Reisverhaal «Sc18-05»

Ierland 2018 - Schotland 2018 | Verenigd Koninkrijk | 0 Reacties 31 Mei 2018 - Laatste Aanpassing 10 Juni 2018

Sc18-05

Do.31/05 Flink wat bewolking vanmorgen en koude wind. Niettemin een mooie wandeling gemaakt langs de kust en veldwegeltjes waar de bloemen gesloten stonden van de kou. Tegen de middag zijn we noordelijk gereden om via de noordelijke weg tot Lochmaddy te komen. Daar zijn we onze tickets gaan afhalen die we vorige week besteld hadden en hebben ons op de ferry-parking gezet. Daar hadden we wifi die goed genoeg was om de blog bij te werken. Buiten kwam het zonnetje terug tevoorschijn en we hadden tot 19u mooi weer. De ferry naar Uig op Skye vertrok met een half uur vertraging en dus kwamen we pas om 18u30 aan op Skye. Daar stond een enorme mensenmassa op de pier de ferry op te wachten… 🤔 …het komende weekend is er op de Hebriden een grote loopwedstrijd. Het zal er druk worden, gelukkig zonder ons…
Hier op Skye zien we al meteen een groot verschil met 2011, toen we hier voor het laatst waren. Aan de Quiraing-bergen zien we onnoemelijk veel uitgelopen wandelpaden waar we toen enkel bergweiden en schapen zagen. Wat een verschil. In de omgeving is er een bomvolle parking maar na even geduldig in de kant gestaan te hebben komt er een geschikte plek vrij waar we zullen overnachten. Het is nu 20u en stellen vast dat hoe meer auto’s met wandelaars wegrijden hoe meer kleine buscampers de plekken opvullen, bijna allemaal Volkswagen campers. Die zijn hier heel populair. Hopelijk moeten we er niet te veel van kruisen… (voor de spiegels weetjewel). Gereden: 43km.

Vr.01/06 Het was te voorzien dat dit geen echt rustige slaapplek zou worden. Blijkbaar hebben jongeren, die zich wel al een huurcamper kunnen veroorloven, niet veel notitie van wederzijds respect, zoals stil zijn na 22u., of dat nu thuis is, op een camping of ergens anders waar je met anderen een plek deelt. Het weer was vanmorgen heel wat anders dan we de dagen op de Hebriden mochten ervaren. Bewolkt, koud en winderig, later zwoel en onweerachtig. Laat in de namiddag kwam de zon er toch wel door en werd het weer aangenamer. We zijn via de noordelijke tip van Skye tot in ‘Portree’ gereden waar we bijna de hele dag verbleven. Eerst hadden we onderweg, in ‘Kilmuir’ het ‘Skye Croft Museum’ bezocht en het graf van Fionnaghal (Flora McDonald), de Schotse heldin die na de slag van Culloden in 1746, de aanvoerder van de Jacobieten, Charles Edward Stuart, beter bekend als Bonnie Prins Charlie, hielp ontsnappen aan de vervolging door de Engelsen. Ze stierf in 1790 in ‘Kingsburgh’ op Skye. Nog even in herinnering brengen dat het streven van de Jacobieten er op gericht was een katholieke Stuart koning terug op de Britse troon te krijgen nadat King James II(van Engeland)/VII(van Schotland) en grootvader van Bonnie Prins Charlie, in 1688 verstoten was door z’n protestantse schoonzoon William of Orange, William II.
Portree is het grootste stadje van Skye en is bekend om één straatje aan de kades van de haven waar alle huisjes in levendige kleuren zijn geschilderd. Gezelligheid troef zou je denken, vooral omdat er een paar leuke restaurantjes zijn waar je de verse vis en schaaldieren kan consumeren. Maar het is een beetje saai, er is nergens een terrasje, niet aan de restaurantjes en er is ook nergens een bar of kroeg waar je lekker buiten kan zitten. We maakten de bedenking dat het waarschijnlijk niet genoeg loont om in buitenmeubilair te investeren…met zo weinig mooi weer hier ???
Van Portree ging het noord-westwaarts richting ‘Dunvegan’ maar onderweg vonden we een mooie overnachtingsplaats bij een heel oude stenen bruggetje dat in onbruik is geraakt en afgesloten is maar nog wel een mooi uitzicht vormt. Gereden: 84km.

Za.02/06 Vanmorgen windstilte en bewolkt dus moesten we zoveel mogelijk alle deuren en ramen gesloten houden voor de ‘no-see-ums’ die massaal aanwezig waren. We namen wraak door te rijden… Mwenzi’s voorkant ziet er op bepaalde plekken bijna zwart van…
We bezochten vandaag ‘Dunvegan Castle & Gardens’, al 800 jaar in handen van de McLeod Clan en nu de “woning” van het 30ste clanhoofd. Aan de buitenkant niet echt een mooi kasteel maar de verzorgde interieurs die bezocht konden worden waren zeker de moeite. Uiteraard gaat hier veel geschiedenis mee gepaard, onvermijdelijk ook de Jakobitische opstand, het fatale gevecht in Culloden en de nasleep van de Britse agressie. Een rijke en indrukwekkende geschiedenis, dat wel.
Na de lunch bezochten we nogmaals de tuinen. Daar kennen ze wel wat van, die kasteelheren… In 2011 bezochten we de tuinen van de Clan Donald in het zuiden van het eiland en die waren eveneens indrukwekkend. Mooi aan de tuinen van Dunvegan Castle waren de watervallen, de ‘Water Garden’ en de onontbeerlijke ‘Walled Garden’. We waren natuurlijk stipt op tijd, in het seizoen dat het merendeel van de planten in volle bloei staat en vooral vandaag omdat de zon vanaf 11u nog dat extraatje gaf. Je vult er al gauw bijna een hele dag mee zodat het van Dunvegan zuid-oostwaarts ging naar ‘Sligachan’ waar we op een camping zullen overnachten. Sligachan is ook de plek waar een fotografisch bekende, mooie oude stenen brug staat. Auto’s mogen er niet meer over maar dat belet niet dat ze onderwerp is van heel wat foto-composities zoals voor een reclamefoto van een bekend merk Duitse bus-campers waarvan Mwenzi een telg is. Gereden: 58km.

Zo.03/06 Lage bewolking, geen bergen meer te zien maar na 10u klaarde het op en kregen we een prachtige, zonnige dag… nog maar eens ! Via Broadford, waar we wat inkopen deden, zijn we naar het ‘Sleat peninsula’ gereden. Dit schiereiland hadden we in 2011 ook al bezocht en het viel meteen op dat de weg verbreed was en er heel wat meer, vooral modernere, huizen bijgebouwd waren. In ‘Teangue’ waren we dan weer verbaasd dat er een whisky-distilleerderij stond… We herkenden meteen het typische ventilatietorentje in de vorm van een pagode dat men bouwde om de gerst-droogkamers te verluchten. In 2011 was de ‘Talisker’ distilleerderij in Carbost de enige in heel Skye. Dat moesten we natuurlijk even nader bekijken. De gebouwen leken wel originele oude structuren maar alles oogde toch vrij nieuw. En dat was het ook. De nieuwe ‘Torabhaig Distillery’ werd ondergebracht in de gebouwen van een oude geklasseerde boerderij, de transformatie duurde vier jaar. Sinds januari 2017 is men gestart met het distilleren van de ‘Torabhaig Single Malt Whisky’. Die kan je dus nog nergens vinden want die is er nog niet… uiteraard duurt het rijpen in vaten 3 jaar, dus het is nog even wachten vooraleer de eerste fles zal gevuld worden. Aangezien het hier om een spiksplinternieuwe distilleerderij gaat konden we niet aan de verleiding van dit ‘specialleke’ weerstaan en lieten ons een rondleiding welgevallen. Blijkbaar was er nog niet veel belangstelling voor want we waren maar met z’n vieren zodat het bijna een privé-rondleiding was.
Opmerkelijk was vooral dat, na een vrij droge winter en voorjaar, er ook hier watertekort dreigt. De distilleerderij betrekt haar water uit het achterliggende gebergte en de watertoevoer is angstaanjagend aan het dalen…
We lunchten in het cafeetje aan het ‘Armadale Castle en Gardens’. Het domein van de MacDonald clan zelf bezochten we niet want dat deden we al in 2011. Zeker de moeite, maar niet voor een tweede keer. We concentreerden ons op de rondrit die we gepland hadden naar ‘Ord’ via ‘Tarskavaig’ en ‘Tokavaig’ waar we van een turfsteker nog wat turf konden loskrijgen, Schotse turf deze keer ! We overnachten aan de kust, niet ver van Tarskavaig. De vanavond geraapte kreukeltjes zijn net gekookt en staan buiten af te koelen. Gereden: 156km.

Ma.04/06 Mooie zonsondergang gisteren en vandaag weer een prachtige dag met toch wel flink wat wind. Dat houdt de kleine vampieren wel weg. We bleven vandaag tot 17u op onze plek en maakten zowel bij vloed als bij eb een mooie strandwandeling, gingen wat strandjutten en genoten van het weer en de zichten. Als we zo een tijdje op eenzelfde plek zitten krijg je natuurlijk een vrij goed beeld van de plaatselijke vogelstand en die zetten we dan maar meteen even in de kijker. Vanuit Mwenzi zagen we regelmatig Zanglijster, Spreeuw, Huismus, Huiszwaluw, Distelvink, Grote mantelmeeuw, Drieteenmeeuw, Scholekster, Bontbekplevier, Bonte strandloper, Blauwe reiger, Middelste zaagbek en IJsduiker. De roep van de Koekoek hoorden we de hele dag. En we vergaten gisteren te vermelden dat we even voorbij Ord een Edelhert in de kant van het bos zagen foerageren.
Vanavond zijn we naar ‘Armadale’ gereden waar we morgenvroeg de ferry naar ‘Mallaig’ zullen nemen. Mallaig ligt op het Schotse vasteland en het is dus onze laatste nacht op het Skye-eiland. Gereden: 11km.

Di.05/06 Heel vroeg moesten we niet op vandaag want de ferry vertrok pas om 10u40 en dus hadden we nog wat tijd voor een koffie met croissant in het stalletje aan de ferry. Voor mailverkeer moesten we weer beroep doen op onze eigen hotspot want de wifi van de ferry-dienst was deze keer niet sterk genoeg. Het weer zat niet echt mee vandaag want ook tijdens de oversteek naar Mallaig bleef de bewolking hangen. In ‘Glenfinnan’ moesten we onszelf beschermen tegen de aanvallen van de bekende midgets die, bij gebrek aan wind, massaal aanwezig waren. In Glenfinnan bezochten we het monument dat er opgericht is ter herinnering aan de plaats waar, in 1745 Bonnie Prins Charlie voor het eerst onder z’n vaandel stond om de Britse troon terug op te eisen voor z’n vader. Het was de start van een campagne die 14 maanden later zou leiden tot de volledige nederlaag bij de slag van Culloden. Niet ver hiervandaan ligt ook de prachtige stenen spoorwegviaduct dat zo mooi in beeld werd gebracht in de Harry Potter-films zoals toen de hoofdrolspelers op weg waren naar hun tovenaars-school ‘Hogwarts’. We wilden echter niet op het toeristen-treintje wachten voor een foto want de midgets waren te overheersend. We sloegen kort voor ‘Fort William’ de A861 in en bereden dat wegeltje tot in ‘Dalnabreck’ waar we op een parking langs de weg zullen overnachten. Gereden: 136km.

Wo.06/06 Dikke bewolking die rond 9u openbreekt en een zonnige dag tevoorschijn tovert met wat wind. We reizen verder via de A861, waar we ter hoogte van ‘Kinlochmoidart’ enkele Edelherten grazend in een wei vinden. Eenmaal terug op de A830 passeren we Glenfinnan weer, maar nu gaan we rechtdoor tot ‘Fort William’ waar we wat inkopen doen en diesel tanken. Die is iets minder duur dan op Skye (waar we zelfs 1,459£/L betaalden) maar 1,349£/L is toch nog altijd 25% duurder dan thuis. Oei, morgen een boterhammeke met confituur…
Fort William werd gebouwd als garnizoensstad voor Engelse troepen uit angst voor de Jakobitische sympathieën in de Highlands. We maakten een wandelingetje langsheen het enige gezellige winkelstraatje en reden toen naar de noordelijke oever van ‘Loch Leven’ waar we het uitstekende ‘Lochleven Seafood Café’ kennen van in 2011. Toen werden we er door de BBC aan onze tafel gefilmd voor een documentaire over de Schotse schelpdieren-export naar vooral ook België… en dan komen daar toch wel zeker twee Belgen toe die meteen een schotel zeevruchten bestellen…! De eigenaresse kon haar geluk niet op en schonk ons een fles witte wijn “als compensatie voor de storing…” alsof de (voor de camera) tot overdaad toe gevulde ‘Plateau de fruit de mer’ die ons te beurt viel nog niet voldoende was. We hebben er toen van genoten een ook nu liet de kwaliteit en versheid van de producten niets te wensen over. We hadden beiden 6 oesters en nadien St.Jacobsvruchten of Langoustines en alles was om vingers en duimen af te likken. Blijkbaar is het eten van deze delicatessen ook hier eindelijk doorgedrongen, alhoewel het helemaal nog ni et mag vergeleken worden met de Franse tradities dienaangaande. Aangezien we vandaag nog een dagje op een camping wilden overnachten zijn we verder Loch Leven rondgereden en hebben in ‘Glencoe’ op de ‘Invercoe camping’ een plekje uitgezocht. Bij dit zonnig, prachtige weer komen onze stoeltjes nog eens buiten en genieten onder de luifel van het koelende windje. Gereden: 115km.

Do.07/06 We hebben besloten om hier nog een dagje langer te blijven, de ferry naar huis is zaterdagnamiddag en we denken dat een korte pijn beter is dan stilletjes die richting uit te rijden. Ook willen we graag nog eens terug gaan lunchen in het Lochleven Seafood Café, als afscheid van Schotland. Vanmorgen was het al prachtig weer maar we moesten wel tot 9u wachten op wat wind zodat we ons, zonder insectenspray buiten konden wagen voor een wandeling - er werd trouwens flink gesprayd bij de omliggende kampeerders. De lunch kon op het terras, in een zonnetje dat af en toe achter wat wolken ging schuilen zodat de temperatuur redelijk bleef. We hadden elk 6 oesters en een halve Schotse kreeft, geroosterd met lookboter… heerlijke bereiding ! Deze plek is toch wel écht een aanrader en het feit dat ze hun kwaliteit nu toch al minstens zeven jaar zo hoog kunnen houden is een extra pluim waard. Een anekdote: tijdens onze maaltijd hoorden we aan een andere tafel twee jonge Duitse toeristen, die kennelijk een schotel zeevruchten hadden besteld, de dienster vragen wat ze nu juist konden opeten en wat niet en hoe ze dat konden bereiken… Veel andere bezoekers draaiden hun hoofden om en ook wijzelf konden onze lach nauwelijks onderdrukken en maakten de bedenking dat er waarschijnlijk nog geen app bestaat die hierop antwoord kan geven…😂.
Nadien bezochten we nog even het monument ter nagedachtenis van de ‘Glencoe Massacre’ de botte moord op mannen, vrouwen en kinderen door Engelse soldaten in 1692.
Honderdtwintig soldaten waren uitgestuurd om ene Maclain, de chief van de MacDonalds van Glencoe op te sporen. Die moest, zoals vele andere clan-chiefs nog vóór 1 januari 1692, een eed van trouw aan de Engelse protestantse vorst William II ondertekenen. Hij had zich echter drie dagen te laat bij de Sheriff van Argyll gemeld en dus werd er, onder het mom van het innen van belastingen, een expeditie op uitgestuurd om “een voorbeeld te stellen”. Nadat de troepen al 12 dagen te gast waren geweest bij gezinnen van de clan MacDonald (gastvrijheid was toen nog een heel ruim begrip) kregen ze bericht van de regering om “alle rebellen van de clan MacDonalds van Glencoe onder de 70 aan hun zwaarden te rijgen”… De soldaten overvielen hun gastgezinnen op 13 februari om 5u ’s morgens en doodden Maclain en nog 37 andere mannen, vrouwen en kinderen. Enkele soldaten waarschuwden nog andere clanleden waarvan velen de met sneeuw bedekte heuvels invluchtten, waar nog eens 40 mensen stierven aan de koude. Het gebeuren veroorzaakte toen uiteraard nogal wat oproer en het kwam uiteraard de zaak van de Jacobieten ten goede die nog steeds de verbannen katholieke koning James VII/II aanhingen. Zijn kleinzoon, de beruchte Bonnie Prins Charlie, kwam in 1745 in actie zoals we eerder vermeldden.
Nog elk jaar op 13 februari, wordt de verschrikkelijke moordpartij van Glencoe door de MacDonald-familie herdacht aan het monument. Na 15u verdween het zonnetje definitief achter wolken. Zou het gaan regenen, velen hopen van wel want intussen woeden er ook op Skye bosbranden, eigenlijk noemt men ze “wildfires” en waarschijnlijk zijn het heidebranden. Gereden: 34km.

Vr.08/06 We rijden vanmorgen via de prachtige A82 die door ‘Glen Coe’ (‘vallei van de Coe’) gaat. Invercoe, waar we twee nachten verbleven, betekent ‘monding van de Coe’. Het is een prachtige omgeving waar we ons al langer op verheugen die nog eens te kunnen aanschouwen. We bereden dit ook al in 2011 en waren toen niet minder onder de indruk. Maar het mocht niet zijn, de hemel was zo zwaar bewolkt dat geen spatje licht de vallei of het gebergte kon belichten. We reden dus voor de tweede keer de Glencoe vallei -en de daaropvolgende valleien- door zonder enige fatsoenlijke foto’s als herinnering. Dan maar gewoon doorgereden tot we op een kleine 90km ten noord-westen van Newcastle in Jedburgh een ‘park & ride parking’ vonden. Een geschikte overnachtingsplaats en in het kleine stadje vinden we ook wel een restaurantje waar we onze laatste Schotse ponden kwijt kunnen want die worden in Engeland niet aanvaard. Gereden: 315km.

Za.09/06 Weer bewolkt maar na 10u kwam het zonnetje en was het aangenaam. We bezochten vanmorgen nog eerst het oude klooster van Jedburgh. Eigenlijk de ruïnes, want het is zwaar beschadigd geweest sinds 1524. De bouw begon al vóór 1100 !
Kort voor de middag vatten we de rit naar de ferryhaven van Newcastle aan waar we even na 13u arriveerden. Om 13u45 begon men met het inchecken van de voertuigen maar niettegenstaande de boot pas om 17u zou vertrekken moesten we niet lang wachten om Mwenzi aan boord te rijden. De stouwers hadden twee voertuigen nodig ter grootte van Mwenzi om vooraan de rijen vrachtwagens “op te vullen”. We waren dan ook bij de eersten aan boord en hadden alle tijd om onze weg op het schip te vinden. We hebben een buitenkajuit zodat we regelmatig buiten kunnen kijken op zoek naar oa. zeezoogdieren. Gereden: 112km.

Zo.10/06 Het weer was weer… zoals gisteren. We kwamen rond 10u vanmorgen aan in IJmuiden en omdat we praktisch vooraan stonden reden we bij de eersten uit de grote buik van het schip. De kortste weg naar huis liep via de autosnelweg tot in Stabroek en om 11u55 kwamen we thuis aan waar we een “nieuwe” tuin ontdekten… Gereden: 177km.

Hier eindigt dan ook het verslag van onze 2018-reis naar Ierland, Schotland en de, toch wel afzonderlijk te vermelden, Hebriden eilanden.