donderdag 13 september 2018
… en we waren bijna wortel geschoten. Maar vanmorgen zijn we eindelijk weer in gang geschoten richting Portugal. We hebben op de laatste minuut beslist om toch maar de snelweg te nemen om meteen een goed stuk van de weg zuidwaarts te doen. De kop eraf en vanaf morgen doen we kortere etappes langs kleinere wegen. Onze eerste overnachting is in Rosnay, in het hart van La Brenne, een natuurgebied dat we in het verleden meermaals bezochten. Maar net als vorig jaar blijven we hier maar één nacht. De rit hiernaartoe ging vlot, niet ál te veel verkeer en geen opstoppingen. Gereden: 683km.

Vr.14/09 Vanmorgen was het nog zwaarbewolkt maar later, en iets zuidelijker, trok de hemel open voor een mooie dag. Via Le Blanc reden we op departementale wegen naar het mooie Montmorillon en Confolens tot het kleine Verteuil-sur-Charente waar we meteen de camperplaats opreden. Vanaf hier verkenden we het stadje verder te voet. James Martin, een Engelse kok, presenteerde een tijdje geleden een TV-reeks waarin hij verschillende Franse departementen bezocht en er enkele plaatselijke producten in een gerecht verwerkte. Zo kwam hij ook in Verteuil-sur-Charente. In Verteuil namelijk, staat er aan de oevers van de Charente een oude watermolen die nog in vol gebruik is. In de aanpalende bakkerij wordt met dat meel, naar men zegt, de beste brioche van Frankrijk gemaakt. Dat wilden we natuurlijk ervaren en dus zijn we een brioche gaan eten bij “Le Moulin de Verteuil”. Die was inderdaad heerlijk, echt een aanrader. Wat meteen opviel was dat er ontzettend veel Britse toeristen rondhingen en dat was volgens een inwoonster van het stadje wel degelijk vanwege de uitzending van James Martin over “hun” brioche… Een imposant kasteel overheerst de horizon van het dorpje. We hadden het graag bezocht maar het was alleen in het weekend te bezichtigen. Dat zal dus voor een andere keer zijn… na een brioche… Gereden: 144km.

Za.15/09 Weer een prachtige dag, we halen tot 29ºC, weer om in de schaduw te wandelen. De rit vanuit Verteuil was er eentje om van te snoepen, veel bossen, mooie wegeltjes door veel natuur. Eerst nog langs een oninteressante snelweg tot Angouléme. Vandaaruit werd het mooi tot onze eindbestemming. Voorbij Périgueux ging het zuid-oost naar Montignac, niet ver van het overbekende Lascaux. Daar Mwenzi achtergelaten op de camperplaats waar we overdag gratis mogen staan en de stad ingetrokken. Mooi stadje met heerlijk smalle en dus koele straatjes. Tal van winkeltjes stallen de regionale producten uit… “gelukkig” is het middag en zijn ze gesloten. In de rivier, de Vézère, zien we flinke Forellen zwemmen. Maar we willen nog iets dichter bij ons doel voor morgen en dus rijden we nog iets verder naar de camperplaats van St-Léon-sur-Vézère. Een onooglijk dorpje, met een prachtige Romaanse kerk uit de 11de-12de eeuw en een al even indrukwekkend kasteel dat hier toch niet echt op z’n plaats lijkt. Een wandeling door het dorpje duurt niet lang maar we genieten intens van de gezellige straatjes en verzorgde gevels en tuintjes. We zullen hier overnachten. Ons doel voor morgenvroeg ligt hier slechts een 10-tal km vandaan. Gereden: 182km.

Zo.16/09 Rouffignac-St-Cernin-de-Reilhac, waar we vanmorgen vroeg naartoe rijden, kennen we ook van James Martin. Hij gebruikte aardbeien die hij op de zondagmarkt van dit dorpje kocht om, met de brioche van Verteuil, een heerlijk nagerecht te creëren. We maakten dit zelf al een keer of twee maar bij gebrek aan brioche moesten we suikerbrood gebruiken. Ook niet slecht maar met een brioche van Verteuil… dat moet ongelooflijk lekker zijn. En dus hadden we gepland om ook de zondagmarkt in Rouffignac te bezoeken, niet alleen voor de aardbeien. Er is hier een prachtig aanbod van alle lekkers uit de Périgord-streek te vinden. De vroege rit ernaartoe was prachtig, een net opkomende zon, nevel in de valleien, mooie bossen vol met kastanje- en notenbomen. We vonden een goede plek voor Mwenzi vlak voor de “Mairie”. Daar vonden we ook een herinneringsplaket die werd opgericht ter ere van de slachtoffers van het nazisme. Het dorpje Rouffignac werd door terugtrekkende nazi’s in mei 1944 volledig in de as gelegd. Het deed ons terugdenken aan de barbaarse moorden en brandstichting in Oradour-sur-Glane dat we vorig jaar bezochten.
Het markje in Rouffignac-St-Cernin-de-Reilhac stelde niet echt teleur. Alhoewel we wel wat meer kraampjes hadden verwacht. Het is echter al half september. De aardbeisoort ‘Charlotte’ was nog wel te vinden maar de lekkere ‘Gariguette’, die in mei al uitkomt, was niet meer te krijgen. De soort die nu aangeboden wordt is de ‘Mara des Bois’. Die zullen ons vanavond smaken bij een lekker stuk brood. Bij een biologische teler vonden we ook heerlijke vijgen. Klein maar overheerlijk zoet. Mooie, rijpe pechen, nectarines, cavaillons. Alles zo rijp dat ze smelten op je tong, zoiets vers en rijp vind je bij ons niet meer. Alles wordt blijkbaar veel te vroeg geplukt en zeer koel bewaard om lang in de winkel of het warenhuis te kunnen liggen waarna het na aankoop direct wegrot. Zonde. Wie kent er nog de ‘Mirabelle-pruimpjes’ ?
We mogen niet vergeten dat deze streek niet alleen bekend staat om zijn lekker streekproducten. De hele Vézère-vallei staat vol met historische monumenten zoals de grottekeningen van Lascaux, de rotsen van Roque Saint-Christophe en nog vele andere getuigenissen van de vele duizenden jaren oude bewoning van dit gebied.
Na ons marktbezoek zijn we terug naar de camperplaats in Montignac gereden waar we zullen overnachten. Na een middagwandeling in het stadje trokken we ons terug in de schaduw van Mwenzi met een boek. Onze zomer wordt hier flink verlengd met temperaturen om en bij de 30ºC. Gereden: 41km.

Ma.17/09 Het was een warme nacht en het belooft ook weer een warme dag te worden.
We rijden zuidwaarts via Le Buisson-de-Cadouin naar Bergerac. In het oude stadsdeel maken we een wandeling maar het is 35ºC. Te warm om hier van te genieten of zelfs maar te fotograferen. We beslissen verder te trekken richting Castillon-la-Bataille. Vandaar zakken we zuidwaarts af naar Langon en houden halt in Sauterne. Dit kleine dorpje geeft z’n naam aan de wijn die in deze streek wordt gemaakt. Ook wel eens de koning der wijnen genoemd omwille van het edelrot op de druiven dat leid tot z’n specifieke smaak. De koning der Sauternes dan weer is volgens sommigen Chateaux d’Yquiem. Zo vernemen we op ‘La Maison du Sauterne’. De vriendelijke dame zegt ook dat het kasteel d’Yquiem hier niet zo ver vandaag ligt en dus beslissen we om dit illustere Chateaux even te bezoeken. Indrukwekkend is het, een echt ommuurd kasteel met kantelen en al. In het ontvangstcentrum maken we kennis met de wijnvarianten en een prachtige opstelling van verschillende flessen. Hier en in de zalen waar de vaten worden bewaard ligt het vloeibaar goud te rusten. De filmfiguur ‘Hannibal Lecter’ (vertolkt door Anthony Hopkins) was een fan van de sauterne van Chateaux d’Yquiem. Alles wat we zien is prima onderhouden, net als de grasvelden, (rozen)tuinen en wijnvelden omheen het statige kasteel. Maar alweer is het tè warm om van de buitenlucht te genieten en dus trekken we verder, op zoek naar wat schaduw. De aangegeven camperplaats in Sauterne is afgesloten omwille van ‘overlast tijdens het seizoen’ en dus moeten we op zoek naar een andere slaapplek. We vinden een parking aan een verlaten hangar in Bazas die ook bezocht wordt door ouders die hun kinderen van en naar school brengen. We krijgen het gezelschap van nog twee andere campers. Het wordt puffen vannacht want om 21u staat het kwik nog steeds op 29ºC. Gereden: 229km.

Di.18/09 Vandaag is het meer bewolkt maar stijgt het kwik toch weer tot boven de 25ºC. We verplaatsen ons vandaag tot in Cambo-les-Bains, even ten zuid-oosten van Bayonne, vlak bij Espelette, ons volgend doel. Vanuit Bazas reden we zuidwaarts, een flink deel door de ‘Landes’ het grote bosgebied tussen Bordeaux en Biaritz, via Mont-de-Marsan. In Canbo-les-Bains zochten we de camping ‘Ur-Hegia’ op waar we de rest van de dag even op adem willen komen, wat lezen (en schrijven). Gereden: 207km.