Reisverhaal «USA 17»

Canada & Noord Amerika | Verenigde Staten | 0 Reacties 30 Januari 2017 - Laatste Aanpassing 11 Februari 2017

USA 17

30/01 Zon, 8°C tot 21°C. We zitten hier in Yucca Valley op ongeveer 900 meter hoogte. We hadden het dus wel wat frisser verwacht maar het valt best mee. Vanmorgen boodschappen gedaan bij “Stater Bros”, beetje te vergelijken met de Fry’s keten in Arizona, betere producten, verser groenten en fruit dan bij bv Walmart. Ze hebben ook vrij goed brood maar dat moet je ’s morgens zien te bemachtigen. Het andere baksel, dat altijd en overal te krijgen is, is gewoon niet te vr…eten, je kan het wel héééél compact maken… Voor vers(er) vlees kan je ook beter naar deze soort magazijnen want die hebben nog een beenhouwerij waar je een grote homp vlees nog kan laten versnijden tot de hoeveelheid die je zelf wenst. De hompen die men overal verkoopt zijn voor Europese consumenten zoals wij, echt waanzinnig groot. We hebben Mwenzi’ s LPG tanks volgetankt met propaan en ook de dieseltank werd goed gevuld, net als de watertank. De ijskast is weer goed gevuld en we hebben voor een week drank (water…) aan boord. We zullen immers een week lang die dingen nergens meer vinden. We probeerden ook nog een carwash te vinden maar we vonden er geen enkele die hoog genoeg was om Mwenzi in onder te brengen, spijtig. Na de middag en een bezoekje aan het “Asian Buffet” restaurant zijn we Joshua Tree National Park binnengereden. Nog even in het VC de nodige plannetjes gaan halen en een plaatsje gezocht in Hidden Valley campground, op 1280m hoogte. Het stond hier eigenlijk helemaal vol maar in het terug buitenrijden vroegen enkele kampeerders op site 2 ons of we een plekje zochten. We mochten dat van hen inpikken want ze gingen net vertrekken. Mooi was dat. Anders hadden we een paar kilometer verder naar een andere plek moeten zoeken. Het blijkt al gauw dat deze campground erg in trek is bij bergbeklimmers, de rotsen hingen er als het ware vol van… een echte speeltuin voor klimfreaks en beginners. Gereden: 127km.

31/01 Zon, na de nachtvorst wordt alles snel opgewarmd en we komen tot 23°C. Nogal wat bergklimmers -of moeten we zeggen rotsklimmers- kwamen vanmorgen nogal stijfjes uit de tent of auto. Omdat het allemaal vrij jonge mensen zijn nemen we maar aan dat het van de kou was…☺️
Zelf zijn we direct vertrokken, zuidwaarts naar Keys View. Een korte wandeling brengt je daar nog wat hoger tot 1581m vanwaar je een uitgestrekt zicht krijgt over de Coachella vallei. Helemaal links in die vallei en 95 mijl ver, zie je Signal Mountain, aan de grens met Mexico. 35 mijl ver is de Salton Sea, 235 voet (+/_78m) onder zeeniveau. Eén van de stadjes in de verte is het beroemde vakantiestad Palm Springs (met bijna 100 golfbanen!!!). Nog andere markante landpunten zijn van hieruit zichtbaar maar het indrukwekkendste vonden we toch wel de “San Andreas Fault”. De breuklijn die meer dan 1100km ver van de Golf van California helemaal tot Cape Mendocino, net boven San Francisco loopt. De breuklijn waar twee continentale platen, met ongeveer 5cm per jaar, langs elkaar schuren. De zuidwaarts schuivende “North American Plate” en de noordwaarts schuivende “Pacific Plate”. Even hiervandaan is er een verschuiving van de breuklijn die dan noordwest - zuidoost loopt. Geologen noemen deze verschuiving de “Big Bend”. Hier botsen de platen letterlijk tegen mekaar op in plaats van langs elkaar te schuiven. De opgebouwde spanning zal op een dag moeten ontspannen in de vorm van een aardbeving. Men weet uiteraard nog niet wanneer, maar dàt die er komt staat als een paal boven water. Uiteraard worden er constant metingen gedaan om de situatie zo nauwkeurig mogelijk op te volgen. Ga maar na hoeveel bevolking er is op die hele strook.
Nadien zijn we onze volgende verblijfplaats gaan opzoeken. Op Jumbo Rocks Campground vonden we een mooi plekje waar we op 1315m hoogte lang van de zon kunnen genieten. ’t Was een geluk want er bleken hier al heel wat kampeerders te zitten. Vanavond lijkt het goed vol te zitten. Er zijn hier 124 sites maar er zijn er bij (voor tenten alleen) die erg dicht bij elkaar liggen. Gereden: 35km.

01/02 Zon, van 4°C tot 19°C. Weer een mooie dag maar met meer sluierwolken.
Vanmorgen een wandeling gemaakt rondom de campground, “Skull Rock Trail” genaamd omdat er langs het pad een rotsformatie ligt die lijkt op een doodskop. Verder hebben we de dag doorgebracht met een lekker steakje, een goed boek en een ritje in de omgeving, een korte verkenning zeg maar. We kregen tijdens het middagmaal ook de gelegenheid om met twee van de plaatselijke bewoners kennis te maken.Normaal zijn het twee zeer schuwe diertjes maar door stilletjes op onze stoelen te zitten kwamen ze toch voorzichtig en achterdochtig voorbijgelopen. De “Rock Squirrel” was de eerste, kort nadien gevolgd door de kleine “Whitetail Antelope Squirrel”. Ook een “Western Scrub-Jay” kwam postvatten in een boompje op ons kamp. Vanavond maakte een “Gambel’s Quail” de fotodag compleet door bovenop een grote kei post te vatten om als waakhond de buurt voor de anderen, foeragerend op de grond te overzien.
Maar wijzelf zijn intussen ook tot een toeristische attractie geëvolueerd. Het is waanzinnig hoeveel auto’s met dagjestoeristen hier voorbij rijden, met open mond kijkend, starend naar de kampeerders. Vanmiddag kwam hier zelfs een autobus door de camping gereden, we wisten even niet wat we zagen, de bus zat vol met (Chinese/Japanese) toeristen ! Het wegeltje op de camping echt niet gemaakt is voor dit soort toerisme… Dit is toch wel al het gekste wat we tot hiertoe hebben ervaren in campings in een National Park in de VS. Dit zijn toestanden die we twintig jaar geleden nooit meemaakten. Dit Joshua NP ligt ook wel in een druk bevolkte regio en wordt zeer zwaar bezocht maar we menen dat het vooral een gebrek aan toezicht is dat maakt dat er toestanden zijn die over de lijn gaan. Er zijn zes campgrounds in het park waar geen host te vinden is en tot op vandaag zagen we geen enkele keer een Park Ranger, nog enig ander personeel van het Park. Dat maakt ook dat je, op sommige campsites hondendrollen vindt, net zoals op de uitgestippelde wandelpaden die trouwens verboden terrein zijn voor “pets”. En we kennen heus wel het verschil tussen hondendrollen en Coyote-uitwerpselen ! Maar allicht zal het grote VS opperhoofd de staat weer groot maken ! Gereden: 25km.

02/02 Zonnig maar sluierwolken, 10°C tot 16°C. De dag ingezet met een wandeling in de omgeving. De Skull Rock Trail in omgekeerde richting. Na de middag weer wat gelezen en een tweede wandeling gedaan. Eigenlijk zijn we de rotsen achter onze site gaan “beklimmen”. Tussen aanhalingstekens want dir is echt wel makkelijk te doen op deze afgeronde, grote blokken graniet. Vanaf dit uitzicht zagen we, net als gisteren, weer een bus vol toeristen de camping oprijden en z’n lading lossen aan de lus op het einde van de weg. Daar staat ook een toilet… We wilden dit alles van dichterbij bezien en foto’s nemen. Dus gauw terug naar de camper. Toen we aan onze site kwamen stond daar ook al een grote transportbus die net 8 bijkomende passagiers had “gelost”. Blijkbaar zat de bus vol en moesten deze mensen apart vervoerd worden. Toen we de chauffeur zeiden dat dit geen parking was maar een kampsite en hem vriendelijk verzochten z’n wagen te verplaatsen deed ie dat onmiddellijk… en zette hem op een andere site (waarvan de mensen net weg waren). Maar we hadden onze rug nog niet gedraaid of de autobus, ontdaan van z’n toeristen, parkeerde zich vlak naast Mwenzi op onze site ! We zaten helemaal afgesloten en konden, als we dat wilden, niet weg. Ook die chauffeur werd aangemaand z’n bus te verplaatsen maar die gaf geen kik. OK, van heel de situatie foto’s gemaakt, ook van de lange rijen aan twee toilethuisjes op de camping, de transportbus, de autobus. Een kwartier later stapten de toeristen allemaal netjes terug de bus op - via onze site… We waren vast besloten hier gevolg aan te geven, dit is ongehoord ! onwaarschijnlijk ! Gereden: 0km.

03/02 Redelijk wat bewolking, later op de dag zonnig, 11°C tot 17°C met een frisse wind. Vanmorgen onmiddellijk een andere site opgezocht, we willen geen bussen meer zien ! Spijtig genoeg gaan we naar het weekend en zijn vele sites bezet tot zondag. Toch vinden we, op één van de lus wegen die vanaf de hoofdweg lopen, een oudere man die z’n caravan aan het oppikken is, een zelfbouwsel dat leuk oogt. Deze lus is enkele richting en er komt veel minder verkeer dan op de hoofdweg, dus spreken we de man aan. We mogen direct Mwenzi halen, hij wacht wel even want “d’r zijn veel gegadigden op komst voor het weekend !” Da’s dan al geregeld, nu de Park Service nog. Mwenzi brengt ons al gauw tot het HQ van de Park Service aan de rand van het NP. Daar doen we verhaal van wat er zich gisteren heeft afgespeeld op Jumbo Rocks Campground. Met enige ontzetting, “Dit is niet toegestaan”, “Dit mag helemaal niet”, “Dit is niet te tolereren” worden we doorgestuurd naar een dame die instaat voor het verlenen van bezoekvergunningen aan busbedrijven. Ook daar ons hele verhaal gedaan en de foto’s die we hadden genomen werden in dank van de stick gedownload. Men beloofde ons dat dit niet meer zou gebeuren en men ons op de hoogte zou houden van de genomen acties. Het personeel aan wie we ons verhaal deden verontschuldigden zich menigmaal. We zijn benieuwd. We waren alleszins tevreden dat we ons verhaal konden doen en dat er toch wel aandachtig geluisterd werd en nota genomen. Het is autobussen inderdaad verboden om campings op te rijden, om er met draaiende motor te parkeren, om er groepen toeristen te laten uitstappen en er de toiletten te gebruiken. Voor kampeerders die een generator willen gebruiken zijn er specifieke uren waarop dat mag. Een autobus met draaiende motor kan dus hélemààl niet. In het hele NP zijn er op verschillende plekken grote parkeerplaatsen voorzien, ook langs de weg, met toiletten en wandelpaden. Dat die bussen dan een camping oprijden is totaal onaanvaardbaar en daar was iedereen het over eens.
Oef, ’t is eruit en eraf. Nu we toch terug buiten het NP waren, maakten van de gelegenheid gebruik om nog wat meer drank in te slaan. Het Veenbessensap van “Ocean Spray” bevalt ons en een mens heeft in dit erg droge klimaat echt wel meer vocht nodig dan we gewend zijn. Een bezoekje aan het “Asian Buffet” was een goede afsluiter. Gereden: 122km.

04/02 Zon, blauwe hemel, van 5°C tot 17°C met af en toe een fris windje. Ook vandaag een mooie wandeling gemaakt, weliswaar dezelfde als eergisteren maar in omgekeerde richting en met een omweg. De rest van de dag een boek uitgelezen en wat foto’s voor de blog klaargemaakt. We zitten hier nu wel rustig, niettegenstaande het drukke weekend maar er komt veel minder “kijk-verkeer” langs. Gereden: 0km.

05/02 Sluierwolken en later niks blauw meer in de lucht, vannacht was er ook nachtvorst, overdag niet meer dan 11°C. Het is nu zondag en de camping begint vanaf 8u. te draineren, iedereen gaat naar huis. De sites moeten tegen 12u. verlaten worden anders moet er een nieuwe dag betaald worden. Om 12u00 is de lus waar wij op staan en waar 23 sites aan grenzen, op ons na, helemaal leeg. We staan hier nu alleen. Het is verbazend om te zien wat een impact dat heeft, of liever wat een impact een volle camping heeft op het dierenleven hieromheen. De laatste kampeerder is net vertrokken of vanuit de omliggende rotsen komen “Whitetail Antelope Squirrel”, “Rock Squirrel” en “Cottontail” de campgrounds opgelopen. Op zoek naar wat restjes en terug hun gebied inpikkend. Ook het vogelleven herneemt z’n normale leven, we horen terug vogels zingen en zien ze foerageren in de struiken. Ook de Raven zijn terug en zoeken naar voedselresten van de weekenders. We kunnen het allemaal goed bekijken vanuit Mwenzi waar we stilletjes zitten te genieten van al die activiteit, zo verrassend intens. We hadden vanmorgen al vroeg een wandeling gemaakt en genieten nu van een lekkere thee met een snoepje. Na het eten maken we een wandeling op de camping en stellen vast dat er nog slechts 1/10 van de sites bezet zijn. Wat een verschil, wat een rust. We gaan langs een aantal sites op onze lus en nemen wat achtergelaten houtblokken mee. Het is onwaarschijnlijk wat mensen allemaal achterlaten als ze terug naar huis gaan. Vanmiddag maken we een heerlijk warm kampvuur op onze site, het is vrij koud en het vuur warmt ons goed. Vanaf 17u wordt het donkerder door de bewolking en koelt het nog sterker af door een frisse wind. We houden het voor bekeken en zoeken de warmte van Mwenzi op. Gereden: 0km.

06/02 Zwaar bewolkt en koude wind, namiddag zonnige opklaringen, 8°C tot 16°C.
We reden vandaag de “Pinto Basin Road” die ons tot de “Cottonwood Spring” campground leidde. Onderweg genoten van het landschap en o.a. de “Cholla Cactus Garden” een gebied dat vol staat met Cholla cactussen ook wel Teddybear Cholla genoemd. Wat meteen opviel was de overgang van “Mojave Desert” naar “Colorado Desert”, een onderdeel van de Sonora woestijn met een heel ander biotoop als de Mojave woestijn.
Na een kort bezoek aan het VC zochten we een plek op de campground. Die ligt op 944m hoogte. Al flink wat lager dan Jumbo Rock dus. Het viel meteen op dat hier meer vogelleven te zien was dan in Jumbo Rocks campground. We zagen ook al onmiddellijk een “Costa’s Hummingbird” en een “Loggerhead Shrike”. We kozen dan ook een plek uit met nogal wat bloeiende struiken, want die staan hier al wel. Na het middagmaal een wandeling gemaakt naar Cottonwood Spring, waar we de rivierbedding afwandelden.
Na de wandeling hebben we Mwenzi nog een kuisbeurt gegeven en genoten we van een mooie zonsondergang en een Blacktail Jackrabbit in onze “voortuin”. Het dier had enorme oren. Gereden: 58km.

07/02 Zon met sluierwolken en wat wind, van 10°C tot 18°C. We deden vanmorgen de wandeling van gisteren nog eens over en verlengden ze met een wandeling door een andere vallei, een “wash" noemen ze het hier. Een wash is een waterbedding. Momenteel staan die allemaal droog maar als het fel regent kunnen er wel “flash floods” ontstaan. Op zulke momenten wandel je best niet door een “wash”. Buiten wat vogels zagen we niet veel leven. De Olifant die we zagen… was een stenen Olifant. Een sculptuur van de natuur. Na de middag zijn we even tot de “andere” Cottonwood Spring gereden. Blijkbaar zijn er hier twee valleien met dezelfde naam. Deze is wel groter, bevat meer palmbomen en er zijn ook veel meer bezoekers. Vroeger werd dit gebied gedurende eeuwen bewoond door de Cahuilla Indianen, één van de dominante volksstammen van zuid-California vòòr de intrede van de blanke kolonisator. Sporen van hun aanwezigheid vonden we enkele rotsen waar maalputten in uitgesleten waren. Een soort mortier dus, waarin Mesquite en andere granen vermalen werd tot meel.
We zagen er ook hagedissen en omdat hier nogal wat volk passeert, leken die de passanten al wat gewoon te zijn. Even de 200mm macro-lens halen in de auto en we zijn al gauw weer anderhalf uurtje verder… met wat opnames van de “Common Side-bloched Lizard”.
Vanavond was er ook weer bezoek van een Costa’s Hummingbird die de bloeiende struiken (die we nog niet van naamkaartje voorzien hebben) achter Mwenzi aandoet. Het lukte om, stil naderend, tot heel kortbij te komen. Vanaf 1,6m afstand en met een 400mm objectief is een Kolibrie nog altijd piepklein maar het gaf een enorme voldoening dat ie ook nog wat ging foerageren en constant terugkwam naar hetzelfde rusttakje. Let even op de beelden, ze zijn allemaal van dezelfde vogel, dit is geen digitaal beeldgeknoei, dat zouden we nooit doen zoals de meesten van jullie weten.
De purperen gloed in de baard is niet altijd zichtbaar en hangt af van de lichtinval, schitterend niet ?
Deze gevederde schoonheid meet, van puntje bek tot de tip van de staart, iets minder dan 9cm en weegt 3,1 gram! De snelheid die deze vogeltjes ontwikkelen is gewoon on-voor-stelbaar. Gereden: 5km.

08/02 Zon en bijna geen wind, van 11°C tot 27°C (op de plaats van bestemming). Vanmorgen nog even naar het VC gereden om de naam van de plant, waar de Kolibrie gisteren zo van genoot, op te zoeken. Nadien zuidwaarts de Cottonwood Spring Road afgereden tot net buiten het NP. Daar liggen enkele “BLM Dispersed Camping Areas”, gebieden van BLM (Bureau of Land Management) waar je mag kamperen, gratis. Er zijn totaal geen voorzieningen en je moet dus geheel zelfbedruipend zijn. We gaan hier twee keer overnachten en stilaan wat voorbereidingen treffen voor de reis naar huis. Op papier is alles geregeld maar ook Mwenzi moet klaargemaakt worden voor een korte rustperiode. We zitten hier op nog “slechts” 534m hoogte en de plantengroei is uiteraard weer anders. Ook het verschil in temperatuur is duidelijk merkbaar. Hier merk je al heel duidelijk dat je hier in de zomer niet wil zijn. Binnen, in Mwenzi, is het nu 32°C. Rustdag vandaag en we gaan wat beelden klaarmaken voor de blog zodat die gepubliceerd kunnen worden van zodra we terug wifi hebben. Gereden: 12km.

09/02 Zon, in de namiddag wat meer wind, 11°C tot 25°C. Vandaag al wat spullen klaargemaakt voor de thuisreis. Wat kleine herstellingen gedaan zoals losgetrilde schroeven terug vastgedraaid en de kelder (het koffer van Mwenzi) terug wat geordend.
We zijn beiden ook in een nieuw boek begonnen, ’t is er het weer voor, in de schaduw van de luifel met in de namiddag een fris windje, meer moet dat niet zijn. Gereden: 0km.
10/02 Bewolkt, de hele dag, van 17°C vanmorgen (7u) tot 20°C (16u). Het weer zit goed voor de rit naar Los Angeles. Rond 8u vertrokken en via de Interstate 10 langs Indio, Palm Springs, Beaumont richting LA. Hoe dichter we de mega-stad naderden, hoe meer baanvakken en hoe drukker het verkeer. We hadden het ons niet anders kunnen voorstellen. Het moet gezegd dat de kwaliteit van de wegen, alvast hier in het zuid-westen, stukken beter is dan we moesten ervaren in het oosten van de VS. We ondervonden dit al vanaf New Mexico. Vanaf Beaumont hadden we toch ook weer betonbaan waar soms ferme putten in zaten…
We zitten nu op een camping waar we morgen onze bagage en Mwenzi gaan klaarmaken. Mwenzi gaan we in een “storage” onderbrengen voor een goede 14 dagen.
Zondag gaan we nog even een huurauto ophalen waarmee we maandag naar de luchthaven kunnen. Da’s allemaal al geregeld via internet maar ’t blijft spannend. Aan de luchthaven gaan we dan nog even op hotel omdat we voor onze vlucht via Washington naar Brussel zeer vroeg moeten inchecken (4u. ’s morgens).
We hebben nu ook weer wifi en gaan vanavond de blog bijwerken. Dat wordt dan de laatste keer van dit eerste deel van onze reis. We hervatten als we begin maart terugreizen naar LA.
We hopen dat iedereen, die onze blog volgde, mee genoten heeft van onze reis. De erg positieve feedback was voor ons heel aangenaam en stimulerend. Bedankt daarvoor ! eneuh… suggesties zijn ook altijd welkom hoor !
Bij het nalezen en afsluiten van dit bericht om 17u30 begint het zowaarlijk te regenen… da’s lang geleden… is dit een voorsmaakje van waar we naartoe gaan ? En wij die beloofd hadden wat zon mee te brengen… Gereden: 212km.