Reisverhaal «Fr-Sp24-03»

Najaar 2024 - Frankrijk - Spanje | Spanje | 1 Reacties 17 Oktober 2024 - Laatste Aanpassing 17 Oktober 2024

Fr-Sp24-03 - Frankrijk-Spanje

woensdag 2 oktober
Cadiz is altijd een favoriet geweest. De gezellige kleine straatjes, de soms opmerkelijke gebouwen en huisjes, de nabijheid van de zee en natuurlijk, mede daardoor, de ongelofelijke rijkdom aan vissoorten en hun verschillende bereidingswijzen. Eén van onze lievelingsplekken is de Casa Manteca in het zuid-westen van de stad. Daar serveren ze zowel volledige gerechten als tapa’s. We hadden tot hiertoe onderweg al twee keer een garnalentaartje (Tortilla de Camarones) gegeten maar bij Casa Manteca zijn ze echt superlekker. Net als de rauwe mosselen (Mejillones) en de schapen- en geitenkaasjes, al dan niet belegd met aspergeconfituur… Wees zeker ter plaatse als de zaak om 12u. opent want het zit er supersnel vol.
Een andere favoriet, niet ver van Casa Manteca, is Taberna El Tio de la Tiza waar je meestal heel gezellig aan een tafeltje op straat kan aanschuiven. Vorig jaar was het nog gesloten maar de verbouwingen zijn afgelopen en dus zijn we meteen een tafeltje gaan reserveren voor morgen 13u30 !
Op terugweg van onze tapa maaltijd zijn we uiteraard nog snel de overdekte markt binnengestapt want die sluit om 14u. Daar viel onze mond -toch weeral- open van de rijkdom aan vis die daar verhandeld wordt. D’r zijn natuurlijk ook vlees- en fruit en groenten kraampjes waar we fruit kochten voor vanavond. Rond 15u30 waren we weer bij Mwenzi op de parking van de haven waar we altijd verblijven.
Vanuit onze “living” hebben we zicht op het grote, megalomane cruiseschip dat vandaag aan de kade ligt. Deze joekel kan meer dan 5000 passagiers vervoeren. De stad liep dan ook vol met Engelse toeristen. Eén daarvan beweerde dat het schip niet vol was en dat er “slechts” een dikke 4000 reizigers waren…
gereden: 0km. km stand: 132.422

donderdag 3 oktober
Het is nu definitief, ons werkpaard voor de fotografie is naar de maan. Zonet nog even wat tests gedaan met een andere camera/ lens en de gevallen lens/ camera en omgekeerd. Blijkt dat het autofocus systeem serieus geraakt is. Een herstelling is bijna zeker uit te sluiten omdat dat systeem zo gevoelig is. Er blijft ons geen andere keuze dan “veraf-landschappen” nog met de kaduuke lens te maken en de rest met de iPhone. Hopelijk kan de telelens wat meer gebruikt worden.
We beginnen de dag niet te vroeg en doen een wandeling doorheen het oude stadsgedeelte. We rusten enkele keren op een paar terrasjes en ontspanden. Uiteraard snuisteren we nogmaals op de marktplaats en botsen bijna op het Franse koppel waarmee we gisteren kennismaakten in de omgeving van het toerisme bureau. Tijdens dat gesprek kwam uiteraard de marktplaats ter sprake die we als een aanrader bestempelden. En hier waren ze dus… en in de hemel. We hadden met hen nog een leuk gesprek. Maar voor ons werd het tijd om af te zakken naar ons restaurantje El Tio de la Tiza waar we lekkere visgerechtjes aten. Nadien zochten we Mwenzi weer op en namen siësta.
gereden: 0km. km stand: 132.422

vrijdag 4 oktober
Het disco- lawaai van vannacht aan de parking van de haven doet ons beslissen om vandaag een andere plek op te zoeken. Alhoewel deze plek ideaal is om de stad te bezoeken willen we, met het weekend in zicht, toch verhuizen. Maar eerst gaan we ontbijten in het oude stadsgedeelte en gaan we verse vis halen op de marktplaats. We kopen zee-verse gamba’s en superkleine garnaaltjes. Even staan we nog te twijfelen over een stuk Blauwvintonijn die de vishandelaar daar aan het versnijden is uit een grote Tonijn.
Er waren een paar opties maar uiteindelijk kiezen we voor een betalende parking vlakbij het water aan de noordwest kant van het schiereiland nabij het Castillo de Santa Catalina. Na de middag doen we een wandeling naar het in zee gelegen Castillo de San Sebastián. En naar het Castillo de Santa Catalina waar we een tentoonstelling bezoeken die herinnert aan de grote ontploffing die er op 18 augustus 1947 plaatsvond. Het was een munitieopslagplaats van de Spaanse Marine die ontplofte. Honderden gebouwen werden met de grond gelijkgemaakt en er vielen meer dan 150 doden en meer dan 10.000 gewonden van wie 1000 zwaar gekwetst werden. Het deed ons terugdenken aan die andere zware ontploffing in Halifax, Canada op 6 december 1917, ook vanwege militaire springstoffen. Blijkbaar werden daar geen lessen uit getrokken.
Zonet horen we op het nieuws welke uitspraken de gek van Rome deed tijdens z’n bezoek aan België. Ongelofelijk !!!, we hopen dat onze regering daar een streng antwoord op zal geven. Dit even terzijde.
Straks gaan we nog even genieten van de zonsondergang. Morgen reizen we verder.
gereden: 16km. km stand: 132.438

zaterdag 5 oktober
In Jerez de la Frontera doen we inkopen in de Carrefour waarna we via Villamartin naar Algodonales rijden en daar de camperplaats opzoeken. We willen vandaag niet al te ver rijden en dus is deze rustige plek ook goed om te overnachten.
We zetten ook een route uit voor de volgende dagen en zoeken op die weg goede plekken op om te overnachten, water te tanken en onze andere tanks te ledigen. Goed voorbereid is half gewonnen.
gereden: 126km km stand: 132.564

zondag 6 oktober
Voor vandaag worden er temperaturen van boven de 31°C verwacht. We besluiten om in Campillos op een grote parking te gaan staan en de schaduw op te zoeken. Die wisselt natuurlijk overdag en dus verplaatsen we ons tot twee keer toe. Gelukkig is de parking van zeer goede kwaliteit want Mwenzi werd vandaag nogal door elkaar gerammeld door de slechte staat van de A384. Slecht ? Op sommige stukken abominabel ! Voor de lunch gaan we nog eens uit eten. Bij casa Pruden maken ze geen nouvelle cuisine maar het was niet slecht. Nadien is het siësta met alle ramen open.
Hopelijk koelt het vannacht wat af.
gereden: 64km. km stand: 132.628

maandag 7 oktober
Het was gisteren op de parking nog vrij rumoerig door mensen die na de warmte nog op straat kwamen om een babbel te doen. De parkachtige omgeving maakte dat natuurlijk eens zo gezellig. Maar om 21 u was iedereen terug naar huis en werd het stil, zo hebben we het graag.
Via de snelweg en Archidona komen we aan afrit 175 die naar het noorden leidt met de A333.
In Iznájar zoeken we een parking voor Mwenzi maar dat is daar niet zo eenvoudig want het is een echt bergdorp - stadje eigenlijk. Maar we vinden een spot en kunnen het stadje intrekken. We willen vers brood halen. Iznájar ligt aan gelijknamige stuwmeer. Zoals dat met vele stuwmeren in Spanje gebeurde werden alle inwoners uit de omgeving in een nieuw gebouwd stadje ondergebracht dat boven de verwachte waterlijn lag eenmaal de dam klaar was en het hele gebied onder water werd gezet. Gedwongen verhuis dus. Maar blijkbaar was het een welvarend gebied want er is al heel wat bijgebouwd. Hopelijk blijft het zo want het waterpeil van het stuwmeer staat onwaarschijnlijk laag door jarenlang regen-arm weer.
De weg leidt ons verder tot Priego de Córdoba via een mooie slingerende weg doorheen de Sierra de la Horconera met niets anders dan olijfgaarden. Spanje lijkt wel in een olijfgaard te veranderen. Vanop bergtoppen konden we de omgeving rondom ons zien en we zagen niets anders dan… olijfboomgaarden. Maar de weg was, zoals gezegd, erg mooi. Slingerend met stijgen en dalen, soms tot 12% !
Dit stadje is ook op een helling gebouwd en er is dus eigenlijk niet veel vlakte te vinden. Zelfs een eindje erbuiten moeten we nog een flinke helling af om de camperplaats te vinden. Die hebben we nodig om morgen onze watertank bij te vullen.
gereden: 112km. km stand: 132.740

dinsdag 8 oktober
Gisterenavond kregen we nog enkele felle buien met onweer op ons dak. Voor het eerst sinds we in Spanje zijn. Maar we kregen nog meer, niet op ons dak maar op de voorruit en de motorkap. Een massa vogelpoep werd blijkbaar vanuit een boom gelost en spatte uiteen op de voorruit… Konden ze dat niet doen vóór de regenbuien ?! Er kwam serieus wat opkuiswerk aan te pas.
Rond 10 u zijn we dan vertrokken richting Martos. Kort voor Jaén nemen we afrit 54 richting Andújar en de A311. Slechte weg ! Soms zie je langs de baan een groot bord met daarop “Red De Carreteras de Andalucia” (vertaald: Wegennet van Andalusië) wij zeggen dan ”dat is niet meer te REDden”… 😉
Landschappelijk had ook deze weg niets anders te tonen dan uitgestrekte olijfgaarden. Net als gisteren zagen tot elke horizon niets anders dan olijfbomen ! Het is onvoorstelbaar. We hopen dat te kunnen aantonen met de weinige beelden die we maakten, maar we vrezen ervoor, de werkelijkheid is nóg erger.
In Andújar bezoeken we de Carrefour voor wat brood en vers fruit en zoeken dan een plek om te lunchen. In de schaduw want de zon is weer van de partij.
We herinneren ons dit stadje van vorig jaar toen we er het Ecomuseum voor de Spaanse Lynx bezochten in de gebouwen van het Natural Park Sierra de Andújar. Een aanrader !
Morgen willen we de Sierra weer inrijden en het zal een verademing zijn om weer eens wat natuur en wat anders dan olijfgaarden te zien.
gereden: 108km km stand: 132.848

woensdag 9 oktober
We doen eerst nog een inkoop (wat we gisteren vergeten waren) in de Carrefour en begeven ons op de A6177 richting van het “Sanctuario Virgin de la Cabeza” Onderweg gaan we koffie drinken in hotel-restaurant Los Pinos en zijn onder de indruk van de Edelherten geweien die er aan de muur hangen. Allemaal 14- tot 18 enden, soms met bekerkroon. Indrukwekkende dieren moeten het geweest zijn.
Aan het uitzichtpunt “El Peregrino” stappen we even uit om het landschap in ons op te nemen. Da’s nogal wat anders dan de olijfbomen van de afgelopen dagen ! Dit is nog ware natuur, het is dan ook een Parque Natural en de biologisch rijkste streek van Andalusië. Je vindt hier Edelhert, Damhert, Moeflon, Everzwijn, Wolf, Iberische lynx, Otter, Mangoest, Iberische keizerarend, Steenarend, Monniksgier en nog drie andere gieren, Oehoe en nog tal van andere vogelsoorten waaronder de mooie Blauwe ekster. Op een plek langs de weg nemen we lunch en besluiten er te blijven staan en er tevens te overnachten. De bewolking is nog meer toegenomen en het regent al een hele tijd.
gereden: 27km km stand: 132.875

donderdag 10 oktober
We staan hier niet alleen trouwens, een Franse camperaar is ons gezelschap en we leren elkaar al snel kennen. Een heel enthousiaste mevrouw die Dionyse noemt en haar man Claude die intens vogelaar is en ook erg bezig is met natuurfotografie. Het klikt wel, al is de taalbarrière nog een hinderpaal. Mochten we allebei Engels praten zouden we dezelfde handicap hebben…
Er is echter veel te zien en we hopen beiden op mooie beelden van o.a. Blauwe ekster die hier in grote groepen rondhangen. Bob heeft in de bossen twee “camtraps” (camera-vallen) opgesteld die hopelijk nachtelijk bezoek vastleggen.
gereden: 0km. km stand: 132.875

vrijdag 11 oktober
Vanmorgen kregen we van de interne installatie van de camper melding dat de startbatterij een alarmerend lage stand had. En inderdaad, toen we probeerden te starten gaf dat nul respons. Na wat onderzoek stelde de huis-technieker dat de batterij in kortsluiting zat. Dat gebeurt als er veel residue uit de platen van de loodbatterij de bodem opvullen en de platen kortsluiten. Daarmee kan er misschien ook schade komen een de celbatterij (de LiFePO4 batterij die de camper van stroom voorziet).D’r zat niets anders op dan de VAB te bellen en om hulp vragen. Dat gebeurde heel vlot en om 9u30 stond er een depannage-camion naast Mwenzi, eentje zoals er enkele jaren geleden Mwenzi kwam ophalen toen die een stukke koppeling kreeg in Serpa, Portugal. De technieker probeerde eerst de motor te starten door startkabels te plaatsen op de aangewezen plaats aan de motor maar dat lukte niet. Dat was de bevestiging dat onze huistechnieker’s diagnose correct was; kortsluiting in de startbatterij. Die zit bij Mwenzi onder de voeten van de chauffeur. Toen we de startkabels rechtstreeks aanlegden op de kabels die naar de startmotor gaan startte Mwenzi onmiddellijk. We zijn dan, zonder de motor nog te mogen stilleggen naar Andujar gereden waar we een intussen opgezochte garage van Iveco opreden die ook gespecialiseerd is in Fiat. Om kort te gaan, die plaatsten een nieuwe batterij en we konden weer voort. Na wat boodschappen kwamen we er echter achter dat de celbatterij -én de nieuwe startbatterij bij stilstand snel capaciteit verloren. We namen contact op met Antwerp Motorhomes van wie we Mwenzi 10 jaar geleden kochten. Die raadden ons aan om Mwenzi op 220V aan te sluiten om de batterijen eens terug goed volledig op te laden. De dichtstbijzijnde camping lag volgens onze info op +/- 195km afstand… Wel bijna alles via autosnelweg. Maar we hadden geen keuze, het was bijna 20u. Maar na goed 200km, toen we al enkele kilometer gravelweg bereden hadden tussen de olijfbomen, kon het niet anders dan dat onze GPS info foutief was. Nadat we terug de bewoonde wereld hadden bereikt en weer bereik hadden om onszelf te situeren, moesten we 130km terug rijden om de beoogde camping binnen te rijden rond 0u30. (Onze huistechnieker had N39º ingegeven in plaats van N38º… dat zal ie nog dikwijls moeten horen). Camping Despeñaperros is gelegen nabij het gelijknamige natuurgebied en zal ons enkele dagen huisvesten. We hebben 220V en kunnen de werking van de batterijen testen. Het is erop of eronder.
gereden: 388km. km stand: 133.263

zaterdag 12 oktober
Camping Despeñaperros zien we nu voor het eerst bij daglicht. Maar eigenlijk kwamen we gisterenavond, aan de ingang, tot de vaststelling dat we hier jaren geleden ook al eens geweest zijn. Het is nog steeds zo veronachtzaamt en veroudert als toen maar we hebben 220V ! De rit van gisteren zit nog wel een beetje “in ons benen” en dus is wat rust een een warme douche welkom.
De was zullen we hier niet kunnen doen want er is geen droogkast en het regent regelmatig. De rest is nog even af te wachten.
gereden: 0km. km stand: 133.263

zondag 13 oktober
We hebben nog een nachtje bij gevraagd op de camping. Dat gaf ons wat meer tijd om de batterijen 24u te evalueren. Voor de rest is er niet veel te doen dan al wat voorbereidingen voor de blog en een aantal beelden al klaarmaken voor publicatie.
gereden: 0km. km stand: 133.263

maandag 14 oktober
We menen dat de batterijen nu gestabiliseerd zijn en hun functie terug optimaal kunnen verzekeren. We blijven echter waakzaam. Neemt niet weg dat we vandaag terug richting Siërra de Andujar kunnen reizen maar eerst gaan we in Andujar zelf naar de wasserette. De aanpalende bar is ook handig terwijl we wachten op de was- en droogresultaten. We kunnen er een lekkere koffie met toast nemen. Die toast komt met tomatenpasta en de eveneens traditionele Spaanse hesp.
Na de was doen we nog wat inkopen en vertrekken naar het noorden van de Sierra. Daar willen we een aantal dagen verblijven. En we moeten daar dringend zien wat de camera’s hebben geregistreerd sinds we die daar vorige week hebben opgesteld.
gereden: 88km. km stand: 133.351

dinsdag 15 oktober
Dat we op deze plek staan en er ook een tijdje willen blijven is omdat we hopen hier een Iberische lynx te kunnen spotten. We zagen hier eerder al Damherten passeren maar nog geen Lynx. Dat is ook het doel van de camera’s die we in de omgeving hebben opgesteld maar die tot hiertoe enkel beelden van Vossen hebben opgetekend. Ook de moeite toch, maar we hopen dus op meer.
gereden: 0km. km stand 133.351

woensdag 16 oktober
Vannacht heeft het bijna onophoudelijk geregend en dus zijn we ook wat langer “ bedlegerig” geweest. Aangezien het weerbericht -want af en toe hebben we bereik- niet erg hoopvol is tot morgenmiddag, besluiten we om een ritje te maken naar het Virgen de la Cabeza Sanctuary dat, hoog op een berg gelegen, de goegemeente in het oog moet houden. Maar het hele gedoe ligt in de natte wolken. We zien er nauwelijks een hand voor de ogen. We gaan een koffie drinken in het enige cafeetje dat open is, of waar alleszins licht brandt. We zijn de enige gasten en de patron lijkt blij iemand te zien. Vandaar rijden we terug richting Andújar. Onderweg passeren we hotel/ restaurant Los Pinos waar we willen lunchen, dat kan maar vanaf 13u. en dus is het even wachten in de camper. Maar het loont, het was lekker eten, al moet gezegd worden dat ze ook hier, zoals op zoveel plaatsen, niet weten hoe ze frietjes moeten klaarmaken.
We rijden verder tot Andujar en doen er nog wat voorraad in. We parkeren ons voor de nacht op de parking van het hospitaal.
gereden: 49km. km stand 133.400

donderdag 17 oktober
Vannacht ging alweer het alarm af van de celbatterij. Gisteren weigerde de batterij alweer om op te laden, niettegenstaande het rijden en de zon die toch een tijdje de zonnepanelen kon bereiken. Het mocht weer niet baten. De celspanning stond gisterenavond dus al redelijk laag maar we hoopten dat die de morgen wel zou halen. We gebruikten dus bijna geen verlichting, enkele de ijskast moet aanblijven. Om 3u. in de morgen was het dus weer zover.
We hebben toen vrijwel onmiddellijk beslist om huiswaarts te rijden. Deze malfunctie is niet goed voor de batterij, eist te veel van onze aandacht en maakt het reizen niet meer aangenaam.
We zijn dus nog even naar onze slaapplaats gereden in de Sierra om de nachtcamera’s op te halen en zijn noordwaarts vertrokken. Een zware beslissing en het was met veel pijn in het hart dat we daar weg moesten maar er zit niets anders op. Het probleem met de celbatterij moet door specialisten bekeken en opgelost worden. Het latijn van onze huistechnieker is opgebruikt.
Via het noordelijke deel van de Sierra de Andujar komen we via een onvoorstelbaar slechte weg in Castilia-La Mancha waar de weg wèl goed is, prachtig is en door een indrukwekkend landschap gaat. Via Puertollano rijden we naar Aldea del Rey waar we een camperplaats oprijden en Mwenzi weer aan de borst (220V) kunnen leggen in de hoop van de batterij te redden wat er nog te redden valt. Over vallen gesproken, de afgelopen drie dagen heeft het bijna de hele tijd geregend met uitzondering van enkele zonnestralen die door het dikke, grijze wolkendek striemden.
In Aldea regent het niet maar het is er heel winderig met slechts 15ºC.
gereden: 156km. km stand 133.556