Reisverhaal «Fr-Sp19-02»

Najaartrip Frankrijk - Spanje 2019 | Spanje | 0 Reacties 18 September 2019 - Laatste Aanpassing 30 September 2019

Fr_Sp19-02

Dinsdag 17 september
Een lange trip vandaag. We hadden al beslist om meer het binnenland in te rijden maar deze beslissing werd bekrachtigd door berichten van camperaars die in de Spaanse kuststreek (heel toeristische plekken) ’s nachts met slaapgas worden verdoofd waarna er in de camper ingebroken wordt. We hebben, vooral na de laatste dagen, wel genoeg gezien van het massa-toerisme en zullen dus nu nog meer overtuigd meer van de Middellandse Zeekust wegblijven. Alhoewel je natuurlijk nooit veilig bent zolang er crapuul op de wereld rondloopt.
Onze rit van vandaag loopt over Narbonne, Perpignan, Spaanse grens, Girona, een korte tussenstop in Arenys de Mar, Barcelona, Tarragona en even voorbij Tortosa gaan we de autosnelweg af naar Morella. De laatste 35km doorheen een schitterend landschap van de Sierra de Valdancha en een ware bergrit over de Puerto de Querol tot 1080m hoogte. Maar bij het aanschouwen van Morella vanop enkele kilometers ervoor stokte onze adem even. Dit hadden we toch niet verwacht. Wat een prachtig zicht. Een door een vestigsmuur omringd dorpje/stadje, bovenop een staartvormige berg en met als kers op die taart een kasteel erbovenop. Schitterend.
We zoeken een plek voor ons huis en trekken meteen door de straten van dit adembenemend tafereel. De toeristische dienst is nog net even open (18u45) en we krijgen meteen alle nodige info. Morgen gaan we op ontdekkingstocht. Gereden: 590km.

Woensdag 18 september
Een bezoek aan Morella is een absolute aanrader. We hebben uiteraard het geluk dat het toeristische seizoen zo goed als gedaan is en dat geeft ons nogal wat ademruimte. Toch menen we dat dit geen Spaanse Mont-Saint-Michel-toestanden in zich heeft.
We doolden vanmorgen eerst wat doorheen het stratenlabyrint en bewonderden er de soms prachtige architectuur. Rond 11u zochten we het “Convent van Sant Francesc.” op, want daar is de toegang tot het kasteel. Vlak na de toegang ligt het klooster, een beetje in ruïne maar met een flinke klim worden de restauratiewerken aan het kasteel zelf duidelijk. Alles wijst er op dat men ook werk gaat maken van de restauratie van het klooster, maar dat zal allicht nog wat tijd vergen. Er is zelfs al een speciale toegang gemaakt om alle bouwmaterialen tot op deze hoogte te krijgen. Omdat het kasteel reeds van de 11de eeuw dateert zijn er sindsdien nogal wat ‘verbouwingen’ aan gebeurd. De grotten in de kalkstenen rots werden reeds in prehistorische tijden bewoond.
Het is een indrukwekkend stuk geschiedenis, vooral door het geheel met de bijna 2500m lange vestingsmuur en de toegangspoorten die nog allemaal in prachtige staat zijn. Een fenomenaal uitzicht heb je ook boven. Vanaf het Parade plein op het derde kasteel-niveau, heb je een 360º zicht over de omgeving.
In één van de gebouwen, het ‘Paleis van de Gouverneur’ vonden we een schitterende maquette van Morella. Handig om een overzichtsfoto te maken.
We hadden gereserveerd bij ‘Restaurante Casa Roque’. Dat kenden we uit een aflevering van chef kok Rick Stein en staat bekend voor de typische streekgerechten. De specialiteiten van de streek zijn vooral lamsvlees, kaas en de plaatselijk opgegraven Zwarte truffel (Tuber melanosporum). We aten lekker maar hadden wel de indruk dat dit restaurant een beetje op z’n retour is. Spijtig.
De regenbuien, die sinds 15u. vallen houden ons de rest van de dag binnen. Maar dat geeft niet, morgen blijven we zeker nog een dag. Onze stappenteller geeft voor vandaag 10160 stappen over 6,4km èn 23 verdiepingen… Gereden: 0km.

Donderdag 19 september
Een tweede bezoek aan Morella, maar dan meer het stadsgedeelte, waar we een aantal van de mooie historische gebouwen bezochten. We namen meteen ook de gelegenheid om de plaatselijke producten zoals geiten- en schapenkaas (al dan niet met Zwarte truffels verrijkt) beter te leren kennen. Voor wie Morella bezoekt en ook de interne mens wil versterken kunnen we deze keer alvast restaurant Vinatea aanraden. Bezoek meteen ook de kelders (richting toiletten) zodat je ook nog een echte waterput uit de 13de eeuw kan aanschouwen. Niettegenstaande de droogte in de streek houdt die nog water. Het hele stadje herbergt trouwens zo’n 200 dergelijke waterputten, zo vertelde ons de fiere eigenaar.
Na een fikse regenbui keerden we rond 16u. terug naar Mwenzi en hebben we ons op een camperplaats gesetteld, met een mooi uitzicht op Morella, de stadsmuur en het kasteel. Hopelijk is het vanavond helder genoeg voor wat avondopnames. Gereden: 4km.

Vrijdag 20 september
Het was gisterenavond bewolkt en erg nevelig, ook geen verlichting van Morella en/of kasteel… geen opnames dus.
Vanmorgen zuid-west vertrokken over kleine wegen met een aantal bergpassen tot 1700m hoogte. Maar ook hier speelde het weer ons parten. De zware bewolking en het beperkte zicht door nevel maakte fotograferen quasi nutteloos. We hebben wel genoten van de rit, maar het had onder betere weersomstandigheden prachtig geweest. We deden toch een aantal mooie vogelwaarnemingen. We zagen een vlucht Bijeneters, Slagenarend, Vale gier en vooral Monniksgier. Blijkbaar kijken we vooral naar de grotere soorten 😟.
Het is alleszins een aanrader om vanuit Morella de weg te nemen die de Rio Cantavieja volgt om op de Sierra del Rayo de Puerto de Villaroya en de Puerto de Sollavientos in de Sierra de Gúdar te bereizen om in Teruel te eindigen. Een grote stad die wellicht een bezoek waard is maar die voor ons te druk was. Vandaaruit volgt zuidwaarts de N420 de Rio Turia die door de zware regenval van een tijdje geleden wel in een chocomelk-rivier omgetoverd leek. In Utiel doen we wat boodschappen want onze drinkwatervoorraad daalt zienderogen. In Requena houden we halt voor een overnachting. Geen ideale plaats maar er is niet veel alternatief.
Gereden: 278km.

Zaterdag 21 september
De N322 voert ons zuid-west via enkele bergpassen doorheen de bossen van de Sierra de Martés en langs enorme vlaktes met oneindige wijngaarden naar Albacete. Er worden al volop druiven geoogst. We maken onderweg een tussenstop in het centrum van Mahora waar we op een terrasje genieten van een koffie en de dorpse activiteiten.
Al Basit (later Albacete) betekent in het Arabisch “de vlakte”. En zo is het ook, kilometers in de omtrek. Het dorpje van die tijd (13de eeuw) is intussen uitgegroeid tot een serieuze stad. Gelukkig hadden ze een goede camperplaats voorzien waar we Mwenzi tussen soortgenoten konden stallen. Zo konden we te voet het centrum bezoeken op +/- 2,5km van hier. Aan het marktterrein, in de volksmond ook wel “de koekenpan” genoemd, vonden we de arena ofte de “Plaza de Toros”. Een prachtig gebouw in neomudejarstijl. De zwaar bewolkte lucht is vanmiddag opengetrokken en dus blijven we buiten, museumbezoek zit er vandaag niet in. Gereden: 118km.

Zondag 22 september
Vanuit Albacete zuidwaarts op de CM3203 tot de CM400 naar San Pedro. Daar de N322 op tot Puente de Génave waar we oostelijk naar Siles rijden. We rijden al de hele tijd in een gebied dat bijna volledig beplant is met olijfgaarden. De provincie Jaén is de grootste producent van olijfolie ter wereld. Er staan dan ook meer dan 60 miljoen olijfbomen. Hier wordt één van de beste EVOO’s gemaakt (Extra Virgin Olive Oil). Het is bijna niet te geloven dat we thv Siles het noordelijkste deel van het “Parque Natural Sierras de Cazorla, Segura y Las Villas” binnenrijden. Het zou het grootste en mooiste natuurpark van Spanje zijn waar naar verluid nog Iberische lynx en Wolf voorkomt, net als de Monniks- en de Lammergier en de Spaanse keizerarend.
We zoeken onze toevlucht op een camping, niet ver van Siles. Volgens onze info beloofd die wasgelegenheid. Niet alleen voor onszelf maar ook voor het linnen. Maar dat blijkt serieus met de haren getrokken. Er is enkel een wasmachine, de was drogen zit er dus niet in want het regent regelmatig. t’ Zal voor een andere keer zijn. We prijzen ons weer eens gelukkig met onze zonnepanelen want een aansluiting op het elektriciteitsnet kost 5,25€/dag bovenop de campingprijs… We bekijken de kaarten voor een interessante route voor morgen. Gereden: 172km.

Maandag 23 september
Er zijn twee mogelijkheden om vanuit Siles naar Hornos te rijden. De eerste en makkelijkste weg is via La Puerta de Segura. De tweede is diegene die we namen rechtsaf bij het buitenrijden van camping Rio los Molinos. Het bleek een zeer goede keuze. Prachtige weg, niet altijd goede kwaliteit, maar met prachtige vergezichten. Om enig idee te geven; we deden het hele traject van vandaag met een gemiddelde snelheid van 30km/h. Maar het was de moeite. Een eerste rustplaats was Hornos, een klein dorpje en centrum van de olijfkweek. Het heeft, net als zoveel andere dorpjes in de omgeving, een Arabische kasteeltoren maar hier is er ook een cosmolarium gebouwd. De sterrenhemel moet hier prachtig te zien zijn. Het is hier nu wel helder maar we denken dat het ook donker moet zijn… 🧐. Horno geeft vanop deze hoogte ook een prachtig uitzicht op het Embalse del Tranco. Die wordt gevoed door de bron van de Guadalquivir rivier die verderop de belangrijkste rivier van Andalusië wordt.
Onze rit gaat verder via de westelijke kant van het stuwmeer van Tranco. Het water staat wel erg laag, we schatten wel 20m lager dan de boomgrens. Kilometers en kilometers zigzaggen we doorheen bossen met soms adembenemende uitzichten over het stuwmeer en nog meer bossen. Zo trekken we door de Sierra de Segura. Even na 14u maken we halt in Arroyo Frio waar we een dagmenu nemen.
We gaan verder via de Puerta de las Palomas waar we op de top halt houden voor een grote kudde geiten en schapen. Die kennen blijkbaar de weg want een herder of herdershond is er niet bij. Het uitzicht in westelijke richting is ook weer onvergetelijk. Letterlijk elke vierkante meter wordt er benomen door een deel van de 60 miljoen olijfbomen die de streek rijk is. Echt indrukwekkend.
We eindigen onze rit op een camperplaats in Cazorla, tegen het gebergte aangeleund, met in de diepte… olijfgaarden, massa’s. Bij de wandeling naar het dorpje/stadje bezoeken we nog enkele pleintjes en drinken iets op het mooie Plaza de la Corredera waar enkele prachtige huizen te zien zijn. Hoog in de lucht, nabij de imposante rotspartijen zweven een dozijn gieren. Te ver weg om ze op soort te brengen. Gereden: 114km.

Dinsdag 24 september
Via Jaén reden we vandaag heel wat autosnelweg tot Antequera. Een pittoresk stadje bekend om z’n “Alcazaba”, een heel goed bewaard gebleven Moors fort en de nabijheid van El Torcal, een natuurpark met onderandere heel bijzondere rotsformaties. Even naar het noord-westen ligt de”Fuente de Piedra” lagune, een broedplaats voor Flamingo’s.
Maar we vinden er ok een wasserette waar we Mwenzi in de buurt kunnen stallen. Nadien is die zo opgewarmd (42ºC) dat we eerst enkele uurtjes nabij een park in de schaduw gaan staan met alle ramen en deuren open. We waren allebei bekaf en besloten naar een parking onderaan het Alcazaba te rijden waar we rond 18u toch wat schaduw kregen. Om de hoek is het Plaza del Portichuelo, met een goede tapas-bar. Meer moet dat vandaag niet zijn. Gereden: 295km.

Woensdag 25 september
Lekker uitgeslapen vandaag. Eerst boodschappen gedaan, daarna de stad ingetrokken naar het Tourist Office. We namen tickets voor het Hop-on-Hop-off-busje die ons de voornaamste plaatsen en gebouwen van de stad aanwees. Het mag niet verbazen dat we heel wat kerken, kapelletjes, conventen te zien kregen. Maar gelukkig konden we ook even afstappen aan de dolmen die zich aan de rand van de stad bevinden. De pleintjes met de aangrenzende mooie gevels nodigen uit tot terrasjes en dat is maar goed want in de stad is er bijna geen wind en trilt alles in de zon. We hadden Mwenzi voor de dag op de camperplaats achtergelaten maar ook daar was geen schaduw en was het weer bloedheet (weer 42ºC) toen we rond 16u. terugkeerden. Afkoeling gezocht op onze vorige overnachtingsplaats. Gereden: 7km.

Donderdag 26 september
Vanmorgen naar El Torcal gereden. Dit karstgebied van 11,2 vierkante kilometer werd in 1978 tot natuurreservaat benoemd. Het is een kalksteengebergte dat gevormd werd in het Jurassic tijdperk, zo’n 150 miljoen jaar geleden. Het is een opgestuwde zeebodem die, eigenaardig genoeg, horizontaal opgestuwd werd. Erosie maakte van de drie verschillende types kalksteen die er voorkomen een uniek berglandschap.
We zijn bij de eersten op de parking, die volgens onze info pas om 10u opende maar dat bleek dus niet correct. Morgen doen we dat anders. Toch waren we als eersten onderweg op de “Ruta Verde”. Een vrij korte wandeling maar we kiezen deze omdat het weer warm zal worden vandaag. We zien al bijna onmiddellijk de Spaanse steenbok (Capra ibex), net als enkele Vale gieren die het indrukwekkende landschap nog wat meer allure geven. Rond 12u trekken we naar het lager gelegen dorpje Villanueva de la Concepcion waar we lunchen in Bar Oasis. Nadien trekken we terug richting El Torcal. We slaan een bergwegel in die enkele kilometers verder eindigt bij een aantal hoge zendmasten. Onderweg vinden we een kleine steengroeve met een onwaarschijnlijk vergezicht over de omgeving. Vale gieren vliegen ons bijna om de oren. Achter ons foerageert een grote kolonie Rotszwaluwen en tientallen kilometers in vogelvlucht naar het zuiden zien we Málaga liggen. Hier houden we siësta en zullen we overnachten zodat we morgen sneller aan de wandeling kunnen starten. Gereden: 38km.

Vrijdag 27 september
Na een mooie zonsopgang zijn we naar de parking aan het visitor center gereden. We hebben op wat meer licht gewacht omdat de weg vanaf onze slaapplek over een stukje gravel gaat dat nauwelijks zo breed is als Mwenzi. Onmiddellijk gestart met de wandeling want het belooft nog warmer te worden dan gisteren. Dat moeten de Steenbokken ook geweten hebben want gedurende de hele wandeling zagen we er slechts een drietal, en dan nog ver weg. Wat we wel zagen waren grote aantallen zangvogels. Het lager gelegen terrein in de valleitjes tussen de rotsen staat vol struiken en kleine bomen die deze kleine diertjes veel beschutting geven. De Steenuil en de Oehoe zijn nog twee noemenswaardige residenten van de 82 voorkomende vogelsoorten. Opvallend zijn ook de 11 reptielen soorten en 22 soorten zoogdieren. Spijtig genoeg zijn, sinds de beschermde status van het gebied, de Spaanse keizerarend, de Slechtvalk en de Havikarend nog steeds niet teruggekeerd nadat ze daar door menselijke bemoeienis werden verdreven of gedood (door het uitleggen van gif, het leegroven van nesten of andere ongecontroleerde activiteiten zoals rotsbeklimming).
Tegen de middag is het tijd om het gebied te verlaten en ons terug te trekken naar onze plek aan de steengroeve voor een siësta en voor de nacht, misschien passeren er ook vanavond weer een aantal Steenbokjes (we zien trouwens enkel vrouwelijke dieren met hun jong). Gereden: 5km.

Zaterdag 28 september
We deden vanmorgen nog een korte wandeling naar de rotsformatie die het logo is geworden van dit karstgebied. De formatie noemt “El Tornillo” ofte “De Schroef” en lijkt op een stapeltje stenen pannenkoeken.
Nadien rijden we naar Ronda, een vrij bekend plaatsje in Spanje onderandere omdat het naar het schijnt de bakermat van de vermaarde -en- omstreden stierengevechten zou zijn. De rit duurde langer want we hadden niet in de mot dat onze Garmin GSP weer eigenaardige routes aan het verzinnen was. Eigenlijk niets vreemds want we hebben hier al meer dan eens, wat we noemen, “Afrikaanse toestanden” gezien. Misschien heeft onze GPS ook wat rare kuren.
In alle geval, de weg naar Ronda was memorabel. In Namibië waren de meeste gravelwegen in betere staat dan de geasfalteerde ‘weg’ hiernaartoe.
We vinden in Ronda de camping “El Sur” waar we alle luxe hebben. Het mag nog eens. Gereden: 92km.

Zondag 29 september
Na de lekkere verse croissantjes te voet naar Ronda getrokken. Een mooie stad met veel bezienswaardigheden. Vooreerst de oude brug al, die in de 18de eeuw werd gebouwd om de diepe Tajokloof aan de rand van de stad te overbruggen en zo de mogelijkheid te maken voor verdere stadsuitbreiding. De winkelstraatjes werden op deze zondag druk bewandeld. Wij hadden meer oog voor de mooie huizengevels. De schrijvers Ernest Hemingway en Orson Welles zijn hier ook bekende namen, beide hebben hun borstbeeld aan de “Paseo de Blas Infante”. Niet ver daarvandaan zijn we “El Quinqué” binnengestapt voor een lunch met Flamenco-dans. Voor ons een eerste life-kennismaking met deze danskunst en we waren zo gefascineerd door de dans en de passie van de uitvoerders dat we pas nadien aan eten toekwamen. Een kippenvel-ervaring.
Een bezoek aan het vermaarde arena was niet gepland maar het gebouw in zo indrukwekkend dat we maar moeilijk konden weerstaan. Maar het loonde, niet alleen konden we het gebouw binnenin bewonderen, ook de musea waren interessant en dankzij de (ook) Engelse teksten zeer verhelderend. De “Koninklijke Ruiterschool Real Maestranza De Caballeria De Ronda” is een eeuwenoud genootschap uit 1573 dat in de 18de eeuw de monumentale arena van Ronda bouwde. Het genootschap beheert tot op vandaag het historisch erfgoed dat verbonden is met cavalerie, ruitersport en stierengevechten. De arena is in zandsteen opgetrokken met opvallend elegante bogen op Toscaanse zuilen op de dubbele galerij van de tribune. Een ander bezoekwaardig onderdeel van de arena is de ruiterschool van de “Real Maestranza” met de stallen en de prachtige dresseer ruimte. Hier worden ruiters en paarden (Spaanse volbloeden) opgeleid in de klassieke dressuur, een vast onderdeel op prestigieuze nationale en internationale paarden-evenementen.
Het was intussen na 16u geworden en alweer meer dan 31ºC. Een wandeling te voet terug zat er niet meer in want er is onderweg geen schaduw. Een taxi dan maar. Voor 10€ bracht die ons terug bij de camping waar we koeling zochten. Gereden: 0km.

Maandag 30 september
Voor vandaag is er niet veel te melden. Vanmorgen boodschappen gedaan waarvoor we door het centrum van Ronda moesten. Opvallend was dat we op de terugweg, ter hoogte van de brug, op zulk een toeristenstroom botsten dat het niet te geloven was, zo’n massa mensen die zich verdrongen om een zicht op de vermaarde brug ! Niet te geloven !
Na de lunch in het restaurant nabij de camping (aanrader !) namen we een korte siësta en deden de was en een blog-update. Morgen trekken we verder (vóór we wortel schieten…). Gereden: 8km.