Reisverhaal «Fr-Sp24-02»

Najaar 2024 - Frankrijk - Spanje | Spanje | 0 Reacties 01 Oktober 2024 - Laatste Aanpassing 13 Januari 2025

Fr-Sp24-02 - Frankrijk-Spanje

zondag 15 september
We steken vandaag, zondag, de Spaanse grens over en rijden de Pyreneeën op. Even voorbij Auritz/Burguete is er de camping Urrobi die ons bij de eerste verkenning wel bevalt en waar we twee nachten willen blijven. Het sanitair leek prima en we kunnen er een wasje doen zodat we er weer een paar weken tegen kunnen. Op de weg hiernaartoe zagen we dat de plaatsnamen en andere signalisatie enkel in het Baskisch te lezen was. In de Franse Baskische streek was dat nog in het Frans en et Baskisch.
Na de mistige ochtend kregen we mooi zonnig weer maar buiten was er wel een fris windje.
Volgens de GPS zitten we hier op +/- 850m hoogte -wat we met een korrel zout nemen maar het kan wel frisser worden morgenvroeg.
gereden: 34km. km stand 131.174

maandag 16 september
Vandaag is het weer zonnig maar de wind gaat nog iets feller tekeer dan gisteren.
Het sanitair was dan toch niet ideaal. In één lokaal kwam geen water uit de douche… daar sta je dan in je blootje… In het andere lokaal werkten de douches wel maar was er geen verlichting. Goed dat de zon scheen. Maar als je wacht tot ’s avonds, als het lokaal verwarmt wordt, sta je in het pikkedonker. En niettegenstaande de grote ruimte waren de cellen te klein. Geen lavabo’s te zien en slechts één spiegel voor een achttal cellen. Men gaat er blijkbaar van uit dat mannen geen spiegel gebruiken.
Maar we hebben wel onze wasjes kunnen doen en alles goed kunnen drogen in de droogkast. Niet aan een lijn in de wind en de zon, want dat mag niet !
gereden: 0km. km stand 131.174

dinsdag 17 september
Rond 9u vertrokken naar Agoitz. We nemen de kleinere wegen en komen zo langs kleinere dorpjes. Via Campanas, Allo, Lodosa (net oost van Logroño), Arnedo en Arnedillo komen we om 13u40 aan in Soria. En prachtig traject langs veel landbouwgronden maar toch ook veel natuur. De wegen waren meestal zeer goed tot uitstekend, enkel een stukje vóór Agoitz, waar we dachten dat we op kasseiweg reden. We kwamen ook in de Rioja-streek meer bepaald Rioja Alavesa. Voor wijnliefhebbers zeer interessant…Daar namen we ook de bergpas Puerto de Oncala, die ons tot op 1453m hoogte bracht.
Gedurende de hele rit zagen we regelmatig Vale gier zweven, net als Rode wouw.
In de streek rond Allo en Lodosa zagen vooral ook Aspergeteelt.
We doen wat inkopen in het Leclerc warenhuis van Soria en als dank daarvoor zullen we ook overnachten op de parking…
gereden: 226km km stand 131.400

woensdag 18 september
Avila bereiken we via El Burgo de Osma en Segovia. Gedeeltelijk via gratis snelweg en deels via de N122, de Rota national die naast de A11 slingert. We hadden nog eens graag de vestingmuur van Avila gezien en vermits er nu, niet ver er vandaan, een camperplaats ingericht is, zullen we daar meteen ook overnachten. Misschien zit er een avondopname in van het indrukwekkende bouwwerk.
Nadat we Mwenzi gestald hebben begeven we ons naar het centrum achter de muur om te lunchen.
Maar dat slaagt ferm tegen, niet alleen is de bediening er allesbehalve, het eten is vuilbaktroep.
We hadden er al een vermoeden van dat het bezichtigen van de kathedraal niet vanzelfsprekend zou zijn maar we waren toch weer verrast hoe commercieel het kan zijn om een kerk te bezoeken… En wij die dachten dat ‘ de kerk ‘ voor iedereen openstond… Schandelijke commercie !
We nemen op een ander terrasje nog een koffietje en wandelen terug naar Mwenzi. We komen nog even ongewild in de tuin van een grote Parador (Parador de Avila) en moeten via de balie een uitweg vinden… grappig wel. We bereiken ons eigen paleisje rond 16u30.
gereden: 254km km stand 131.654

donderdag 19 september
Gisterenavond moesten we op de camperplaats nog een andere staanplaats opzoeken omdat er constant geblaf was van een klein misbaksel op vier poten van een soort die wel eens verkeerdelijk een hond wordt genoemd… Die over- en miskweekte beesten zie- en hoor- je tegenwoordig overal, ze zijn (helemaal niet) zo lief meneer…
Zuidwaarts rijden we weer vandaag via de N502 en we doen twee bergpassen dwars over het Gredos gebergte. De eerst is de Puerto De Menga die ons op 1564m hoogte brengt. Vervolgens komt de Puerto del Pico tot 1352m. Daar is ook een prachtige Romeinse weg te zien die zich doorheen het gebergte slingert, indrukwekkend toch. In de diepte zagen we enkele Iberische steenbokken (Capra pyrenaica), nog steeds de bewoners van dit gebied. We zijn hier trouwens maar even ten oosten van de Plataforma de Gredos vanwaar we meer dan 30 jaar geleden bepakt met fotogerief het gebergte introkken om daar de Steenbokken te gaan fotograferen. Lang geleden…
In Mombentrán zien we mogelijkheid om ons wat gele vijgen aan te schaffen die in de hele vallei worden gekweekt. En ze zijn heerlijk.
Via Talavera de la Reina, waar we even bij de apotheek stoppen om wat meer verband voor de beenwonde, rijden we naar Alcaudete de la Java waar we lunchen. Nadien zoeken we de camperplaats van Aldeanueva de Barbarroya op waar we gaan overnachten.
gereden: 175km km stand 131.829

vrijdag 20 september
Gisterenavond en vanmorgen regende het. Met onweer en soms flinke buien. Het was dan ook al een tijdje heel zwoel weer. We hoorden nog wel een Steenuil roepen. Vanmorgen onderweg zelfs nog een kleine wolkbreuk gehad, zozeer dat we Mwenzi moesten doen vertragen. Halfweg tot Valdecaballero komen we in Extremadura tot even voorbij Cabeza del Buey waar we in de grens met Andalusia overgaan. We rijden vandaag tot Belalcázar waar we Mwenzi op een parking achterlaten en traditiegetrouw een wandeling door het stadje maken. In de verte zien we het ruïne kasteel van Belalcázar, maar tot door lopen zit er niet in, daarvoor is het veel te warm.
De hele rit van vandaag mag weer enkele sterren verdienen. Echt weer een mooi parcours met prachtige landschappen -vooral met de regenwolken- maar geen plek naast de weg waar we konden halt houden… toch niet waar het gewenst was… het bekende verhaal. Onderweg zagen we voor het eerst weer Blauwe ekster en ook Rode wouw en Vale gier.
Morgen gaan we weer even zuidelijk om dan weer de Exremadura in te rijden.
gereden: 192km km stand 132.021

zaterdag 21 september
Een flink onweer gehad vannacht, maar nu, 8u, is alles ok, er zal wel de hele dag bewolking zijn maar ook zon. Via Hinojosa del Duque en Penarroya Pueblonuevo rijden we naar Azuaga in de provincie Badajos en dus zijn we ook terug in Extremadura. Van de camping hier moeten we niet veel verwachten. Die blijkt definitief gesloten. Als we zien waar die aangelegd is vragen we ons af welk genie uitgerekend op deze plek een camping liet aanleggen… De camperplaats ligt nabij de arena maar die is volledig omgeven door losliggend, droog zand. Stofwolken zat dus… we nemen onze toevlucht tot een parkeerplaats in het centrum. Na de middag doen we een wandelingetje doorheen de stad. Nog later gaan we toch op een betonstuk achter de arena staan om te overnachten.
Morgen ledigen we onze tanks en slaan vers water op, daar is de camperplaats nog wel even goed voor. Vandaaruit vertrekken we dan zuidwaarts naar de Andalusische Sierra Morena. Zoals gepland was. Maar de oostelijke Sierra Morena stellen we nog een tijdje uit want enkele dagen geleden vroegen we ons af of we niet nog eens langs Cadiz zouden gaan. De vorige keren was dat goed meegevallen en de straat-restaurantjes die we van chef-kok Rick Stein kennen, bereiden nog steeds heerlijke visgerechten en tapa’s. We zijn eigenlijk al op weg…
gereden: 95km km stand 132.116

zondag 22 september
Weer zuidwaarts via de kleinere wegen komen we weer in Andalusia terecht. De weg naar Alanis, Cazalla de la Sierra en El Pedroso (de A432) is goed en met mooie landschappen. Maar toch stelt het teleur, er was op heel het traject niet één plaats die me als natuurfotograaf aansprak. Het verkeer uit de andere richting, komende van Sevilla is vrij druk en vooral motorrijders, meestal in groep, rijden als waanzinnigen door het bochtige gebergte. Het is dan ook zondag… Vanaf de splitsing naar de A8002 naar Castilblanco de los Arroyo wordt de weg smaller maar ook bar slecht. Putten, putten en nog eens putten in het asfalt -of wat er nog ligt- doen Mwenzi rammelen. We zijn blij als we na 18 kilometer uiteindelijk het stadje binnenrijden, wat een opluchting. Dit was één van de slechtste wegen die we ooit al deden, niet te doen.
We rijden meteen naar de camperplaats en die valt reuze mee, we hebben zelfs een mooi uitzicht over het stadje, terwijl we er bijna middenin zitten. We overwegen om hier een paar dagen te blijven. Kunnen we misschien wat bekomen van de rit hiernaartoe …18 kilometers !!!
gereden: 94km km stand 132.210

maandag 23 september
Niettegenstaande er gisteren af en toe wat wolken overtrokken was het toch al behoorlijk warm met +/- 25ºC. Vandaag geen wolkjes meer en dus verwachten we nog warmer weer.
Vanmorgen hebben we eerst onze watertank bijgevuld en omdat er op de waterkraan hier geen aansluiting kan gemaakt worden moeten we met ons 5L-bidonnetje over en weer lopen. Gelukkig hebben we ook altijd een trechtertje bij om bij te vullen.
Nadien maken we een wandeling naar en doorheen het stadje en doen er wat inkopen. Het is er minder druk dan gisteren en we lopen langs de schaduwkanten van de straten.
Gisteren hadden we lunch -of hoe noem je een maaltijd die pas om 14u.30 geserveerd wordt- in een nabijgelegen taverne. We aten beiden een lekker stukje vlees van het Iberico-varken met frietjes. Lekker. Maar vandaag houden we het sober(der) met een broodje… en vanavond is er nog vers fruit.
gereden: 0km km stand 132.210

dinsdag 24 september
Een rustige dag met lekker ontbijten en wandelen in Castilblanco, lezen en genieten van de rustige plek. gereden: 0km km stand 132.210

woensdag 25 september
Vanmorgen eerst gaan ontbijten, een toast met tomaat en olijfolie met koffie. Het regende zacht, meer de mist die heel fijn neerdaalde maar je werd er even nat van. Gelukkig hoefden we niet binnen in de taverne te zitten maar konden we buiten onder de luifel een tafeltje hebben. Het was nog altijd dompig warm. Daarna pakken we Mwenzi in en vertrekken richting Sevilla waar we een wijde bocht omheen rijden om Sanlúcar de Barrameda te bereiken en de parking die we van vorige bezoeken kennen. Vooreerst gaan we een tafeltje reserveren in restaurant Casa Bigote dat we kennen van topchef Rick Stein en van een memorabel bezoek enkele jaren geleden. Voor vandaag en morgen leek alles al besproken maar de chef vond toch nog een mogelijkheid voor morgen om 13u30… wauw ! We doen nog een wandeling langsheen de lange dijk en zien nogal wat mensen naar de overzetboot lopen die een bezoek willen brengen aan het Nationale Park Coto Doñana dat aan de overkant ligt. Na een late en korte lunch trekken we ons terug in Mwenzi en nemen siesta met een goed boek.
gereden: 144km. km stand: 132.354

donderdag 26 september
Vanmorgen een mooie wandeling gemaakt langsheen de dijk naar het centrum van de stad. Daar hebben we even op een bank gezeten en alles en iedereen aan ons voorbij laten komen. We genoten ook van de prachtige architectuur vaneen aantal huizen en villa’s, vooral langs de Av. Calzada Duquesa Isabel.
Maar vandaag staat in het teken van ons bezoek aan Casa Bigot om 13u30 ! Het werd -weerom- super. We hadden de alom geprezen Gamba’s (Langostinos de Sanlucar) en de kleine Sint Jacobschelpen (Zamburiñas)… 🥰 Als hoofdgerecht was er een schotel met gefrituurde vissoorten en gestoofde Blauvintonijn (Galeta de Atún Rojo Braseado sombre Crema de Pimienta Negra)…😜 een overheerlijk gerecht. Het was AF, zoals we zeggen ! We waren de kok en Rick Stein weer heel dankbaar.
Het was al 16u. toen we nog een wandeling op de dijk gemaakt hebben en voor we Mwenzi terug opzochten om een tijdje siësta te nemen…
gereden: 0km. km stand: 132.354

vrijdag 27 september
We gaan van plaats wisselen vandaag maar eerst gaan we boodschappen doen, ons drinkwater smelt als ijs voor de zon… Het is wel wat winderig maar we halen toch 25°C. We rijden met Mwenzi naar de stad zodat we meteen onze zwarte tank kunnen ledigen op een daarvoor geëigende plaats. Nadien rijden we naar de Avenida Calzada de la Duquesa Isabel waar we een parking oprijden, enkel voor toeristen… het is gewoon een zandbak. Maar we hebben een mooi uitzicht op zee. We trekken de oude binnenstad in waar we ook een tapa-lunch nemen en ook een winkeltje vinden waar we klaargemaakte Caracoles kunnen kopen en ter plaatse buiten aan een tafeltje kunnen smullen.
gereden: 8km. km stand: 132.362

zaterdag en zondag 28 en 29 september
Het is nu weekend en dat is er duidelijk aan te zien. Veel meer mensen op de stranden en langs de promenade. Uiteraard ook in de binnen stad waar alle bars, tavernes, cafetaria enz. hun terrassen hebben uitgezet zitten massa’s mensen. Ook winkelstraten lopen vol.
Hier en daar zien we herdenkingsplaten ter ere van de Spaanse ontdekkingsreizigers die vanuit deze stad naar de nieuwe wereld reisden of de eerste reis rond de wereld maakten per schip. Het waren avonturiers zoals Fernando de Magallanes in 1519 en Juan Sebastián Elcano in 1522.
Aan de Bar Casa Balbino is elke tafel bezet en staat er een rij mensen van wel 30 meter te wachten op een vrijgekomen plaats. In een aanpalende straat staan nog eens enkele tientallen tafeltjes van vier, allemaal bezet. We vragen ons af war hier dan beter is dan bij al die andere tapa-zaken. We besluiten om hier morgen terug te komen en een tafeltje uit te zoeken stipt op het openingsuur om 12u.
We slenteren door kleine straatjes en komen aan een heel oude gevel die bewaard is gebleven voor het info-center van Manzanilla, de plaatselijke sherry fabrikant.
Aan een kleine kerk is er grote drukte want iedereen wil de genodigden van het huwelijk zien en vooral hun outfit beoordelen. De kleding maakt de mens ?
We komen toevallig voorbij een trap waarboven het een drukte van jewelste is. Het is de overdekte markt van de stad. Er wordt druk gehandeld in groenten, fruit, vlees en vooral vis. Tonijn is hier heel gewild en ligt in rote hompen op ijs. Wat een rijkdom aan voedsel ligt hier !
Stipt is stipt en om 12u. hebben we keuze uit de pas opgestelde tafels en stoelen bij Casa Balbino. We krijgen meteen een bord met wat brood en een groot menu-blad met daarop alle mogelijke tapas, gebakken, gefrituurd, koud of warm. We maken een keuze en kijken ook naar wat andere tafels besteld hebben. We genieten van al het lekkers want de vis is natuurlijk heel vers en wordt op allerlei manieren klaargemaakt. Zo is het gefrituurde garnalentaartje met peterselie een echte specialiteit. Ook vandaag staat er vanaf 13u een lange rij gegadigden te wachten op een tafeltje en velen willen zich laten fotograferen voor het naambord van deze Casa Balbino.
In de namiddag trekken we terug naar Mwenzi en onze boeken op de parking nabij de promenade.
Zondag wordt een beetje gelijkaardig maar dan zonder uitgebreide tapa- lunch. Vandaag willen we ook de drukte wat ontlopen want hoe je het ook bekijkt, Spanjaarden kunnen enorm druk doen en roepen zelfs als ze fluisteren. Daarom ook dat we liever buiten zitten dan binnen in een eetzaal want daar is het niet te harden van het lawaai. Je vraagt je af hoe die mensen aan eten toekomen 😏.
gereden: 0km. km stand: 132.362

maandag 30 september
We ontbijten in een taverne niet ver van de parkeerplaats en rijden vervolgens naar het warenhuis voor wat inkopen en naar het tankstation om onze tanks te ledigen. Vandaar gaat het naar El Puerto de Santa Maria, naar de camping Las Dunas waar we in vorige jaren al enkele keren waren. Daar kunnen we onze was nog eens doen, een douche nemen en misschien ook de blog nog wat bijwerken. We hebben intussen de laptop wat gespaard omdat we die enkel met 220V willen laden - op een camping dus waar we die spanning hebben. We hebben ook wat technische problemen met de batterij die niet voldoende oplaadt, niettegenstaande de zon de hele dag op de zonnepanelen staat. Nu we op 220V zijn aangesloten hopen we dat het laadsysteem z’n werk doet.
We willen hier twee dagen blijven.
gereden: 37km. km stand: 132.399

dinsdag 1 oktober
We waren gisteren absoluut niet meer van plan om onze ID-kaart af te geven aan het bureau van de camping zoals we dat vorige keer in Urrobi deden en waar onverwacht beide kanten van de ID-kaart werden ingescand. Dat willen we niet meer. Op hun vraag of ze onze ID-kaart kunnen krijgen antwoorden we dat ze de voorkant kunnen zien maar dat we ze niet afgeven. Onverwacht staan ze dat ook toe. Voor het noteren van onze gegevens houden we de ID-kaart gewoon voor. We wisten al dat de registratieplicht voor buitenlandse toeristen is uitgesteld maar van de dienstdoende jonge dame horen we nu dat de regering de “regeling gaat bijwerken” en dat die in december zal ingaan. Hopelijk zal die “regeling” niet meer zo agressief zijn en geen privé gegevens meer opvragen.
gereden: 0km. km stand: 132.399