Reisverhaal «Sc-Sh23-03»

Schotland-Shetland 2023 | Verenigd Koninkrijk | 0 Reacties 31 Mei 2023 - Laatste Aanpassing 31 Mei 2023

Sc-Sh23-03

Donderdag 18/05
Aankomst in Lerwick haven stipt te 7u30, niettegenstaande onze boot, het MV Hjaltland, rondom het eiland Bressay moest varen omdat er vóór de haven van Lerwick drie (DRIE !) cruiseschepen in de Bressay Sound lagen. Het ging dus druk worden in Lerwick…
Dat bleek nadien nogal mee te vallen want het was vandaag OHH en dus was alle gesloten.Maar d’r stonden veel bussen te wachten op de kade waar de cruisegangers aan land kwamen om hen naar andere toeristische plekken te brengen op Shetland. Wijzelf maakten, in de regen, een eerste wandeling doorheen het stadje en vonden dan de weg naar Scalloway, de oude hoofdstad van Shetland en het Scalloway Museum nabij de Scalloway Castle ruïne. Zeer de moeite waard. Vlakbij was er trouwens een mooi tuintje te zien van iemand die van tulpen schijnt te houden.
We vinden een overnachtingsplek op de parking nabij Meal Beach op Trondra waar we nog een wandeling maken, droog maar heel winderig.
Gereden: 30km km.stand: 117.108

Vrijdag 19/05
Vanmorgen hebben we onze zwarte tank geleegd in het openbaar toilet bij de parking. We gebruiken geen chemie en dus kan het wel. Alles proper achtergelaten natuurlijk…
We rijden terug naar Lerwick waar we, nadat gisteren alles gesloten was, eindelijk een duidelijk antwoord willen hebben of we nu wel of niet op Shetland onze LPG-tanks kunnen laten vullen.
Thuis hadden we al het mogelijke gedaan om daarachter te komen maar tot ons vertrek was dat hopeloos. In Lerwick hebben we vandaag een tankstation aangedaan, een verdeler van gasflessen en het Tourist Info Center. Van het tankstation kregen we een telefoonnummer (vanuit Google) in Brae waar het tankstation als enige LPG tankt. Bij de grote verdeler van gastanks kregen we te horen dat niemand op het eiland LPG tanks kan vullen. Te veel reglementering en te weinig omzet etc…
In het toerismebureau werd het verhaal van het tankstation in Brae compleet de grond ingeboord en kregen we te horen dat, de enige die had geprobeerd een LPG-tankstation open te houden er na korte tijd mee gestopt is wegens onrendabel. Wij hadden vóór onze inscheping naar hier onze tanks volledig gevuld in een tankstation in Aberdeen en daar zullen we het dus moeten mee doen. Vorige reis volstond dat maar dat was voor minder dan drie weken, en later op het seizoen en dus warmere dagen. We zien wel wat het wordt… en hoe het weer evolueert want de grootste LPG slokop is natuurlijk verwarming.
Van Lerwick rijden naar het St. Ninian’s Beach, het is een tombolo en ook vanaf de parking gezien is het een prachtig fenomeen. Op het eiland, waar de tombolo mee verbonden is, ligt ook een ruïne waar in 1958 een jongetje een zilverschat vond. Die is nu te zien in het Nationaal Museum van Schotland, replica’s van de voorwerpen kan je zien in het museum in Lerwick.
Gereden: 73km km.stand: 117.181

Zaterdag 20/05
De Quendale Water Mill ligt in het zuiden van het hoofd-eiland, in Dunrossness. Gebouwd in 1867 was het een zeer modern en vooruitstrevende structuur waar op industriële schaal meel werd gemaakt tot in 1948. Vanuit ver in de omgeving, tot Fair Island aan toe, werd er graan aangevoerd.
Een prachtig staaltje industriële archeologie die het technisch vernuft aantoont die toen nodig was om via waterkracht graan om te zetten naar meel. Er was toen immers geen elektriciteit - als dat nog moet vermeld worden.
Eén van de zaaltjes is gewijd aan de ramp van de olietanker Brear die hier niet ver vandaan, op 6 januari 1993 (net 30 jaar geleden dus…), op de klippen liep en in stukken brak. 87.000 ton olie kwam in zee terecht en veroorzaakte een zware ecologische ramp. We waren vandaag ook van plan om naar de kleine baai te wandelen om te gaan kijken of er nog iets te zien is van het schip maar men verzekerde ons dat alleen duikers er nog iets van kunnen zien.
Onze volgende bestemming was Sumburgh Lighthouse op de uiterst zuidelijke punt van het hoofdeiland. Daar is een grote vogelkolonie genesteld -letterlijk. Vorige reis, 9 jaar geleden konden we daar mooie portretjes maken van de koddige Papegaaiduikers die er in de grassige oevers nestelen. Nu zagen we slechts enkele dieren op grotere afstand. We noteerden wel nog heel wat Noordse stormvogel, Jan-Van-Gent, Aalscholver, Kuifaalscholver, Grote jager en Zeekoet. Geen Alken gezien. Spreeuwen nestelen nog steeds in de stenen muurtjes die overal de schapen van de kliffen moeten weghouden. Bij thuiskomst hopen we wat foto’s van deze vogels bij te voegen op deze blog. Het weer speelde ons vandaag ook parten, zeer mistig en ijzig koude wind, waarschijnlijk zaten daarom zoveel vogels op zee te vissen.
Onze dag besluiten we op een camperplaats aan een haventje in Cunningsburgh.
Gereden: 36km km.stand: 117.217

Zondag 21/05
Prachtig weer en het houdt de hele dag aan.
We rijden noordwaarts naar Sand aan de westkant van Shetland en Da Gairdins Gardens. Een privé-initiatief van Alan en Ruby Inkster die er in 1991 een tuin aanlegden op een stuk grond van 1,5ha.
“Gerdi” is oud Noors waarmee een stuk omheinde grond wordt bedoeld. Daaruit ontsprong ook de naam “Da Gairdins” en ook het Engelse woord “Garden”… want wat is een tuin anders dan een omheind stuk grond. We hadden een gezellige babbel met weduwe Ruby (74 is ze nu) die de tuin nog steeds op haar eentje onderhoud. Hier vindt je niet de grote massa toeristen maar gezellige kleine hoekjes en drie interessante vijvers in een pretentieloze omgeving.
Nadien zakken we af naar een parking in de buurt, gelegen aan een strand op het uiteinde van de Sand Voe (inham). Op dit strand werd op 15 juli 1899 de laatste walvisjacht gehouden. Een groep Grienden (Pilot whales) werd de Voe ingeleid en het strand opgejaagd waar ze gedood werden, 71 Grienden kwamen om het leven. Gelukkig werden die praktijken afgeschaft.
Uiteraard gaan we wandelen op het strand en zullen we hier ook overnachten.
We zien hier Visdiefje, Steenloper, Kleine plevier, Bonte strandloper, Grote Zaagbek en ! Roodkeelduiker ! Eindelijk konden we ze goed genoeg bekijken om zekerheid te hebben. TOP !
Nog een grotere topper is dat we bij een tweede wandeling een Otter het strand zagen oversteken en een duik in zee zagen nemen. Fantastisch, en inderdaad, alle ingrediënten waren aanwezig, opkomend getij, wanneer ze het liefst gaan vissen en zoet water van de beekjes die in zee uitmonden om de pels te ontdoen van het zeezout.
Gereden: 53km km.stand: 117.270

Maandag 22/05
Na een wandeling op het strand rijden we naar Skeld waar we een camping opzoeken, gelegen aan het haventje. Het weer is een stuk kouder dan gisteren en het is zwaar bewolkt. Het wordt een dag om te douchen en andere zaken op orde te zetten. Uiteraard zullen we ook wandelen. Bij het binnenrijden van Skeld zagen we in het haventje twee Gewone zeehonden spelen.
Niet ver van onze staanplek is er een schuilhut of vogelhut vanwaar je een mooi zicht hebt op de voe en de rustende of zwemmende zeehonden. Bij laag water zien we er tientallen op de drooggelegde rotsen liggen rusten.
Toen een vissersboot aanlegde informeerden we naar krab en kreeft. De kapitein zei dat ie morgen z’n kooien ging ledigen en rond 14 terug zou zijn. En dus bestelden we een Noordzeekrab.
Onze buren, twee mensen uit Beveren, waren meegekomen en krijgen van de kapitein een mooie Kabeljauw mee die toevallig in de netten verzeilde.
Gereden: 10km km.stand: 117.280

Dinsdag 23/05
We verwachten een lekkere krab en dus blijven we een dagje langer op deze camping.
Bij een wandeling doorheen het kleine gehucht zien we enkele vogelsoorten die we elders nog niet gezien hadden. Het is ook vrij koud en regelmatig valt er regen.
Even voor 14u legt de “Allert” aan. De kapitein herkent ons en wijst ons meteen naar z’n vangst: twee grote zakken vol Noordzeekrabben elk met een gewicht van goed 200 kilo. De kooien werden vier dagen geleden in zee geplaatst. De kapitein presenteerde ons het grootste exemplaar dat ie gevangen had, een dier van wel 40cm (en dat is geen visserslatijn). We hebben wel een grote kookpot aan boord van Mwenzi, maar zò’n grote krab… We kozen een mooi exemplaar uit dat we voor vanavond gaan klaarmaken. We kregen er nog een kreeftje bovenop, weliswaar eentje zonder scharen maar die koken we wel voor morgen.
Er is echter zoveel wind dat we de vogelhut gebruiken om het water (50% zee- en 50% zoetwater) aan de kook te brengen en de krab en de kreeft klaar te maken. Het werd een feestmaal.
Gereden: 0km km.stand: 117.280

Woensdag 24/05
We vertrekken uit Skeld en rijden naar Lerwick waar we nog boodschappen willen doen voor een langere periode. Het is droog maar ontzettend winderig.
Nadien rijden we via South Nesting naar Billister waar we een mooi plekje weten, negen jaar geleden ontdekt. We doen een korte wandeling want de wind gaat onaangenaam fel tekeer.
Straks, bij laag getij, plannen we om kreukels te gaan plukken.
Gereden: 93km km.stand: 117.373

Donderdag 25/05
Bijna uit m’n vel gewaaid, rukwinden die ik enkel kon ontwijken door gehurkt de kreukels te plukken. Vanmorgen, bij het wassen ervan had ik water van op de pier willen nemen, tot een rukwind de emmer van de pier en in zee deed belanden, 3 meter diep van de pierhoogte… Gelukkig hing er een reddingshaak aan een balustrade die ik kon gebruiken om de emmer terug binnen bereik en boven op de pier te hijsen… een geluk bij een ongeluk. Na de memorabele kreukelwas rijden we naar Brae en het Delting Boat & Caravan Club waar we een plek uitkiezen en de “honesty box”-enveloppe (in)vullen met het gevraagde bedrag voor één nacht. Na een wandeling naar het centrum van Brae gaan we kokkerellen. De kreukels gaan in de pot samen met een kruidenmengeling die we thuis hadden samengesteld. Afwachten nu tot ze afgekoeld zijn…
Het is nog steeds zeer winderig buiten met af en toe een bui. De inwoners zelf hebben het er over.
Vanmorgen, onderweg naar hier sloegen we aan de klap met een oudere inwoonster van Billister. Die verhaalde hoe verschrikkelijk de afgelopen winter was geweest. In Februari (al wist ze niet juist meer wanneer) had het gesneeuwd en was het zo koud geworden dat de ijsblokken aan de dakrand hingen en dus ook aan de bovengrondse elektriciteitsleidingen. Meer dan twintig palen begaven het onder het gewicht zodat een grote hoeveelheid mensen een week lang zonder elektriciteit zaten en ook nergens heen konden doordat op de kleinere wegen geen sneeuwruiming plaatsvond. Hulp werd ingeroepen van het vasteland om het elektriciteitsnet te herstellen omdat de plaatselijk mensen het niet meer aankonden om dat zo snel mogelijk te doen. Dit had men nog nooit meegemaakt. Op het eiland wordt nog heel veel elektrisch verwarmd. Maar waarschijnlijk is men nu toch terug bezig met het aanleggen van een voorraad turfblokken om in nood een warmtebron te hebben. Onderweg zagen we vers aangestoken turfvelden met stapels drogende turfblokken.
Gereden: 22km km.stand: 117.395

Vrijdag 26/05
Vanuit Brae rijden we pal noordwaarts tot in Isbister waar we een oude, kleine begraafplaats bezoeken, met “Commonwelth War Graves”, met graven van oorlogsslachtoffers dus. Nadien wandelen we het pad bergopwaarts dat leidt naar het meest noordelijke punt van dit schiereiland dat enkel door een nauw stuk grond, Mavis Grind genaamd, aan het hoofdeiland vast hangt. De noordelijkste punt bereiken we niet, het is te koud en te felle wind om dit stuk helemaal af te wandelen -voor ons toch…
We zakken terug wat af tot het haventje Collafirth Marina waar we voor een kleine som kunnen overnachten en elektriciteit kunnen nemen. Die is welkom want ’s avonds en ’s morgens is het zo koud dat we verwarming willen en vermits we op ons LPG-verbruik moeten letten is een elektrisch vuurtje handig. Als de prijzen voor een overnachting dan toch elektrische aansluiting inbegrepen zijn, kunnen we het dan ook best gebruiken…
Gereden: 34km km.stand: 117.429

Zaterdag 27/05
Vanmorgen, tijdens het ontbijt, zagen we door ons raam buiten een hermelijn voorbij komen. Snel, zoals altijd, spurtte die langs de kant naar de beschuttende ruimte onder een oude kajuit die aan de oever opgesteld stond. Mooi om zien.
We rijden terug zuidwaarts tot de afslag naar Ronas Voe een lange zeestraat waar in 1674 een Hollands schip, “Wapen van Amsterdam”, binnenliep om te schuilen voor een zware storm. Het schip moest er overwinteren maar werd na korte tijd opgemerkt door plaatselijke inwoners. Dat nieuws bereikte al gauw Londen. Het was tijdens het hoogtepunt van de “Derde Engelse Oorlog en dus stuurde men er onmiddellijk drie fregatten op af die het schip veroverden met verschillende Hollandse dode zeemannen tot gevolg. Die kregen een graf op een nabijgelegen heuvel. Later werd er een monument geplaatst dat nu bekend staat als “The Hollanders’ Graves”.
We konden het kleine stenen monument wel vanuit de auto zien maar ernaartoe gaan zagen we niet zitten, het regende met bakken en de stormwind was niet te harden. Dan maar verder gereden tot Hillswick waar we een weverij en een natuurhulpcentrum weten dat gespecialiseerd is in de opvang van Zeehonden en Otters. De weverij was gesloten… alsook het “Seal Sanctuary”. Een Otter daar “bezoeken” is trouwens niet mogelijk omdat men ze niet vertrouwd wil maken met mensen. Toch spijtig omdat het altijd interessant is om met mensen te praten die erg met die dieren begaan zijn. Nog steeds een rotweer. In Tangwick bezoeken we het kleine Tangwick Haa Museum, klein maar fijn en altijd leerrijk.
We rijden terug naar Braewick aan de Brae Wick, een grote baai waarin enorme rotspilaren uit de zee oprijzen. Einde van de baai is een kiezelstrand waarachter een vrij groot zoetwatermeer ligt. We zoeken ons een plek bij Braewick Café & Caravan Park om de dag en de volgende nacht door te brengen. Kort na de middag klaart het op, zonnig maar de sterke wind blijft. We maken een wandeling naar het meer en het strand aan de baai. Opvallend is het vele plastic afval dat overal verspreid ligt… veel ervan zal later in zee terecht komen en we weten allemaal hoe het verder gaat… We hebben de indruk dat de visserij hier een grote verantwoordelijkheid heeft, net als landbouwers die grote plastic zeilen zien stuk waaien op hun velden.
Gereden: 28km km.stand: 117.457

Zondag 28/05
Vanmorgen was er veel minder wind dan de afgelopen dagen, er was ook zon en dat zou het grootste gedeelte van de dag ook zo blijven. De goede moment dus om naar Eshaness Lighthouse te gaan. Maar eerst lopen we even aan in Stenness waar we een wandeling maken langs de kust en vanwaar we het eiland “Dore Holm” kunnen zien. Door de eigenaardige vorming wordt het ook wel “The Drinking Horse” genoemd. Maar dat kunnen we nu niet vaststellen want de zon staat daarvoor helemaal verkeerd. Maar het blijft een mooie wandeling.
De kust van Eshaness is een kliffenkust die hoog boven de zee uittorent en waarop de golven, al naargelang de wind, hevig kunnen op inbeuken.
Vanaf de parking aan de vuurtoren vertrekken we voor een mooie wandeling naar de “Holes of Scraada”. Dat zijn een aantal grotten die in verbinding staan met de zee maar die in vroegere tijden ingestort zijn waardoor er nu een groot gat in de kustrand zit waardoor nog steeds zeewater doorheen stroomt, soms met grote kracht. We hadden die wandeling negen jaar geleden al eens aangevat maar half onderweg werden we door een regenstorm zodanig nat geblazen dat we zijn teruggekeerd. We waren nat tot op het vel. Vandaag niet, het was prachtig weer met een matige wind en dus konden we zelfs opnamen maken van dit indrukwekkend natuurfenomeen. Onderweg, aan het “Loch of Houlland” passeren we nog de restanten van een Broch, een soort gemeenschappelijke burcht uit de IJzertijd.
We zullen het nachtje doorbrengen op de parking van de vuurtoren.
Gereden: 8km km.stand: 117.465

Maandag 29/05
Vannacht stak de wind weer fel op en wel met zulke kracht dat we ons gelukkig prijsden dat we gisterenavond Mwenzi met de neus in de wind hadden gezet. En dan nog…
We gaan eerst boodschappen doen bij de Coop in Brae en zetten ons op het Delting Boat & Caravan Park. Het is wasdag geblazen. Dat doet ook de wind en het regent weer. Dat zal het blijven doen en dus wordt het ook een rustdag, de geschikte moment dus. Maar we willen onszelf nog eens verwennen met een etentje. Brae is gekend om z’n “Frankies’ Fish & Ships” restaurant met enkele eretitels wat dat betreft. Maar die is sinds een tijdje overgenomen en dan is het altijd de vraag of het nog dezelfde kwaliteiten heeft. Vorige keer, op 25/05, hadden we daar de Scallops (St.Jacob vruchten) gaan proeven maar dat was niet overtuigend. Vandaag opteren we voor de Fish & Ships. Een wandeling tot daar is best te doen maar… Frankies’ is uitzonderlijk gesloten.
Op de parking zien we een dame die ook teleurgesteld van een gesloten deur naar de auto stapt en vragen haar of ze misschien een alternatief kent. Ja, aan de andere kant van Brae, bovenop de heuvel, is er “Busta House”, een hotel-restaurant waar je ook kan lunchen. Ze biedt ons aan om ons tot daar te voeren met de auto, niet haar richting uit, maar dat geeft niet. We laten het ons geen twee keer voorstellen en al gauw staan we aan de deur van het magnifieke gebouw. Het is een voormalig “Laird’s House” dat stamt uit de 16de eeuw en dat gedurende de laatste 400 jaar smaakvol vergroot werd. Binnen is het er, wat wij noemen, Victoriaans, verzorgd, gezellig, warm. We moeten terugdenken aan Hambleton Hall toen we, op uitnodiging van Leica, naar de Global Birdshow in Rutland gingen.
Het eten was er verzorgd en zeer goed. Nadien hadden we nog koffie in de “Longhouse”-kamer waar o.a. een schat aan Schotse Whisky's’ tentoon stond (meer dan 250 malt whisky’s).
De wandeling terug naar Mwenzi in de marina kon gelukkig zonder regen. De was doen we in de namiddag, of wat daar nog van rest…
Gereden: 35km km.stand: 117.490

Dinsdag 30/05
We hadden Mwenzi weer net opgesteld als vorige keer op plek 12 in een hoek van de marina waar we vanuit onze tafelraam het water konden zien en we ook achteraan zicht op zee hadden. En dat viel weer effe mee… vanmorgen, vanaf de ontbijttafel konden we twee Otters zien die duidelijk op jacht waren. Naargelang hun gedrag maakten we op dat het een moeder en een jong was - een bijna volwassen jong. We konden ze beiden langere tijd bezig zien (behalve wanneer ze onder water verdwenen…) en ze kwamen regelmatig terug boven met vis of paling die ze ter plaatse verorberden… wat een schouwspel ! En we hopen dat de gemaakte beelden wat opleveren.
Van Brae gaat het noord-oost naar de Booth of Toft waar we de ferry nemen naar het eiland Yell.
Daar slagen we meteen de weg naar Burravoe in en bezoeken er het “Old Haa Museum”. We hebben er ook een babbel met de uitbaatster die, zoals blijkt, van Zuid-Afrika afkomstig is en toch wel wat van onze taal begrijpt.
In Burravoe is er ook de “Burravoe Pier & Camping” waar we Mwenzi kunnen stallen op een plek met goed uitzicht over de “voe” (inham - baai) en maken er een wandeling die door opnieuw erg krachtig opstekende wind en een flinke regenbui wordt begeleid. Tja, ook hier zegt men : “Slecht weer bestaat niet, enkele slechte kledij”…
Gereden: 27km km.stand: 117.517

Woensdag 31/05
Een lange wandeling om de dag te beginnen rond Burra Voe naar Vats Wick en terug naar Mwenzi.
We rijden uit Burravoe, via Otterswick naar Mid Yell waar we wat boodschappen doen. Daarna rijden we naar een parkeerplaats tussen Loch of Vatsetter en Wick of Vatsetter. een stukje land tussen een baai en een meertje. Een ideale plek voor Otters die na de visvangst hun pels van zout willen ontdoen. Misschien zien we er wel. De baai is alleszins vogelrijk. Nieuw voor ons (deze reis) zijn de Eidereenden, andere aanwezigen zijn Grauwe gans, Scholekster, Stormmeeuw, Noordse stormvogel, Grote Mantelmeeuw, Kleine mantelmeeuw, Noordse stern, Middelste zaagbek, Bonte strandloper, Bontbekplevier, Tureluur, (Regen-)wulp, Tapuit, Spreeuw. En twee reismussen die overnachten in Mwenzi.
Gereden: 17km km.stand: 117.534