Reisverhaal «Fr-Sp22-06»

Najaar 2022 - Frankrijk - Spanje | Spanje | 0 Reacties 13 November 2022 - Laatste Aanpassing 13 November 2022

Fr-Sp22-06

Dinsdag 1 november Zonnig met in de namiddag wat bewolking, max.22ºC
1 november is ook in Spanje een officiële feestdag, het is dan ook drukker in de straatjes. Vooral voor een bezoek aan de bekende grotten is het aanschuiven, buiten de 32 campers die hier hebben overnacht zien we nog 3 autobussen vol toeristen die de ondergrond in willen. Maar Aracena is niet alleen bekend om z’n mooie grotten, het is één van de 28 gemeentes die gelegen zijn in het Parque Natural Sierra de Aracena y Picos de Aroche. Het bestrijkt 186.000 hectaren en is een UNESCO biosfeer reservaat en een ZEPA-gebied (Special Protection Area for birdlife). De streek is ook bekend om z’n vele soorten paddenstoelen. Eén soort wordt bij verschillende restaurants uitgestald en wordt er ook bereid. En we maken graag gebruik van het proeven van een nieuwe soort.
Het ligt op +/- 600m hoogte. Bij een wandeling door het stadje ondervind je al gauw de soms heel steile straatjes. Bij dit bezoek gaan we een stuk verder dan de vorige keer want Aracena is groter dan verwacht. Vandaag ontdekten we het mooie Plaza Marqués de Aracena waar we toch veel minder toeristen zagen maar waar de tafeltjes gedekt stonden voor vooral de plaatselijke bevolking. The place to be dus.
Tijdens de wandeling komen we ook voorbij de Plaza de Toros waar de stierengevechten worden gehouden. Net buiten de arena staat het monument ter ere van Manolo Gonzales een gewezen matador. Maar net als bij het standbeeld van Pieter Paul Rubens op de Groenplaats in Antwerpen is de beeldhouwen vergeten dat een standbeeld vanuit alle hoeken bekeken kan worden en dat geeft soms, net als bij onze bekende schilder een eigenaardig effect… zoals op onze foto’s te zien is.
We zouden ook het plaatselijke Jamon Museum bezoeken maar omdat we morgen naar Jabugo rijden, de hoofdplaats van de Iberische Bellota ham of de Pata Negra, is dat wat zinloos. We overnachten nog een keer op de parking van Aracena.
Gereden: 0km.

Woensdag 2 november Zonnig en tot 21ºC
We willen vandaag naar Jabugo en naar kleine binnenwegeltjes om dehesas en Iberische Pata Negra te fotograferen. We willen dus redelijk veel en dus is het vroeg op, om bij zonsopgang te kunnen vertrekken. In Jabugo vinden we een parkeerplaatsje in de schaduw, wel wat weg van waar we moeten zijn, maar dat geeft niet. Het dorpje puilt uit van de reclameborden voor de plaatselijke producten. En er staan enkele bronzen beelden over het onderwerp, zelfs op een godvergeten plek vinden we het beeld van een ham-snijder, zonde eigenlijk.
We reserveren een rondleiding bij het bedrijf “Cinco Jotas” dat gespecialiseerd is in het prepareren van Bellota ham van het Iberische varken dat ook wel de Pata Negra wordt genoemd vanwege de zwarte poten van het dier. Maar deze naamgeving mag enkel gegeven worden aan de Bellota-kwaliteit. Het zou een oude kruising zijn van een Afrikaans varken en een Europees everzwijn, dat goed bestand is tegen de warmte in deze landstreek.
De Bellota ham is het neusje van de zalm kwestie smaak. En dat komt vooral omdat deze dieren een vrije uitloop hebben en enkel gevoed worden met wat ze zelf vinden en dat zijn dan vooral eikels die van de bomen vallen in het gebied waar ze rondkuieren, dehesas genoemd. Daar staan, als het een hele goeie dehesa is, drie soorten eiken, de kurkeik, de steeneik en de Spaanse eik. Die zorgen voor een frequente en veelvuldige aanvoer van eikels voor de dieren. Die dehesas zijn soms enorm groot en hoe groter ze zijn, hoe meer varkens er kunnen op foerageren. Er is zelfs een standaard aangelegd over hoeveel hectare elk varken moet kunnen beschikken. Er zijn nog andere kwaliteitsgradaties van de Iberische ham - die geven we nog eens mee helemaal onderaan deze blog. Maar zoals we zeiden houdt Cinco Jotas zich enkel bezig met de Bellota kwaliteit.
Tijdens het bezoek, waarbij de geschiedenis en het hele productieproces beschreven werd kregen we ook de kans om de rijpingskelders te bezoeken waar de hammen te drogen hangen. Daar hingen er zo’n 8000 aan het plafond. Het volledige productieproces na het slachten van het dier duurt zo’n vijf jaar. Nadien kregen we een degustatie van verschillende delen van de ham, uiteraard viel die erg in de smaak - letterlijk. Ach, we zouden er nog zo veel over kunnen vertellen maar misschien is zelfs dit al wat te veel.
We willen alleszins nog wat beelden maken van een dehesa en enkele varkens en dus zochten we een parcours uit dat ons de siërra instuurde waar we de ene dehesa na de andere passeerden. Op een grote mooie open dehesa vonden we enkele dieren die rustig bleven poseren. Dit is iets wat we de vorige reizen ook al probeerden maar we tot op vandaag niet in slaagden omdat de wegen meestal zo smal zijn dat je er niet kan stoppen of er ook geen varkens te zien zijn. Missie geslaagd dus. We rijden tot Fregenal de la Sierra waar we de plaatselijke camperplaats zullen bemannen.
Gereden: 101km.

Donderdag 3 november Droog maar licht bewolkt, max.19ºC
Gisteren, kort na Canaveral de Léon, hebben we de provincie Andalusia verlaten en zijn we Extremadura binnengereden. Het gebied met varkensteelt in dehesas geschied in drie gebieden, nl. Sierra de Aracena y Picos de Aroche, de Extremadura en Alentejo in Portugal.
Vandaag rijden we via de N435, de EX112 en de EX107 helemaal tot in Badajoz net op de grens met Portugal. We rijden bijna constant tussen dehesas, grote en kleinere en af en toe krijgen we ook weer de krulstaartige varkentjes te zien.
We hebben in het verleden al enkele keren Badajoz doorkruist zonder er te stoppen omdat het zo’n grote stad is maar deze keer willen we een uitzondering maken omdat er een camperplaats gemaakt is, niet ver van het oude stadscentrum. Het is de laatste keer dat ze ons in Badajoz gezien hebben. Nadat we Mwenzi gestald hadden op de camperplaats gingen we iets te eten zoeken. Een kotelet waar een onfris smaakje aan zat en een visfilet die vol graten zat… Toen we op een plein een koffie gingen drinken werden we tot drie keer toe door opdringerige bedelaars lastiggevallen, erg opdringerig. Dat deed voor ons de deur dicht. Weg van hier. Mwenzi opgehaald en 50km oostwaarts naar een camperplaats in Lobón gereden. Daar zullen we ook overnachten. Bey B ey Badajoz het was ons heel onaangenaam.
Gereden: 169km.

Vrijdag 4 november Bewolkt met af en toe zon, max.19ºC
Het is maar een korte rit via de snelweg naar Camping Merida, even voorbij de gelijknamige stad. Vandaag is het nog eens was- en plasdag waarbij zelfs de zonnepanelen een kuisbeurt krijgen.
Gereden: 32km.

Zaterdag 5 november De nachten worden duidelijk kouder, overdag zonnig, max.19ºC
Een stukje autosnelweg en een baantje doorheen landelijk Extremadura brengen ons naar Trujillo. Maar onderweg, in het dorpje Almoharin, doen we weer een onverwachte ontdekking. Al enkele kilometers voor het dorp zagen we geen dehesas met eikenbomen, geen wijnranken, geen olijfbomen ook geen fruitbomen maar boomgaarden met vijgenbomen. In het centrum zoeken we een cafeetje waar we een koffie willen gaan drinken en dan zoeken we meestal de kerk op. Die torens gebruiken we als richtpunt voor het vinden van een pleintje waar meestal ook één of meerdere cafeetjes zijn. Ook deze keer is dat zo, maar we vinden er ook een bord dat Almoharin noemt als de Europese hoofdstad van de vijg (Higo). Spijtig genoeg voor de liefhebbers zoals wij, is de oogst al voorbij en zullen we ons moeten tevreden stellen met gedroogde exemplaren… die trouwens ook heel lekker zijn.
In Trujillo laten we Mwenzi even achter op de camperplaats en bezoeken het centrum. Al vele jaren, ook toen we de Extremadura platreden op zoek naar gelegenheden voor onze natuurfotografie, bezochten we het stadje. Net als alles veranderd ook dat. We herinneren ons dat toen, boven het grote plein, tientallen Kleine torenvalken (een andere soort dan de Torenvalk van bij ons) rondvlogen, nu zagen we geen enkele. Reden ? onbekend, kunnen er ook meerdere zijn natuurlijk.
Op hetzelfde grote plein staat wel nog steeds het imposante ruiterbeeld van Francisco Pizarro de leider van de moordende roversbende die vanaf 1526 Peru binnenviel. Zijn de standbeelden van Leopold II in België niet allemaal verwijderd ? Even door een goede bril gekeken.
We overnachten op de camperplaats van Trujillo.
Gereden: 95km.

Zondag 6 november Zonnig en max.19ºC, afgelopen nachten 6ºC
Wat opzoekwerk leerde ons dat de Kleine torenvalk (Falco naumanni) waarvan gisteren sprake een trekvogel is en dat die nu de winter doorbrengt in centraal of zuid Afrika. Een deel van de populatie overwintert of verblijft constant aan de noordkust van Afrika aan de Middellandse zee.
Vanmorgen doorheen uitgestrekte dehesas naar Torrejón el Rubio gereden. Dat is een Biosfeer gebied, ook wel als het Nationaal Park Monfragüe gekend bij vogelaars. Als we in de geburen zijn rijden we hier graag nog eens langs en zien telkens evolutie. Ook deze keer zien we de aanpassingen op weggebied om het de geïnteresseerden veiliger en makkelijker te maken om Peña Falcón te bezoeken. Daar wonen en broeden Vale gier, Aasgier, Monniksgier en ook Zwarte ooievaar en allicht ook enkele andere prooivogels. Heel soms vliegt er ook eens een Lammergier voorbij. Maar, zelfs al is de rots op zich indrukwekkend, als de gieren thermiek hebben gevonden en massaal het gebied overvliegen vergeet je de rots wel. Vandaag, tijdens ons vrij kort bezoek, zagen we geen Zwarte ooievaar, want ook die zit nu in Afrika te zonnen, maar wel een vijftigtal Vale gier en we telden 4x Monniksgier. Het is echter flikkerkoud hier en het duurt ons te lang voor de gieren voldoende thermiek vinden om de vleugels open te slaan, wij doen dat wel, richting Plasencia. Daar zetten we Mwenzi op een grote parking naast soortgenoten en trekken de oude stad in voor een wandeling en een terrasje op het Plaza Mayor.
We zullen hier overnachten want morgen willen we Don Jamon opzoeken.
Gereden: 80km.

Maandag 7 november zonnig en tot 20ºC
Vanmorgen -alhoewel het al 9u30was - de hammenwinkel Don Jamon opgezocht. Teleurstelling want het was een andere eigenaar dan we 3,5 jaar geleden kenden en de mensen nu, spraken geen WOORD Engels, deden ook geen enkele moeite om ons te woord te staan. En aangezien we weten wat we willen en wat niet, was een aankoop onmogelijk. We verlieten de zaak met spijt omdat we daar al járen goed bediend werden. We vonden echter een -voor ons nieuwe- kleine speciaalzaak waar we wél “onze draai” vonden. In een kleine beenhouwerij kochten we nog geiten coteletjes voor vanavond.
Rond 11u vertrokken we uit Plasencia naar Jerte, in de vallei van de Jerte , bekend voor z’n kersenteelt. Een vallei die je eigenlijk in februari-maart moet bezoeken want dan staan alle kerselaars in bloei. Tot hoog in het gebergte reiken de boomgaarden. Maar we stoppen hier enkel om wat kersen-azijn.
Onze rit gaat verder via Piedrahita waar we de CL510 indraaien om verder via de AV105 en de CL610 tot Medina del Campo te rijden en verder naar La Seca en Serrada naar camping El Astral in Tordesillas te rijden. Daar willen we twee nachten blijven.
Het moet gezegd, dit traject, vanaf de Jerte-vallei was prachtig. Het verlaten van de vallei was een avontuur op zich, slingerend via haarspeldbocht na haarspeldbocht omhoog tot 1275m hoogte om dan naar een vlak landbouwgebied af te dalen waar we van horizon tot horizon enkel vlak landschap zagen. Niet veel mogelijkheden om te stoppen en wat fotografie te doen, tenzij op oninteressante plekken, spijtig genoeg. We zagen wel veel Rode wouw overvliegen, enkele Buizerds, een Wespendief, en een groep Vale gieren met één Monniksgier in hun midden. Ooievaars zien we hier niet meer, waarschijnlijk zitten we al te ver noord. Dat wordt bevestigd als we in Medina del Campo even uitstappen, de temperatuur is hier aanzienlijk koeler. Daar zullen we moeten aan wennen denken we maar.
Gereden: 236km.

Dinsdag 8 november zwaar bewolkt, regen in de namiddag, max.16ºC
Vandaag is het onze 40ste huwelijksverjaardag, niks speciaals als je bedenkt dat we mekaar al meer dan 60 jaar kennen. Maar we drinken er toch een goed glaasje op en eten lekker in het restaurant van El Astral dat nog steeds goede kwaliteit levert.
Het weer zit niet echt mee want het is fris en zwaar bewolkt, er wordt regen voorspelt. En aangezien de wasmachines en de droogkast van een ouder type zijn en niet van de snelste het werk aankunnen is het wachten geblazen tot die klaar zijn. Een bezoek aan de stad zit er niet in. Alhoewel we Tordesillas wel kunnen waarderen vooral omdat hier enkele eeuwen geleden echt wereldgeschiedenis werd geschreven. We schreven hierover in onze blog van Po-2019 op zondag 2 juni link: https://www.mwenzi.be/portugal/reisverhalen/po19-05/
De foto’s van Tordesillas staan op https://www.mwenzi.be/portugal/reisfotos/po19-05/ de beelden 31/68 t/m 38/68. Vandaag neemt de fotograaf rust…
Gereden: 0km.

Woensdag 9 november zwaar bewolkt en regenbuien, max.16ºC
We verlaten Tordesillas en rijden via Valladolid naar Pesquera de Duero waar we de gelijknamige bodega bezoeken. Vandaar gaat het naar Aranda de Duero om te lunchen en verder via Soria en Tarazona naar een camperplaats in het kleine dorpje Alberite de San Juan. We hebben deze plek uitgekozen om te overnachten omdat het mooie grond- en muurschilderingen heeft. Intussen is ook de zon weer even van de partij, die hadden we al twee dagen moeten missen…
Vandaag was een verplaatsingsdag, van het slechte weer gebruik gemaakt om andere oorden op te zoeken. Enkele stukken langs de Autovia, andere via de N122. Onderweg heel veel vrachtvervoer gezien.
Gereden: 346km.

Donderdag 10 november Blauwe lucht en zonnig, max.16ºC
Een hele rit voor de boeg vandaag maar eerst doen we nog wat inkopen in Utebo, kort voor de megastad Zaragoza waar we met een grote boog rondrijden richting Huesca. Vandaar gaat het naar Barbastro en Benabarre tot El Pont de Suert waar we een parking opzoeken om te overnachten. We zijn al vele malen doorheen de Pyreneeën gereden maar het traject vanaf iets vóór Benabarre doorheen de Pyreneeën naar Frankrijk dat we vandaag en morgen zullen doen is compleet nieuw voor ons. En als we dan bedenken dat je een mooie weg in beide richtingen moet hebben gereden om hem volledig te kunnen appreciëren, dan hebben we meteen een reden om dit traject nog eens over te doen, maar dan vanuit Frankrijk vertrekkend. Want het was echt een mooi traject dat begon vanaf Barbastro. Dat stadje kenden we al van in de jaren dat we in dit gedeelte van de Pyreneeën gingen fotograferen en onderandere het Parque Nacional de Ordesa y Monte Perdido bezochten.
Morgen hopen we op nog meer vergezichten en mooie natuurlijke landschappen, ook hopende op enkele plekken om uit te kunnen stappen. Maar het meeste hopen we op zulk mooi en ontzettend helder weer als we vandaag hadden.
Ook benieuwd naar de lange Vielha-tunnel in het Maladeta gebergte die onder de Pico de Aneto (3408m hoog) loopt.
Gereden: 288km.

Bijkomende info

HAM VAN IBERISCH VARKEN:
Bellota: vrije uitloop op gronden met heel veel eiken en maximale voeding met eikels.
Cebo de Campo: beperkte uitloop in omheind land en voeding afkomstig van eikels en andere noten, qua smaak net onder de Bellota en voor de .
Recebo: vrije uitloop op gronden met weinig kurkeiken, hierdoor minder voeding met eikels en minder uitgesproken smaak.
Cebo: beperkte uitloop in omheind land en voeding afhankelijk van het aanbod van de markt, laagst in ranking qua smaak.
Wordt een achterpoot langer dan 30-36 maanden gerijpt dan wordt de term Reserva of Gran Reserva gebruikt, echter deze is niet in wetgeving vastgelegd, maar geeft alleen aan dat de ham langer dan de gewone ham is gerijpt.
Een bijkomende selectie is of het varken 50%, dan wel 100% van het Iberische ras is. Ja, ook dat wordt nu bepaald door DNA-tests en is belangrijk om te bepalen of het om 100% pure Bellota ham gaat. Die Spanjaarden toch…

De Paleta is de voorpoot van het dier, de Jamon de achterpoot of de bil.