Reisverhaal «Po19-01»

Portugal | Spanje | 1 Reacties 24 April 2019 - Laatste Aanpassing 01 Mei 2019

Po19-01

Woensdag 24 april 2019
Iedereen weer fit en gezond. De geopereerde schouder geneest goed en de chirurg en kinesist zijn er gerust in… net als de patiënt. De schouderoefeningen moeten nog wel enkele maanden voortgezet worden maar wat thuis kan, kan onderweg ook. Starten dus.
Vanmorgen rond zes uur vertrokken richting zuiden waar we een allereerste keer overnachten op de gemeentelijke camping van Rosnay in het Parc Naturel Regional La Brenne. Waar we ook bij vorige heenrit naar Portugal, in september 2018, de eerste nacht doorbrachten. Ter plaatse maakten we een wandeling naar het dorpje en dronken er een koffie op het terras van “La Cendrille”. We zagen er de eerste Huiszwaluwen van dit jaar en hoorden onze eerste Koekoek.
Gereden: 677km.

Donderdag 25 april
Het regende de hele nacht. Niet erg vinden ze hier, heel de streek smacht immers naar een hogere grondwater stand. Ook hier. Ook nu al.
We hebben beslist om zo snel mogelijk door Frankrijk te reizen omdat we wat meer tijd in het Spaanse Extremadura willen besteden. Van Rosnay gaat het over Le Blanc naar Angoulème en Bordeaux richting Spaanse grens. We overnachten in een dorpje langs de autobaan, Morcenx. Morgen rijden we Spanje binnen. Gereden 401km.

Vrijdag 26 april
We reden gisteren van de ene bui in de andere met af en toe wat zon. Vannacht regende het echter praktisch constant met flink wat bliksen en lange donderslagen. Onderweg kregen we tot aan de Spaanse grens constant de volle laag. Stortbui na stortbui, met soms zware hagel. Afijn, dus vanaf de Spaanse grens kwam er licht in de lucht en nu, in Logroño, is het mooi zonnig met een fris windje zodat de temperatuur rond de 19ºC blijft. Voor we echter in dit stadje boodschappen deden en een kleine herstelling moesten doen aan de toilet, bezochten we in Elvillar de “Bodegas Medrano Irazu”. We zitten hier middenin de Rioja-streek. Uiteraard niet toevallig. Dit Rioja-wijnhuis leerden we vorig jaar kennen via enkele wijnen van “Het Wijnhuis” in Antwerpen. Spijtig genoeg deed men vandaag geen rondleidingen in de Bodega. Vonden we niet zo erg want morgen willen we alvast naar Cenicero om een bezoek te brengen aan enkele andere Rioja-wijnhuizen, het “Marques de Cáseres” en “Marques de Riscal”. Al die jaren, die we vroeger besteed hebben aan natuurfotografie in Extremadura, hebben we, onderweg daarnaartoe, nooit de Rioja-streek bezocht. Dat wordt nu dus enigszins rechtgezet.
Gereden: 354km.

Zaterdag 27 april
Vanmorgen naar “Marques de Cáseres” gereden maar een eerste bezoek was slechts om 11u. We reden dan maar verder tot het stadje Elciego waar het wijnhuis “Marques de Riscal” gevestigd is en we ook het onwaarschijnlijk gedurfd en opvallend hotel gevestigd is. Het was even zoeken om wat goede standpunten te vinden om het op beeld toch een beetje tot uiting te laten komen. De entourage van het gebouw en het stadje is trouwens eveneens de moeite. Niet ver ten zuiden van hier stroomt de Rio Ebro, de natuurlijke grens van de Rioja streek. In het noorden ligt de andere grens, het Cantabrisch gebergte.
Maar eerst bezochten we een ander, voor ons nog onbekend, wijnhuis dat de reputatie heeft het oudste Rioja wijnhuis te zijn. “Valdelana” zou opgericht zijn in 1583 ! Een bezoek aan de kelders en het museum was voor ons gratis omdat ons huisje op wielen op de camperplaats van het dorpje stond. Zeer de moeite trouwens - de rondleiding. We lunchten in een plaatselijk restaurantje. Aangezien er voor vanmiddag geen Engelstalige rondleidingen meer gehouden werden in het wijnhuis van Marques de Riscal, hebben we voor morgen gereserveerd. De camperplaats is goed en handig en we blijven er dus een dagje langer. We bezochten nog wel de cafetaria van het Marqués de Riscal Hotel om toch wat nader bij die formidabele architectuur van architect Frank Gehry te komen. De Amerikaanse architect van onderandere het Guggenheim in Bilbao. Werkelijk indrukwekkend. Gereden: 29km.

Zondag 28 april
De Engelstalige rondleiding begon om 10u stipt. Kort ervoor hadden we een korte leuke babbel met twee Amerikaanse koppels die de rondleiding eveneens boekten. Het wijnhuis Marques de Riscal werd in 1858 opgericht en brengt nu jaarlijks ongeveer 80 miljoen flessen op de markt. Daarvoor hebben ze 1500 hectaren wijngaarden waarvan 500 van zichzelf. De rest wordt geleverd door privé- wijngaarden. Ze zijn blijkbaar nog de enige wijnproducent die nog het bekende draadnetwerk over de fles monteert. Vroeger werd het vlechtwerk manueel aangebracht. Het moest fraude voorkomen. Toen de wijn zo bekend was gebeurde het dat lege flessen gebruikt werden om die met andere, mindere wijnen te vullen. Het draadvlechtwerk en een zegeling bovenop de stop was het antwoord op dit bedrog. Dit gebeurt nu nog slechts over één soort wijnfles. Gedurende het ruim 90 minuten durende bezoek zagen we uiteraard ook de fermentatievaten, de vele rijen kelders waar massa’s vaten te rusten lagen, de bottelarij en de stapelplaatsen. Vanuit één van de wijngaarden konden we nog een blik werpen op het 5-sterren hotel van het huis dat we gisteren ook al even bezochten. Wie meer foto’s wil bekijken van binnenin het hotel : https://www.caractere.be/nl/hotel/marques-de-riscal.
De rest van de dag werd besteed aan een bezoekje aan het dorp en rust bij Mwenzi. Op de uiterste plek van de camperplaats konden we genieten van uitgebreid vogelgezang. De Nachtegaal die tot laat zingt doet ook overdag z’n best, bijgestaan door Wielewaal, andere kleinere zangers en het gekwetter van Bijeneters. Heerlijk. Gereden: 1km.

Maandag 29 april
We verlaten de camperplaats onder het gezang van de Nachtegaal. Via de mooie N111 gaat het naar Soria waar we verse groenten inkopen en eten op de parking van een warenhuis. We rijden zuid-westelijk verder richting Segovia. Onderweg zien we heel wat prooivogels. Zwarte wouw, Slangenarend, en ook onze eerste Vale gieren zweven boven ons in de lucht. Het is mooi zonnig weer en dus ook nogal wat thermiek. In enkele velden zien we Ooievaar foerageren en op enkele kerkdaken zitten er al op hun nest. Ook elektriciteitspalen zijn soms voorzien van een groot nest.
Om niet in de stad Segovia te moeten overnachten vinden we op 30km daarvandaan een rustige plek in Ceguilla. Na een korte verkenning van de omgeving horen we de Hop roepen. Ceguilla is een ruraal dorpje met veel akkers die afgezet zijn met stenen muren, ideaal voor deze prachtige vogel. Terwijl ik dit schrijf komt ie op het lage dak van een schuur op 10m van Mwenzi zitten. We zijn hier in het Parque National de Guadarrama en zullen hier overnachten op 1210m hoogte. Gereden: 271km.

Dinsdag 30 april
Via Segovia gaat het naar Avila. De grote ommuring van het oude stadsdeel werkt al lang tot onze verbeelding en een stadswandeling helemaal rondom en gedeeltelijk op de ommuring neemt al snel een flink deel van onze dag in beslag. Echt een indrukwekkend bouwwerk. We eten in een plaatselijk restaurantje heerlijke lamskoteletjes. Na Avila is het nog een goede 50km tot onze volgende slaapplaats op 1400m hoogte. We zullen twee nachten op camping Gredos nabij Hoyo del Espino blijven. Van hieruit kunnen we ook makkelijk naar de “Plataforma”. Dat is de parking van waaruit we in de jaren ’80 de bergen van de Sierra de Gredos introkken om Gemzen en Steenbokken te zien. Benieuwd of we er nog zullen vinden. Waarschijnlijk zitten ze al hoger in het gebergte nu de sneeuwgrens al ferm teruggetrokken is door het zonnige weer. Wat ons al direct opviel is dat het hier veel toeristischer geworden is. Op vogelgebied is het hier nog steeds boeiend. De mooiste waarneming vandaag betrof een Monniksgier. Maar we zagen ook Aas- en Vale gier, Ooievaar (die gaan we niet meer vermelden want die zitten hier met soms tientallen nesten op de kerkdaken) en vele kleine vogeltjes zoals Tapuit, Kuifleeuwerik en Zwarte mees. Gereden: 163km.

Woensdag 1 mei
Het was een korte maar mooie rit tot aan het “Plataforma”. De Parking is nog groter (en commerciëler) gemaakt, je moet nu ook 5€ betalen om tot daar te rijden. Uiteraard is ook het toerisme hier toegenomen. We waren er vrij vroeg maar na onze wandeling stond de parking zo goed als vol. 1 mei en het mooie weer zal daar ook wel toe hebben bijgedragen. Eind jaren ’80 waren we hier bijna alleen…
We deden een mooie wandeling. Niet meer zo ver (hoog) als 30 jaar geleden maar toch nog verdienstelijk. En zeggen dat we toen nog met 15kg fotogerief en statief stapten. ’t was vandaag veel minder. Veel minder te zien ook. We zagen uiteraard nog veel weidevogeltjes en heel veel narcissen (die fotografeerden we vroeger nog gevat in ijs) maar we zagen geen enkele Steenbok (de ondersoort Capra ibex die hier thuishoort). Geen enkele… Misschien heeft het toenemende toerisme er mee te maken, allicht ook de vele loslopende honden die met wandelaars meelopen (terwijl het hier verboden is ). We kwamen nog wel een 40cm lang slangetje tegen dat snel het pad overstak. Ongevaarlijke soort, waarschijnlijk een waterslang.
Op de camping wachtte ons na afloop een lekker warm stortbad. Met de wifi van de camping proberen we een eerste deel van onze reis op de blog te zetten. Gereden: 26km